18 ตุลาคม 2553 02:56 น.
Boomerang
อยากมีแขน นุ่มนุ่ม ไว้อุ้มรัก
อกที่หัก อ่อนไหว เห็นใครเพ้อ
ด้วยว่าน้อย วาสนา เมื่อมาเจอ
ฉันพบเธอ เสียหลัก เจ็บหนักมา
ไม่เข้มแข็ง แรงเหงา จึงเศร้าสร้อย
มีปมด้อย มากเกิน เผชิญหน้า
อยากขออ้อน วอนให้ ใครเมตตา
มาเยียวยา ทาถู ให้ดูดี
ที่เคยคล่อง ต้องคิด โดนพิษรัก
เจ้าชู้ยักษ์ ย่อยยับ ถอยทัพรี่
เคยผงาด ไม่ผงก ตกเวที
เหลือชีวี ไร้ชีวา พาระทม
จะออดอ้อน วอนใคร ก็ไม่คล่อง
จะปกป้อง ใครไหว เมื่อใจขม
จะลืมเก่า เศร้าจัง ใจยังตรม
เรื่องชื่นชม ใครนั้น ไม่มั่นใจ
18 ตุลาคม 2553 02:13 น.
Boomerang
ผู้หลงลม...........
ผู้หลงลม..ชมเชยก็เลยช้ำ
ถูกตอกย้ำหมดท่าหน้าระรื่น
เสียงสายฝนบนปรางยังครางครืน
ต้องกล้ำกลืนใจร้าว..กับดาวเดือน
ผู้ลวงล่อ............
ผู้ลวงล่อ..พอเพียงแม้เสียงสั่ง
ยังก้องดังรักเธอเสมอเพื่อน
ตะวันอิงชิงพลบเหมือนลบเลือน
เพื่อบอกเตือนว่าจบ..ก่อนหลบลง
ผู้ท้อแท้......
ผู้ท้อแท้..แม้รู้ยังซู่ซี้
รอวันที่สีทองเรืองรองส่ง
สู้ถนอมกล่อมฝันอย่างบรรจง
ด้วยมั่นคงว่าสักวัน..คงปันใจ
17 ตุลาคม 2553 04:12 น.
Boomerang
ทุกเรื่อง....มันเชื่องช้า
แม้ใจข้าฯ...จะรีบเร่ง
ทุกข์เอง...ก็ช้ำเอง
ไม่หวั่นเกรง...ที่ไฟรุม
ภายใน....หัวใจท้อ
ภายนอกก็...ยังห่อหุ้ม
กลไกล..ไร้คนคุม
เรื่องชุกชุม...ยังคลุมเคลือ
จำวัน...ที่มันซึ้ง
ขอสักครึ่ง...ยังไม่เหลือ
ซื้อไข่ ข้าว น้ำ เกลือ
แล้วออกเรือ...ไปลอยลำ
ท่ามกลาง...กระแสลม
ฝนพร่างพรม...ลงมาซ้ำ
ค่ำคืน...ยังฝืนจำ
ทุกถ้อยคำ...ลำนำ"จันทร์"
เคว้งคว้าง...กลางกระแส
ถ้าท้อแท้...ยิ่งหมดฝัน
อยากกลับ...จับมือกัน
หวังสักวัน...ถ้ามันมี
ทอดสมอ...รอสว่าง
ฟ้าเวิ้งว้าง...ฉันอยู่นี่
ดาวริบ...กระพริบที
"ฉันอยากมีกำลังใจ"
14 ตุลาคม 2553 09:56 น.
Boomerang
คิดถึงเธอแช่มช้อยเดินลอยหน้า
ทั้งรู้ว่า..อับจนคนที่ใช่
ความท้อแท้อุบัติเหตุเกิดเพทภัย
ตกกะไดตาเหลือกใส่เฝือกมา
ต้องใช้ไม้ค้ำยันพันทั้งร่าง
จะเอ่ยอ้างกับใครก็ไม่กล้า
หมอ..ดูแลขาแขนตามแผนยา
ที่เดาะคาคือใจ....แต่ไม่ดู
อยากจะเขียนเป็นกลอนเพื่ออ้อนรัก
เกรงหมอทักถามไถ่กลัวใครรู้
เจ็บระบมซมซานปานกูรู
คนเคียงคู่เยี่ยมไข้..ก็ไม่มี
พอกระดิกนิ้วไหวขอใช้เน๊ต
ปากเป็นเป็ดพูด"กับกับ"กลับมานี่
บ้านที่เหลือเยื่อใยและไมตรี
รอคนดี..เพื่อนเก่ามาเอาใจ
คิดถึงฉันบ้างไหม?ใจมันถาม
ถ้าตอบตามความจริงรับไม่ได้
ช่วยโกหกตลกล้อ..ง้อไวไว
เธอคือหนึ่งในใครใคร..อีกหลายคน
ไม่หวังให้เธอรัก..สักกะนิด
แค่มีสิทธิ์เป็นเพื่อนเหมือนว่าสน...
แค่แกล้งทำเป็นห่วงพ่วงกมล
คงสุขจน..เหลือเจ็บ...แค่เล็บมือ
8 ตุลาคม 2553 01:22 น.
Boomerang
หยิบปากกามาวางกลางกระดาษ
หมึกเขียนขาดเป็นช่วงทุกถ้วงที่
รอเขียนคำ"อย่าโกรธ"แต่โทษที
คำคืนที่หนาวเย็นไม่เป็นใจ
ฟ้าลิขิตขีดมาให้หน้าโง่
จึงเผลอโทรฯถึงกัน..วันไม่ใช่
แว่วเสียงคนเคียงคู่ไม่รู้ใคร?
ช่วงร่ำไรเพ้อพร่ำคำว่า"รัก"
อยากเขียนว่า"ขอโทษ.อย่าโกรธนะ"
คนเคียงข้างเธอล่ะ..คงคิดหนัก
เคยร้องเพลงประสานแสนหวานนัก
คงต้องพักชั่วคราวเรื่องราวเดิม
เธอไม่ผิดสักนิดอย่าคิดมาก
ฉันต่างหากซุกซนเป็นคนเริ่ม
มิเหลือแล้วสายใยมาใส่เติม
มีคนเจิมหัวใจ..ก็ไปเถอะ
ฉันเขียนกลอนอ้อนจันทร์เพราะมันเหงา
คืนนี้เฉาเชือดเฉือนดูเปื้อนเปรอะ
พรุ่งนี้คงทำใจได้อีกเยอะ
น้ำตาเลอะลบประกัน..สิ้นสัญญา
http://bigbang.bloggoo.com/songs/29072
ฉันไม่รู้ (แบบไหนที่เธอจะรัก?)
หน้าส่วนตัว
914
