12 กันยายน 2545 19:39 น.
bunjo
ถ้าเพียงฉลาดกว่านี้
อาจจะไม่ต้องสูญเสียคนดี ไปก็ได้
แต่นี่โง่ แถมยังเอาแต่ใจ
เลยทำให้ต้องเสียอะไร ๆ ที่มีค่าเกิน
ไม่เคยมองตัวเองบ้าง
ว่าเป็นคนทำทุกอย่างพัง ทำให้เธอห่างเหิน
อาจเพราะรัก รักเธอมากเกิน
จนใช้อารมณ์ตัดสินทุกสิ่งที่เผชิญ ผ่านเข้ามา
เลยกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว
คอยระแวง หวาดกลัว อย่างที่ว่า
กว่าจะรู้ ก็เมื่อสาย เสียเธอไป ไม่คืนมา
ก็เพราะความโง่เง่าไม่เข้าท่าของตัวเอง
3 กันยายน 2545 16:55 น.
bunjo
เธอแน่ใจเหรอ..ว่าฉันเป็นอย่างที่เธอเห็น
เธอแน่ใจเหรอ..ว่าจะรักฉัน ไม่ว่าฉันจะเป็นแบบไหน
เธอแน่ใจเหรอ..ว่าจะไม่เปลี่ยนใจ
เธอแน่ใจเหรอ..ว่าจะทนได้ ถ้าฉันเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน
เธอมั่นใจเหรอ..ว่าเธอจะรับได้
เธอมั่นใจเหรอ..ว่าเธอจะไม่เสียใจ ที่ให้รักฉัน
เธอมั่นใจเหรอ..ว่าไม่ว่าวันไหนไหน เราก็จะมีกัน
เธอมั่นใจเหรอ..ที่ทุ่มเทให้ฉันซะมากมาย
เพราะ..ไม่อยากให้เธอปวดร้าว
เพราะ..ไม่อยากให้ท้ายสุดแล้ว เธอมาบอกกล่าวว่ารับไม่ได้
เพราะ..ถ้าปล่อยนานวัน ฉันอาจไม่สามารถตัดใจ
เพราะ..ยิ่งปล่อยไว้ เธออาจทนไม่ได้ ที่ฉันเป็น
หาก..ไม่ใช่เธอ ที่ฉันรักในวันนี้
หาก..ทุกนาทีที่อยู่กับเธอ ไม่มีความหมาย
หาก..ฉันไม่กลัวว่าจะทำให้เธอเสียใจ
หาก..ฉันไม่หวั่นว่าเธอจะทนไม่ได้ จนจากไป ฉันคงไม่คิดมากมาย..อย่างนี้
2 กันยายน 2545 18:30 น.
bunjo
เธอยังคงเป็นคนของความเหงา
ยังอยู่บนปลายดาว บนฟ้ากว้าง
เธออยู่ไกล มองเห็นได้ แต่เลือนลาง
และรู้ดีว่าช่องว่าง ห่างเกินไป
ฉันยังคงเป็นคนของความฝัน
มองดูเงาของกันอย่างหวิวไหว
อยากมีเธออยู่ข้าง ๆ ระหว่างใจ
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...เธอจะมา
ยังคงเป็นความเหงา ปน ความฝัน
ที่ต่างคนต่างไม่มีวันจะรู้ว่า
อีกนานไหม ที่หัวใจจะคืนมา
เพื่อรับรู้กันและกันว่า ยังรอคอย
2 กันยายน 2545 17:42 น.
bunjo
ฝันถึงเธออีกแล้วคืนนี้
แล้วฉันก็ร้องไห้ทุกที...ในความฝัน
ตื่นมากลางดึก ก็พบแต่ความเงียบงัน
กับรอยน้ำตาที่เปียกปอนแก้มฉัน เรื่อยมา
ฝันถึงเธออีกแล้วคืนนี้
ฝันร้ายทุกที ตั้งแต่เธอไม่มาหา
เหลือทิ้งไว้เพียงความทรงจำ และ น้ำตา
เพื่อจะตื่นขึ้นมาพบว่า ไม่มีเหลือใคร
2 กันยายน 2545 17:38 น.
bunjo
เธอยังคงเป็นคนของความเหงา
ยังอยู่บนปลายดาว บนฟ้ากว้าง
เธออยู่ไกล มองเห็นได้ แต่เลือนลาง
และรู้ดีว่าช่องว่าง ห่างเกินไป
ฉันยังคงเป็นคนของความเหงา
มองดูเงาของกันอย่างหวิวไหว
อยากมีเธออยู่ข้าง ๆ ระหว่างใจ
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...เธอจะมา
ยังคงเป็นความเหงา ปน ความฝัน
ที่ต่างคนต่างไม่มีวันจะรู้ว่า
อีกนานไหม ที่หัวใจจะคืนมา
เพื่อรับรู้กันและกันว่า ยังรอคอย
หน้าส่วนตัว
2807
