21 เมษายน 2547 10:57 น.
cartoon^_^
สองอาทิตย์ต่อมาขณะที่พลอยกำลังเดินหาหนังสืออยู่ที่ชั้นหนังสือ เมื่อเธอเห็นหนังสือที่เธอต้องการเธอจึงเอื้อมมือไปหยิบมัน แต่ .
ขอโทษครับ . คุณก็ต้องการหนังสือเล่นนี้เหมือนกันเหรอครับ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เอื้อมมือไปหยิบหนังสือเล่นนี้เหมือนกัน
พี่แบงค์ !! พลอยอุทาน เมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาละม้ายคล้ายคนรักของเธอเหลือเกิน เธอจ้องมองเขาอย่างจดจ่อ
คุณครับ . เอ่อเมื่อกี้คุณว่าอะไรนะครับ ชายหนุ่มสงสัย พลอยรีบตั้งสติของเธอ
อะ เอ่อปล่าวคะ . งั้นเอาเป็นว่า ไว้วันหลังฉันค่อยมาหาดูใหม่อีกทีก็แล้วกันคะ ฉันยังไม่รีบคุณเอาไปอ่านก่อนเถอะคะ พลอยบอก
ผมก็ไม่รีบ คุณเอาไปก่อนก็ได้ครับ ชายหนุ่มบอกพลางยื่นหนังสือให้
ถ้างั้น . พลอยไม่เกรงใจแล้วนะคะ ขอยืมไปก่อนแล้วกัน ไว้อ่านเสร็จจะเอามาให้นะคะ ว่าแล้วพลอยก็เอื้อมมือไปคว้าหนังสือจากมือของเขา
ครับ ชายหนุ่มตอบรับสั้น ๆ
ไปนะคะ พลอยขอตัว
เอ่อ คุณครับเดี๋ยวก่อน ถ้าไม่รีบพอดีผมหิวข้าวไม่มีใครทานเป็นเพื่อน ยืมหนังสือเสร็จไปทานข้าวกับผมได้ไหมครับ ชายหนุ่มเริ่มเล่นบทจีบสาว
หือ แล้วทำไมไม่ไปทานกับเพื่อนคุณละคะ เราไม่รู้จักกันสักหน่อย พลอยปฏิเสธแต่ในใจเธอตื่นเต้นมากมาย ชายหนุ่มคนนี้ยิ่งมองยิ่งเหมือนคนรักของเธอ
แต่ผมอยากทานกับคุณ ชายหนุ่มบอก พลอยมองหน้าเขาอีกครั้ง ทำไมเหมือนกันแบบนี้นะ ทำไมต้องมาเจอเขาด้วย ตั้งสติหน่อยสิพลอยเขาไม่ใช่พี่แบงค์ของเรา พลอยคิด
นะครับ . ชายหนุ่มยังตื้อไม่เลิก
แล้วจะไปทานกันที่ไหนละคะ พลอยปฏิเสธไม่ลง ชายหนุ่มยิ้มออก
แล้วแต่คุณแล้วกันครับ ผมยังไงก็ได้ ง่ายๆสบาย ๆ ชายหนุ่มตามใจ
โอเคคะ . พลอยตอบตกลง
งั้นเดี๋ยวผมเอารถเข้ามารับนะครับ หน้าห้องสมุดนี่เลย เขาบอก ว่าแล้วพลอยก็เดินลงไปที่ห้องสมุดชั้นหนึ่งเพื่อยืมหนังสือ แล้วเธอก็เดินไปรอเขาที่หน้าห้องสมุด
ชายหนุ่มขับรถเก๋งสีดำคันงาม มารับเธอหน้าห้องสมุดอย่างที่เขาบอก เขาจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูให้เธอ
เชิญคุณสุภาพสตรีคนสวยครับ
ขอบคุณค่ะ พลอยบอกยิ้ม ๆ
รถเก๋งคันงามแล่นออกไปจากประตูมหาวิทยาลัย . .
พลอย . พลอยหรือปล่าว? ชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนฉงนอยู่ บิ๊กนั่นเอง พลอยแน่ๆ แต่พลอยออกไปกับใคร เขาคิด
พลอยและชายหนุ่มที่เธอพึ่งรู้จักเขาในห้องสมุดขับรถมาถึงร้านอาหารหรูๆข้างแม่น้ำปิง ชายหนุ่มจอดรถและลงไปเปิดประตูให้เธอ
ขอบคุณค่ะ พลอยกล่าว
ครับ ไม่เป็นไร
ว่าแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านอาหารพร้อม ๆ กัน จะรับอะไรดีคะ สาวเสิร์ฟมารับorder
ตามสบายเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ ชายหนุ่มบอก
คุณสั่งสิคะ พลอยขอเป็นอาหารจานเดียวแล้วกัน ทานเยอะเดี๋ยวอ้วน พลอยพูดพลางยิ้ม พลอยสั่งอาหารของเธอ เขาก็สั่งอาหารของเขาเหมือนกัน ท่าทางเป็นผู้ใหญ่ดีจัง เหมือนพี่แบงค์เลย สุภาพด้วย พลอยคิดอีกแล้ว ระหว่างที่ทั้งคู่นั่งรออาหารก็นั่งคุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน
เออ คุยกันมาตั้งนานพลอยยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย เรียกคุณ คุณ มันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ อะคะ
อ๋อจริงสินะครับ ผมชื่อปอนด์ครับ เรียนอยู่นิเทศศาสตร์ ปี 4 ครับ ว่าแต่พลอยละครับเรียนอะไร ชายหนุ่มบอกพร้อมกับถามเธอ
พลอยเรียนมนุษย์ ENG ค่ะ ปีสอง พลอยแนะนำบ้าง สักพักอาหารก็ถูกเสิร์ฟมาที่โต๊ะ
************
ขอบคุณมากนะคะ .พี่ปอนด์ พลอยพูดในขณะที่เธอกำลังจะก้าวลงจากรถ
ครับ ไว้ไปทานข้าวด้วยกันอีกนะครับ เออว่าแต่พี่ขอเบอร์พลอยหน่อยได้มั้ยครับ เขาบอก
เห็นท่าจะไม่ค่อยสะดวกนะคะ เอาเป็นว่าถ้าอยากเจอพลอย พี่ปอนด์ก็มาหาพลอยที่ห้องสมุดแล้วกันนะคะ พลอยชอบไปที่นั่น เธอบอกเขา ไปก่อนนะคะ พลอยขอตัว เขายิ้มให้เธอก่อนที่จะเอื้อมมือมาปิดประตู เธอโบกมือลาเขา ว่าแล้วปอนด์ก็ขับรถออกไป เธอยืนมองรถที่แล่นจากไปจนลับสายตา
พลอย เสียง ๆหนึ่งเรียกเธอ พลอยหันไปมอง
พี่บิ๊ก มีอะไรกับพลอยเหรอคะ พลอยพูด
พลอยไปกับใคร .. แล้วรู้จักกันได้ยังไง ชายหนุ่มถาม ทำให้พลอยอารมณ์เสีย
พี่บิ๊กมายุ่งอะไรกับชีวิตพลอยคะ พี่บิ๊กไม่ได้เป็นอะไรกับพลอย อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องได้มั้ยคะ พลอยต่อว่าเขา
พี่เป็นห่วงพลอยนะ . พลอยไม่รู้เรื่องไอ่นั่นเหรอมันเป็นเสือผู้หญิงนะพลอย อยู่ใกล้มันอันตรายนะพลอย บิ๊กพูด ท่าทางเป็นห่วงเป็นใย
ฮึ พลอยดูแลตัวเองได้คะ พี่บิ๊กไม่รู้จริงอย่าไปว่าให้เขาเลยดีกว่า พี่เขาออกจะสุภาพ ว่าแต่พี่บิ๊กเหอะ ห่วงตัวเองก่อนดีกว่าจะมาเป็นห่วงพลอย พลอยขอบใจแต่พลอยไม่ต้องการ ว่าแล้วเธอก็เดินจากไปด้วยอาการหัวเสีย โดยทิ้งให้บิ๊กยืนหน้าละห้อยอยู่ที่เดิม พลอย . ทำไมไม่เคยเข้าใจพี่เลยนะ บิ๊กรำพึงรำพันกับตัวเอง..
*****หุหุหุ ยังคิดไม่ออกว่าต่อไปมันจะเป็นยังไง ให้การ์ตูนไปคิดนานๆหน่อยแล้วกันเจ้าค่ะ ^_^
21 เมษายน 2547 10:52 น.
cartoon^_^
สองอาทิตย์ต่อมาขณะที่พลอยกำลังเดินหาหนังสืออยู่ที่ชั้นหนังสือ เมื่อเธอเห็นหนังสือที่เธอต้องการเธอจึงเอื้อมมือไปหยิบมัน แต่ .
ขอโทษครับ . คุณก็ต้องการหนังสือเล่นนี้เหมือนกันเหรอครับ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เอื้อมมือไปหยิบหนังสือเล่นนี้เหมือนกัน
พี่แบงค์ !! พลอยอุทาน เมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาละม้ายคล้ายคนรักของเธอเหลือเกิน เธอจ้องมองเขาอย่างจดจ่อ
คุณครับ . เอ่อเมื่อกี้คุณว่าอะไรนะครับ ชายหนุ่มสงสัย พลอยรีบตั้งสติของเธอ
อะ เอ่อปล่าวคะ . งั้นเอาเป็นว่า ไว้วันหลังฉันค่อยมาหาดูใหม่อีกทีก็แล้วกันคะ ฉันยังไม่รีบคุณเอาไปอ่านก่อนเถอะคะ พลอยบอก
ผมก็ไม่รีบ คุณเอาไปก่อนก็ได้ครับ ชายหนุ่มบอกพลางยื่นหนังสือให้
ถ้างั้น . พลอยไม่เกรงใจแล้วนะคะ ขอยืมไปก่อนแล้วกัน ไว้อ่านเสร็จจะเอามาให้นะคะ ว่าแล้วพลอยก็เอื้อมมือไปคว้าหนังสือจากมือของเขา
ครับ ชายหนุ่มตอบรับสั้น ๆ
ไปนะคะ พลอยขอตัว
เอ่อ คุณครับเดี๋ยวก่อน ถ้าไม่รีบพอดีผมหิวข้าวไม่มีใครทานเป็นเพื่อน ยืมหนังสือเสร็จไปทานข้าวกับผมได้ไหมครับ ชายหนุ่มเริ่มเล่นบทจีบสาว
หือ แล้วทำไมไม่ไปทานกับเพื่อนคุณละคะ เราไม่รู้จักกันสักหน่อย พลอยปฏิเสธแต่ในใจเธอตื่นเต้นมากมาย ชายหนุ่มคนนี้ยิ่งมองยิ่งเหมือนคนรักของเธอ
แต่ผมอยากทานกับคุณ ชายหนุ่มบอก พลอยมองหน้าเขาอีกครั้ง ทำไมเหมือนกันแบบนี้นะ ทำไมต้องมาเจอเขาด้วย ตั้งสติหน่อยสิพลอยเขาไม่ใช่พี่แบงค์ของเรา พลอยคิด
นะครับ . ชายหนุ่มยังตื้อไม่เลิก
แล้วจะไปทานกันที่ไหนละคะ พลอยปฏิเสธไม่ลง ชายหนุ่มยิ้มออก
แล้วแต่คุณแล้วกันครับ ผมยังไงก็ได้ ง่ายๆสบาย ๆ ชายหนุ่มตามใจ
โอเคคะ . พลอยตอบตกลง
งั้นเดี๋ยวผมเอารถเข้ามารับนะครับ หน้าห้องสมุดนี่เลย เขาบอก ว่าแล้วพลอยก็เดินลงไปที่ห้องสมุดชั้นหนึ่งเพื่อยืมหนังสือ แล้วเธอก็เดินไปรอเขาที่หน้าห้องสมุด
ชายหนุ่มขับรถเก๋งสีดำคันงาม มารับเธอหน้าห้องสมุดอย่างที่เขาบอก เขาจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูให้เธอ
เชิญคุณสุภาพสตรีคนสวยครับ
ขอบคุณค่ะ พลอยบอกยิ้ม ๆ
รถเก๋งคันงามแล่นออกไปจากประตูมหาวิทยาลัย . .
พลอย . พลอยหรือปล่าว? ชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนฉงนอยู่ บิ๊กนั่นเอง พลอยแน่ๆ แต่พลอยออกไปกับใคร เขาคิด
พลอยและชายหนุ่มที่เธอพึ่งรู้จักเขาในห้องสมุดขับรถมาถึงร้านอาหารหรูๆข้างแม่น้ำปิง ชายหนุ่มจอดรถและลงไปเปิดประตูให้เธอ
ขอบคุณค่ะ พลอยกล่าว
ครับ ไม่เป็นไร
ว่าแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านอาหารพร้อม ๆ กัน จะรับอะไรดีคะ สาวเสิร์ฟมารับorder
ตามสบายเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ ชายหนุ่มบอก
คุณสั่งสิคะ พลอยขอเป็นอาหารจานเดียวแล้วกัน ทานเยอะเดี๋ยวอ้วน พลอยพูดพลางยิ้ม พลอยสั่งอาหารของเธอ เขาก็สั่งอาหารของเขาเหมือนกัน ท่าทางเป็นผู้ใหญ่ดีจัง เหมือนพี่แบงค์เลย สุภาพด้วย พลอยคิดอีกแล้ว ระหว่างที่ทั้งคู่นั่งรออาหารก็นั่งคุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน
เออ คุยกันมาตั้งนานพลอยยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย เรียกคุณ คุณ มันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ อะคะ
อ๋อจริงสินะครับ ผมชื่อปอนด์ครับ เรียนอยู่นิเทศศาสตร์ ปี 4 ครับ ว่าแต่พลอยละครับเรียนอะไร ชายหนุ่มบอกพร้อมกับถามเธอ
พลอยเรียนมนุษย์ ENG ค่ะ ปีสอง พลอยแนะนำบ้าง สักพักอาหารก็ถูกเสิร์ฟมาที่โต๊ะ
************
ขอบคุณมากนะคะ .พี่ปอนด์ พลอยพูดในขณะที่เธอกำลังจะก้าวลงจากรถ
ครับ ไว้ไปทานข้าวด้วยกันอีกนะครับ เออว่าแต่พี่ขอเบอร์พลอยหน่อยได้มั้ยครับ เขาบอก
เห็นท่าจะไม่ค่อยสะดวกนะคะ เอาเป็นว่าถ้าอยากเจอพลอย พี่ปอนด์ก็มาหาพลอยที่ห้องสมุดแล้วกันนะคะ พลอยชอบไปที่นั่น เธอบอกเขา ไปก่อนนะคะ พลอยขอตัว เขายิ้มให้เธอก่อนที่จะเอื้อมมือมาปิดประตู เธอโบกมือลาเขา ว่าแล้วปอนด์ก็ขับรถออกไป เธอยืนมองรถที่แล่นจากไปจนลับสายตา
พลอย เสียง ๆหนึ่งเรียกเธอ พลอยหันไปมอง
พี่บิ๊ก มีอะไรกับพลอยเหรอคะ พลอยพูด
พลอยไปกับใคร .. แล้วรู้จักกันได้ยังไง ชายหนุ่มถาม ทำให้พลอยอารมณ์เสีย
พี่บิ๊กมายุ่งอะไรกับชีวิตพลอยคะ พี่บิ๊กไม่ได้เป็นอะไรกับพลอย อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องได้มั้ยคะ พลอยต่อว่าเขา
พี่เป็นห่วงพลอยนะ . พลอยไม่รู้เรื่องไอ่นั่นเหรอมันเป็นเสือผู้หญิงนะพลอย อยู่ใกล้มันอันตรายนะพลอย บิ๊กพูด ท่าทางเป็นห่วงเป็นใย
ฮึ พลอยดูแลตัวเองได้คะ พี่บิ๊กไม่รู้จริงอย่าไปว่าให้เขาเลยดีกว่า พี่เขาออกจะสุภาพ ว่าแต่พี่บิ๊กเหอะ ห่วงตัวเองก่อนดีกว่าจะมาเป็นห่วงพลอย พลอยขอบใจแต่พลอยไม่ต้องการ ว่าแล้วเธอก็เดินจากไปด้วยอาการหัวเสีย โดยทิ้งให้บิ๊กยืนหน้าละห้อยอยู่ที่เดิม พลอย . ทำไมไม่เคยเข้าใจพี่เลยนะ บิ๊กรำพึงรำพันกับตัวเอง..
20 เมษายน 2547 20:34 น.
cartoon^_^
" กริ๊งงงงงงงงงง "
ฮัลโหลสวัสดีค่ะบ้านวิจิตรานุกูลค่ะ ไม่ทราบว่าจะเรียนสายกับใครค่ะ พลอยลูกสาวเจ้าของบ้านรับโทรศัพท์
หวัดดีครับขอสายน้องพลอยครับ เสียงชายหนุ่มดังก้องมาตามสาย หญิงสาวทราบทันทีเมื่อได้ยินเสียงของเขา น้ำเสียงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี
พี่แบงค์!! คิดถึงจังเลย สบายดีหรือเปล่าค่ะ แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน? เธอรีบกุลีกุจอถาม
อยู่หมอชิตจ๊ะ พี่แบงค์กำลังจะกลับไปหาพลอยไง อีกไม่กี่วันก็วันเกิดพลอยแล้วหนิ ชายหนุ่มตอบ
จริงเหรอคะพี่แบงค์พี่แบงค์จะมาถึงกี่โมง พลอยจะไปรอรับที่อาเขต หญิงสาวพูดน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ นานแล้วสินะที่เธอไม่ได้พบกับคนรักของเธอ มีแต่เสียงตามสายเอ่ยมาให้ได้ยินเพียงเท่านั้น
ประมาณสามทุ่มนะพลอย.อืม เอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนละกันนะ รถใกล้จะออกแล้ว.พี่แบงค์รักพลอยนะครับ แล้วเจอกันครับ
พลอยก็.. ก่อนที่เธอจะทันพูดจบโทรศัพท์ก็ตัดไปเสียก่อน
ว้าแย่จัง กะลังจะบอกรักอยู่พอดี ..แต่ ..ช่างเหอะคืนนี้ก็จะได้เจอกันและ ยังมีเวลาอีกตั้งนานที่จะให้บอกอืม นี่ก็ปีกว่าแล้วสินะที่ไม่ได้เจอพี่แบงค์ ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนไปยังไงมั๊งน๊า อยากเห็นเร็วๆจัง หญิงสาวปรารภกับตนเอง
.. 1 ทุ่ม 13 นาที .ขณะที่พลอยและแม่กำลังดูทีวีเพลิน ๆอยู่
รายงานข่าวด่วนค่ะ เมื่อเวลาประมาณ 1 ทุ่มตรงได้เกิดเหตุรถบรรทุกสิบล้อพุ่งชนรถทัวร์สายกรุงเทพฯ- เชียงใหม่ ซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปเชียงใหม่ คนขับรถบรรทุกเสียชีวิต ณ ที่เกิดเหตุ ..ขณะนี้มียอดผู้เสีย
ชีวิตทั้งสิ้น 9 คน บาดเจ็บสาหัส 18 คน ที่เหลือบาดเจ็บเล็กน้อย รายนามผู้เสียชีวิตมีดังนี้ค่ะ นายวัชระ มั่งมีสุข , นายขยัน ทำงานดี , นายสุขสม ขจรไกล ,..และ นายพันธวัฒน์ จิระโรจน์รุ่งอนันต์
ทันทีที่พลอยได้ยินชื่อสุดท้ายทำให้เธอถึงกับช๊อค พี่แบงค์ !!!
พลอย พลอย .พลอย !!!เป็นอะไรลูก นมอ้อมไปหายาดมมาให้ฉันที ลูกพลอยเป็นลม ผู้เป็นแม่ตกใจ
พลอยถึงกับเป็นลมหมดสติทันที ที่ได้ยินชื่อคนรักของเธอ ซึ่งเธอเฝ้ารอเขามาเป็นปี แต่แล้วเหตุการณ์ที่เธอหรือว่าใคร ๆ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนก็เกิดขึ้น
พลอย .. ตื่นแล้วเหรอลูก แม่ของเธอนั่งกุมมือเธออยู่ข้าง ๆ
พี่แบงค์ !! แม่คะ.พลอยฝันว่าพี่แบงค์ตาย เธอพูดสีหน้าเธอไม่สู้ดีเอาเสียเลย แม่ของเธอและแม่นมของเธอหันมามองหน้ากัน
กี่โมงแล้วคะแม่ .. พลอยต้องไปรับพี่แบงค์ที่อาเขต พลอยรีบลุกจากเตียง
เดี๋ยวพลอย.พลอยตั้งใจฟังแม่ก่อนนะลูกเอ่อคือแบงค์เขาคงไม่กลับกลับมาแล้วละลูก พลอยสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินคำบอกเล่าของผู้เป็นแม่
พลอยไม่ได้ฝัน..เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริง แบงค์เขาไปดีแล้วละลูก ตอนนี้ศพของแบงค์อยู่ที่โรงพยาบาลสวนดอก พ่อของเขากำลังจะไปรับศพมาบำเพ็ญกุศลที่บ้าน แม่เล่าเรื่องทุกอย่างให้พลอยฟัง พลอยไม่เชื่อหูตัวเอง น้ำตาเริ่มรินไหลออกจากตาใส ๆของเธอ ผู้เป็นแม่เห็นเช่นนั้นจึงโอบกอดเธอไว้ และ ปลอบใจ
ร้องเถอะลูกถ้าลูกอยากร้อง ถ้ามันจะทำให้ลูกสบายใจขึ้นมาได้
น้ำตารินไหลออกมาจากตาใสๆของเธออย่างไม่ขาดสาย เธอคิดมาตลอดว่าถ้าเขากลับมาเธอจะบอกคำว่า รัก กับเขา เพราะเธอไม่เคยบอกกับเขาเลยสักครั้ง นอกจากคำว่า คิดถึงและเป็นห่วง แต่ตอนนี้เขาได้หลับไหลไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้วถึงเธอจะบอกว่ารักเขามากแค่ไหน มันก็สายเกินไป เขาไม่สามารถได้ยิน ไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกต่อไป
พลอยรักพี่แบงค์คะแม่ พลอยรักพี่แบงค์ แต่พลอยไม่เคยบอก ไม่เคยพูด ที่ผ่านๆมาพลอยไม่มั่นใจ แต่วันนี้พลอยตั้งใจจะบอก แต่แล้ว เธอปล่อยโฮขึ้นมาอีกครั้ง ผู้เป็นแม่ยังโอบกอดลูกสาวไว้แน่น
แม่รู้จ๊ะ . แบงค์เขาก็คงรู้ ถึงพลอยไม่บอก แต่เขาก็สัมผัสได้ ผู้เป็นแม่ปลอบโยน.
..แสงแดดยามเช้าสาดส่องไปที่ต้นหูกวาง ซึ่งมีม้าหินอ่อนวางเรียงกันอยู่ ผู้คนมากมายพากันเดินขวักไขว่ ดูแล้วช่างสับสนวุ่นวายเหลือเกิน
นักศึกษาสาวคนหนึ่งกำลังนั่งทบทวนตำราเรียนของเธออย่างใจจดใจจ่อ
พลอย..มาแต่เช้าเชี๊ยะ ริน..เพื่อนสาวของเธอทักทาย
อืม .พอดีพลอยต้องไปส่งแม่ทำธุระแต่เช้า เสร็จแล้วเลยเข้ามหาลัยเลย พลอยบอก
ขยันจริงน๊า แบบนี้อ่ะเกียรตินิยมเรียนทองโอลิมปิค รินเหย้า
มีด้วยเหรอริน ? พลอยพูดพลางยิ้ม
ฮั่นแน่ ! ยิ้มแล้ว ดีจังน๊า รินไม่ได้เห็นพลอยยิ้มแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่พี่ .. รินชะงักเมื่อเธอฉุกคิดขึ้นมาได้ เธอเริ่มสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของพลอย
เอ่อ เอ่อนี่พลอยแล้วงานวิจัยที่พลอยทำไปถึงไหนแล้วอ่ะ รินเปลี่ยนเรื่องทันที
อืม ก้อเกือบจะเสร็จแล้วล่ะ ตอนนี้พลอยส่งไปให้พวกนักสถิติทำอยู่ พลอยตอบ
แล้วของรินอ่ะ เป็นไงมั่ง ? พลอยถามเพื่อนสาว
ก้อโอเค ตอนนี้รวบรวมข้อมูลได้ครบแล้วล่ะ กำลังจะส่งให้นักสถิติทำจ๊ะ รินตอบ ทั้งครู่คุยกันอยู่พักหนึ่ง ก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาทักทาย
หวัดดีครับน้องพลอย.ทำอะไรอยู่เอ่ย?
พลอยหันขึ้นไปมอง พี่ก็เห็นอยูไม่ใช่เหรอค่ะว่าพลอยทำอะไรอยู่ แล้วยังจะมาถามอีกบ้าหรือปล่าว? พลอยพูด คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มเสียหน้าเล็กน้อย
แหม . ทักแต่พลอยนะคะพี่บิ๊ก คนสวยนั่งอยู่นี่ทั้งคนมองไม่เห็น รินตัดพ้อแกมหยอก เมื่อเห็นว่าท่าจะไม่ดี
หวัดดีครับน้องรินคนสวย ชายหนุ่มทัก รินยิ้มตอบ
แล้วนี่จะไม่นั่งเหรอคะพี่บิ๊ก . แหม สงสัยลมมันเย็น อิอิ รินยังหยอกไม่เลิก
ขณะที่บิ๊กกำลังจะนั่งลง รินเดี๋ยวพลอยไปยืมหนังสือที่ห้องสมุดก่อนนะ แปดโมงครึ่งแล้วห้องสมุดคงเปิดแล้วแหละ พลอยขอตัว
อ่าวพลอย . จะรีบไปทำไม ห้องสมุดมันพึ่งเปิดมันไม่ปิดง่ายๆหรอกน่า นั่งคุยกับพี่เขาก่อนสิ รินขัด
บิ๊กมองหน้าพลอย พลางทำตาละห้อย .. ไม่อยากคุยกับพี่เหรอพลอย พี่ไปก็ได้นะ บิ๊กทำเสียงเศร้า แต่พลอยกลับไม่สนใจคำพูดของเขา
ไปละริน . พลอยมีงานต้องทำเยอะแยะ ไม่ว่างคุยกับใครหรอก ว่าแล้วพลอยก็เดินออกไป
รินและบิ๊กหันมามองหน้ากัน สงสัยจะไม่มีหวังแล้ว บิ๊กพูด
สู้ต่อไปน่าพี่บิ๊ก . รินเอาใจช่วย . เดี๋ยวยัยพลอยก็ใจอ่อนเอง รินปลอบ
เฮ้อ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ? บิ๊กถอนหายใจเฮือกใหญ่
หน้าส่วนตัว
1007
