19 พฤษภาคม 2552 15:22 น.
DaRk_LoRd
ในทุกเรื่อง ที่ผ่านมา ของเราสอง
ในครรลอง ของดวงจิต เสน่หา
ในความรัก ที่หวานฉ่ำ แต่ก่อนมา
ในเวลา ของการจาก การลืมเลือน
ในความทรง- จำ ภาพเก่า ของทุกสิ่ง
ในความจริง ที่ไม่อาจ จะแชเฉือน
ในความเจ็บ มีความช้ำ คอยย้ำเตือน
ในความรัก ยังบิดเบือน คอยลวงตา
ในใจฉัน ยังมีรัก ที่มั่นคง
ในใจฉัน ยังซื่อตรง ยังห่วงหา
ในใจฉัน ยังไม่ลืม วันเวลา
ในใจฉัน ยังพร่ำหา ยังอาธรณ์
ในวันนี้ ถึงเธอไป ไกลลาลับ
ในวันนี้ ถึงไม่กลับ มาเหมือนก่อน
ในวันนี้ ถึงเธอจะ ไม่อาวรณ์
ในวันนี้ ถึงต้องถอน ใจจากเธอ
แต่ฉันนั้น ก็๋ยังคง ไม่หายเจ็บ
แต่ฉันนั้น ก็ยังเก็บ ไว้เสมอ
แต่ฉันนั้น ก็ยังคง เฝ้าละเมอ
และฉันนั้น ไม่อาจเผลอ ลืมรักเรา
19 พฤษภาคม 2552 14:48 น.
DaRk_LoRd
ยังคงรักเธอและยังคงเฝ้ารอ
แม้ตัวฉันเองจะเริ่มท้อแท้ในใจ
ยังคงคิดถึงและเฝ้าห่วงใย
แม้เธอจะอยู่ไกลเกินไขว่คว้ามา
ในวันเวลาที่ฉันเฝ้าคอย
อย่างเหงาหงอยและโหยหา
แต่เมื่อได้พบเธอและพูดจา
ยิ่งทำให้ฉันรู้ว่าเธอยิ่งอยู่ไกลออกไป
ถึงแม้วันนี้ฉันจะสามารถเอื้อมมือไปถึงเธอ
ถึงแม้วันนี้จะได้พูดคุยกับเธอมากแค่ไหน
ถึงแม้วันนี้มีสิทธิ์ได้คิดถึงได้ห่วงใย
แต่ทุกสิ่งที่ฉันทำลงไปแทบไม่เคยอยูในใจของเธอ
รู้ตัวดีว่าเธอเป็นคนที่อยู่สูงเกินไปสำหรับฉัน
แต่ในแต่ละวันก็เอาแต่ฝันถึงเธอเสมอ
เฝ้าแต่รอคอยอยากคุยอยากพบเจอ
แม้รู้ว่าเธอไม่ค่อยจะมีเวลา
เธอมีคนรู้จักและอยากจะรักเธอมากมาย
ผลสุดท้ายคนอย่างฉันเลยดูไร้ค่า
ฉันรู้และเข้าใจสถานะตนเองดีเสมอมา
ถึงแม้จะสามารถเอื้อมมือไปไขว่คว้า แต่จนปัญญาที่จะรักเธอ
19 พฤษภาคม 2552 14:05 น.
DaRk_LoRd
ในวันนี้เพิ่งรู้ดีในทุกสิ่ง
กับความจริงที่ต้องทนรับให้ไหว
เมื่อเธอหมดสิ้นความรักความห่วงใย
จากนี้ไปไม่มีแล้วความผูกพัน
จะไม่โทษไม่กล่าวหาว่าเธอผิด
จะไม่คิดโกรธสักนิดที่ทิ้งฉัน
จะไม่แค้นเคืองขุ่นที่หลอกกัน
แค่มีคำถามเท่านั้นอยากถามเธอ
ที่ผ่านมาฉันเฝ้าถามเฝ้าตามบอก
รักไม่รักโปรดอย่าหลอกรีบเสนอ
หากไม่รักจะหักใจไม่ละเมอ
ไม่ฝันเพ้อถึงเรื่องราววันต่อไป
แต่ถ้ารักโปรดช่วยบอกฉันสักหน่อย
ไม่ต้องบ่อยบอกแค่ครั้งเดียวก็ได้
แล้วตัวฉันจะเฝ้ารออย่างตั้งใจ
แม้คืนวันจะผ่านไปยังภักดี
แต่เธอนี้ไม่เคยบอกแม้สักอย่าง
ปล่อยทิ้งว่างคำตอบนั้นคอยหลีกหนี
ไม่เอื้อนเอ่ยถ้อยคำเปล่งวจี
ให้ฉันนี้คอยเฝ้ารออย่างท้อใจ
จนวันนี้เธอก็ตอบออกมาแล้ว
ฉันไม่แคล้วต้องทุกข์ใจไปกันใหญ่
เมื่อคำตอบไม่ใช่สิ่งที่ตรงใจ
ที่คิดไว้มันผิดไปไม่เหมือนเคย
รักไม่รักคำถามแรกในกระดาษ
ดั่งฟ้าฟาดกลางกบาลยืนนิ่งเฉย
แทบไม่มีแรงหายใจต่อไปเลย
เมื่อคำตอบเธอเฉลยว่าหมดใจ
เมื่ออ่านแล้วสุดจะอึ้งกับทุกสิ่ง
กับความจริงที่ต้องทนรับให้ได้
เมื่อเธอยืนยันมาแล้วว่าหมดใจ
ยื้อต่อไปคงไม่ใช่ทางที่ดี
คนไม่รักทำอย่างไรก็ไม่รัก
ฉันจึงจำต้องหักใจเปลี่ยนวิถี
ยากแค่ไหนก็ต้องทำฉันรู้ดี
เพราะมันเป็นความจริงที่แสนปวดใจ
ทำไมเธอไม่บอกกันแต่เนิ่นๆ
ปล่อยให้ฉันคิดเกินเลยอยู่ได้
ทำไมไม่บอกแต่แรกว่าหมดใจ
ปล่อยฉันให้หลงคิดไปว่ารักกัน
บทจะรักเธอก็ให้ฉันทุกสิ่ง
บทจะทิ้งเธอก็ทิ้งกะทันหัน
แล้วคนที่เฝ้ารักเธอทุกคืนวัน
จะให้ฉันตั้งตัวทันได้ยังไง
บอกแต่แรกก็จบแล้วว่าไม่รัก
เธอจะหักหาญใจฉันไปถึงไหน
นึกอยากทิ้งเธอก็ทิ้งสิ้นเยื่อใย
ที่ผ่านมาหลอกฉันไปทำไมกัน
ก็ถามแล้วใช่ว่าฉันไม่เคยบอก
ว่าอย่าหลอกขอให้บอกพูดกับฉัน
ว่าที่จริงเธอคิดยังไงต่อกัน
เผื่อตัวฉันจะมีเวลาเตรียมใจ
เธอก็ตอบแค่ว่าให้รอไปก่อน
แล้วตอนนี้มาตัดรอนถอนเงื่อนไข
เธอหมดรักแต่ว่าฉันยังปักใจ
ต้องทำไงถึงลืมได้ช่วยบอกที
เมื่อความรู้สึกของเราวิ่งสวนทาง
เธอเหินห่างฉันไล่ตามเหนื่อยเต็มที่
แต่ความรักที่ให้เธอยังมากมี
ชั่วชีพนี้คงไม่ลดไม่หมดไป
อย่าบอกเลยว่าให้ไปรักคนอื่น
ไม่อาจฝืนหัวใจไปรักใครได้
เธอก็รู้ฉันรักเธอเหนือสิ่งใด
ไม่มีใครแทนใครได้เธอรู้ดี
เคยบอกแล้วมีอะไรให้พูดกัน
บอกกับฉันบอกตรงๆไม่หลบหนี
เคยบอกแล้วอย่าใช้เหตุผลแสนดี
เหตุผลที่บอกว่าเธอยอมตัดใจ
บอกว่าฉันควรเจอคนที่ดีกว่า
เธอจึงยอมหักใจลาเปิดทางให้
อยากถามว่าฉันขอเธอไว้เมื่อไร
ขอให้เธอหลีกทางให้เมื่อไหร่กัน
ตัวของฉันใจของใจฉันฉันรู้ดี
ใจฉันนี้มีแต่เพียงเธอเท่านั้น
ฉันรักเธอหนักหัวใครหรือไงกัน
ทำไมต้องทำเหมือนฉันไร้จิตใจ
เธอนั้นคงชาชินกับคำว่ารัก
เพราะมีแต่คนสมัครมอบรักให้
เสน่ห์แรงจนคนหลงแทบขาดใจ
ปั่นหัวใจใครต่อใครไว้มากมาย
ชีวิตเธอผ่านร้อนหนาวมาก็เยอะ
คงได้เจอะเจอผู้หญิงที่หลากหลาย
เห็นเธอบอกว่าเธอผ่านมามากมาย
ซึ่งอาจเป็นเรื่องท้าทายฆ่าเวลา
ฉันก็คงเป็นแค่เพียงหนึ่งในนั้น
เป็นเพียงฝันตื่นหนึ่งซึ่งไร้ค่า
ไม่ดีพอให้ผูกพันฆ่าเวลา
เป็นเพียงคนที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
นั่นอาจเป็นความรู้สึกของเธอ
แต่ของฉันขอบอกเธอว่าไม่ใช่
ตรงกันข้ามกลับรักเธอมากกว่าใคร
กลับผูกพันหมดหัวใจมากกว่าเดิม
ที่ผ่านมารักของเธอคอยถดถอย
ส่วนรักฉันนั้นมีแต่ค่อยๆเพิ่ม
จนวันนี้ไม่แปลกที่เจ็บกว่าเดิม
ภาพต่างๆคอยซ้ำเติมความปวดใจ
สิ่งที่มีเพิ่มเติมจาก 4 ปีก่อน
สิ่งต่างๆคอยหลอกหลอนแทบตักษัย
ยิ่งเห็นที่ที่เคยไปยิ่งเจ็บใจ
มันตอกย้ำลึกเกินไปยากลืมเลือน
ที่ผ่านมาทุกๆอย่างที่เธอทำ
ทวนความจำก็เหมือนเกิดภาพเสมือน
ยังตราตรึงติดใจคอยเฝ้าเตือน
เหมือนเวลาเพิ่งเคลื่อนผ่านภาพวานวัน
กลอนชุดนี้แต่งเพราะอยากจะระบาย
อารมณ์เจ็บช้ำปางตายในใจฉัน
สุดบรรยายความรู้สึกนับร้อยพัน
ที่เธอนั้นไม่มีวันจะเข้าใจ
คนที่ทิ้งกับถูกทิ้งต่างกันมาก
เป็นเรื่องยากที่จะเจ็บเท่ากันได้
ยากยิ่งกว่าคือฝืนหลับนิทราไป
ยากสุดใจคือสั่งใจให้ลืมเธอ
กลอนชุดนี้ขอแต่งเพียง"เจ็บ " กับ "รัก "
ขอจมปลักกับสองคำที่เสนอ
ขอแต่งวกไปวนมาเหมือนละเมอ
ขอพร่ำเพ้อแม้จะเสียหลักการกลอน
ขอพูดซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนบ้า
หมดปัญญาแต่งได้ดังครั้งก่อนๆ
ด้วยเหตุว่าไม่ได้กินไม่ได้นอน
เพราะบทกลอนชุดนี้แต่งข้ามวัน
เพื่อพรรณนาความรู้สึกที่พ้นผ่าน
เพื่อบอกเล่าวันวานที่เปลี่ยนผัน
เพื่อยึดติดกับอดีตนิจนิรันดร์
เพื่อยืนยันว่าฉันเศร้าใจเพียงใด
เคยทำใจว่าวันหนึ่งเธอก็ทิ้ง
เจอเข้าจริงกลับยอมรับมันไม่ได้
เคยคิดแล้วว่าฉันควรต้องเผื่อใจ
แต่โง่ไงฉันเลยเผื่อใจไม่เป็น
กว่าจะตามตัวเธอกลับมาได้
ฉันต้องเหนื่อยแทบตายสุดยากเข็ญ
แต่สุขใจที่ได้คุยกันทุกเย็น
แต่ก็จบลงเป็นเช่นดังเดิม
ฉันจะตามเธอกลับมาเพื่ออะไร
นึกๆไปคงเพราะใจฉันฮึกเหิม
นึกวาดฝันว่าใจเธอยังคงเดิม
ฉันจึงคิดต่อเติมความผูกพัน
อยากถามว่าที่ผ่านมาคืออะไร
ที่เธอยอมไปไหนต่อไหนกับฉัน
ที่จับมือที่กอดคืออะไรกัน
ที่หอมแก้มฉันนั้นมันคืออะไร
หรือทำไปเพราะว่าเธอขาดสติ
จึงคิดริเริ่มทำอะไรก็ได้
ฉันผิดเองที่ตัวฉันง่ายเกินไป
เหตุเพราะรักเธอทั้งใจจึงยอมเธอ
เชื่อทุกถ้อยคำหวานที่เธอบอก
คิดว่าเธอคงไม่หลอกไม่เพ้อเจ้อ
ผลสุดท้ายมีแต่ฉันที่ละเมอ
ทนรอเก้อเพราะวันนี้เธอหมดใจ
อยากจะรู้เหตุใดเธอลืมง่ายนัก
ช่วยบอกหลักการลืมฉันหน่อยได้ไหม
เผื่อฉันจะลืมเรื่องเธอได้เร็วไว
เผื่อหัวใจจะมีแรงฟื้นคืนมา
ในวันนี้คิดเสียว่ากรรมสนอง
เพ่งตามองตัวเองอย่างสมน้ำหน้า
เคยทำร้ายใจคนอื่นเกินพรรณนา
พอถึงคราตัวเองบ้างต้องเข้าใจ
แค่อยากรู้ใยเธอต้องโกหกฉัน
ปิดบังกันหลอกลวงกันด้วยเหตุไหน
ฉันเคยไปทำร้ายเธอไว้เมื่อไร
เพราะเหตุใดจึงทำร้ายจิตใจกัน
ทำไมต้องสร้างสายใยให้พันผูก
ทำไมต้องมาปลูกสร้างความฝัน
ทำไมต้องทำเหมือนรักเหมือนผูกพัน
ทั้งที่จริงใจเธอนั้นไร้เยื่อใย
เธอทิ้งฉันได้ง่ายๆไม่คิดมาก
เหตุเพราะอยากจะให้ฉันพบคนใหม่
ขอขอบคุณสำหรับความห่วงใย
ที่ฉันไม่เคยคิดอยากต้องการเลย
อยากจะบอกตอกย้ำเธออีกล้านครั้ง
ให้เธอฟังคำซ้ำๆพร่ำเฉลย
ว่ารักเธอ รักมาก ที่สุดเลย
และไม่เคยคิดอยากเปลี่ยนไปมีใคร
ฉันไม่ได้คิดอยากจะรักคนดี
ฉันรักที่เธอคือคนที่ใช่
จะดีเลวฉันไม่เคยคิดใส่ใจ
เพราะเธอคือสิ่งที่ใจฉันต้องการ
แค่อยากบอกความในใจให้เธอรู้
อยากบอกสิ่งที่เป็นอยู่อยากเล่าขาน
อยากบรรยายความเจ็บช้ำความร้าวราน
ทรมานเพราะเธอไม่เคยเข้าใจ
ไม่เคยซึ้งไม่เคยเชื่อในคำรัก
ดีแต่คอยหลีกทางคอยผลักใส
ด้วยเหตุผลที่แสนน่าประทับใจ
ว่าควรคบคนใหม่ที่ดีกว่าเธอ
พอแล้วพอฉันยิ่งนึกฉันยิ่งเศร้า
เมื่อเรื่องเราเหมือนรักเก่าฉันรอเก้อ
แต่ไม่เคยคิดหักใจหยุดละเมอ
ถึงรอเก้อก็จะรอเธอต่อไป
หากถามว่ารออะไรรอไปเพื่อ...?
แค่อยากรอให้เธอเชื่อฉันรอได้
เพื่อพิสูจน์ว่ารักเธอมากเพียงใด
ขอให้เธอรอดูไปก็แล้วกัน
ในตอนนี้ยังเหลืออีกหนึ่งคำถาม
คือเรื่องความสัมพันธ์เธอกับฉัน
ที่ผ่านมาอยากรู้คืออะไรกัน
เคยรักฉันหรือว่าไม่เคยรักเลย
ที่ฉันคิดนั้นมันมีอยู่ 3 แบบ
นึกแล้วแทบไม่อยากฟังคำเฉลย
ข้อหนึ่งคือเธอไม่เคยรักฉันเลย
สองคือเคยแต่ตอนนี้หมดเยื่อใย
สามนั้นคือเธอยังรักอยู่เต็มจิต
ยังคงคิดห่วงฉันกว่าคนไหนๆ
แต่เพราะรักเธอจึงยอมหักห้ามใจ
เพื่อให้ฉันได้เดินในทางที่ดี
ฉันไม่รู้ว่าคำตอบคืออะไร
รู้แต่ใจฉันรักแต่เธอคนนี้
รัก นเรศ สังข์ศิริ เท่าชีวี
ไม่คิดมีไม่คิดหาใครทดแทน
เป็นเรื่องยากที่ให้ฉันรักคนอื่น
ขี้เกียจฝืนหัวใจเปลี่ยนแบบแผน
เพราะเธอคือคนที่ใจเทคะแนน
ชายทั่วแดนหญิงนับแสนฉันไม่มอง
คนอย่างฉันเป็นประเภทชอบลองดี
เธอทิ้งกี่ทีไม่จำใส่สมอง
ยินดีเจ็บแม้เป็นแค่ตัวสำรอง
ไม่ขัดข้องไม่ว่าอยู่ฐานะใด
เพียงได้รักจากเธอบ้างก็พอ
ทั้งชีพนี้ก็จะขอยอมพลีให้
ยอมหมดแล้วยอมจำนนจนหมดใจ
แม้ใครใครจะด่าว่าฉันไม่แคร์
ไม่รังเกียจแม้เธอจะมีพันธะ
ฉันก็จะรักเธออย่างไร้ข้อแม้
พร้อมช่วยเหลือทุกทุกสิ่งคอยดูแล
ไม่ผันแปรแม้วันผ่านนานเพียงใด
โปรดเชื่อเถิดโปรดเข้าใจกันสักนิด
แค่ช่วยคิดสงสารกันบ้างได้ไหม
ทุกสิ่งอย่างฉันให้เธอด้วยหัวใจ
ที่ทำไปไม่เคยคิดจะหลอกลวง
พร้อมที่จะตกนรกอเวจี
ฉันรู้ดีสิ่งที่ทำผิดใหญ่หลวง
แต่ไม่แคร์แม้บาปกรรมแน่นในทรวง
พร้อมมีบ่วงถ่วงคอไว้จนวันตาย
อย่าถามฉันว่าใยจึงรักเธอมาก
ตอบได้ยากแม้มีคำอยู่หลากหลาย
บอกได้แค่จะรักเธอจนชีพวาย
แม้ลมหายใจสุดท้ายก็รักเธอ
ทุกทุกอย่างที่กล่าวมาคือเรื่องจริง
ไม่ใช่สิ่งที่แต่งแต้มแกมเพ้อเจ้อ
แค่บอกให้รู้ว่าฉันยังรอเธอ
เฝ้าพร่ำเพ้อถึงแต่เธอทุกวานวัน
ฉันพอรู้ในนิสัยใจเธอดี
เมื่อหมดรักคงไม่มีทางเปลี่ยนผัน
เธอเลือกตอบว่า ไม่รัก เพื่อยืนยัน
เพื่อทำลายจิตใจฉันแทนคำลา
ถึงวันนี้ไม่อาจดึงใจเธอกลับ
ขอเธอจงสดับคำคนไร้ค่า
ขอยุติการเรียงร้อยอักษรา
ขอจบกลอนด้วยคำว่าฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
881
