5 เมษายน 2553 08:09 น.
daydream~แมงหวี่น้อย~
ฉันไม่เคยเปลี่ยนไป
เคยรักเธออย่างไรก็ยังรักอยู่อย่างนั้น
เธอยังเป็นคนของคืนวัน
เป็นคนของความผูกพันในหัวใจ
แม้กาลเวลาจะผ่านพ้น
หัวใจของคนจะเปลี่ยนไปแค่ไหน
แม้วันนี้เราจะเลิกรากันไป
แต่ไม่เคยหยุดความรู้สึกกับเธอได้แม้นาที
ถึงเราจะได้พบหน้ากันบ้าง
ทุกสิ่งอย่างยังฝังอยู่ในใจดวงนี้
อธิบายไม่ถูกเลยคนดี
ยังสั่นไหวยังคงมีแต่น้ำตา
4 กุมภาพันธ์ 2553 02:24 น.
daydream~แมงหวี่น้อย~
เพียงแต่เธอเป็นคนที่มีค่า
ที่ยังรักและศรัทธามากกว่าใครคนไหน
คนมากมายผ่านเข้ามาไม่มีค่ากับหัวใจ
ไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกให้รักใครได้สักที
เพราะหัวใจยังคงมั่นแค่เพียงเธอ
หยดน้ำตาจึงล้นเอ่ออยู่แบบนี้
การที่จะรักใครทำไมต้องปวดร้าวทุกที
และทุกครั้งที่คิดถึงเธอคนนี้ยิ่งน้อยใจ
แค่อยากให้เธอกลับมาเหมือนเก่า
ทั้งที่ไม่อยากรื้อฟื้นภาพของเราให้ใจไหว
แต่คำเดียวที่บอกทุกสิ่งได้อย่างเข้าใจ
ทุกอย่างที่ทำไปเหตุผลของใจคือรักเธอ
28 มกราคม 2553 07:12 น.
daydream~แมงหวี่น้อย~
บางทีนิยามความรักในตอนนี้ของเราอาจเปลี่ยนไป
แค่การได้เฝ้ามองคนที่เรารัก
เดินไปบนเส้นทางที่เขามีความสุขเราก็ยิ้มได้
แม้อาจเป็นรอยยิ้มที่เปื้อนน้ำตาก็ตามที
...เพราะว่าทางสายนั้นที่เขาเดินไปอาจไม่มีเราอยู่ที่นั่น
จริงๆแล้ว เมื่อก่อนนี้เคยรู้สึกให้ความสำคัญในการครอบครองความรัก...
แต่พอผ่านเวลามาถึงวันนี้ สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ความจริงเลย
ไม่มีใครครอบครองใครได้ แม้แต่ใจเราเองเราก็ไม่สามารถครอบครองได้
เพราะมันพร้อมที่จะเตลิดไปได้ทุกเมื่อ
สุดท้ายอยากบอกใครคนหนึ่ง ...วรากรณ์ ศรีสถาน...
ชายพเนจรที่เราเคยเขียนเรื่องสั้นชีวิตของเขา
ชายที่เป็นความรักครั้งแรกและสิ่งที่เป็นเขายังตามติดเรามาจนถึงทุกวันนี้
และมันก็จะคงอยู่ตลอดไปจนหมดลมหายใจ
หากเขาได้ผ่านเข้ามาอ่าน หรือใครที่รู้จักกับคนๆนี้ได้ผ่านเข้ามาเห็นเข้า
อยากบอกว่าจนวันนี้ก็ยังรักเขา...รักอย่างสุดหัวใจ
และเขาจะเป็นความทรงจำ...ตลอดไป
26 มกราคม 2553 01:25 น.
daydream~แมงหวี่น้อย~
เท่าที่คนๆนี้จะมีชีวิตอยู่
แม้ไม่รู้ว่าจะอยู่จนถึงเมื่อไหร่
แค่ตราบชีวิตสิ้นลมหายใจ
วันที่กลีบดอกไม้ร่วงโรยรา
อะไรบนโลกนี้จะเปลี่ยนไป
ความรู้สึกของหัวใจที่ห่วงหา
ไม่มีวันร่วงโรยไปตามกาลเวลา
แม้อยู่ไกลตาแต่ไม่เคยไกลหัวใจ
เพราะเธอเป็นความรักครั้งแรก
และไม่แปลกถ้าหัวใจจะอ่อนไหว
เธอเป็นดังเสียงเพลงที่นุ่มละไม
อบอุ่นหัวใจทุกทีที่ได้คิดถึงเธอ
25 สิงหาคม 2552 05:22 น.
daydream~แมงหวี่น้อย~
กาลครั้งหนึ่งที่แห่งนั้น
จุดเริ่มต้นของความฝันอันอ่อนไหว
จินตนาการฟุ้งซ่านโลดแล่นไป
เฝ้ารอคอยเพียงใครที่จากลา
ท้องทุ่งหญ้าโบกสบัดพริ้วไหว
วันที่เราโบกมือลาไกลหัวใจห่วงหา
วันที่ต่างคนต่างก็มีหยดน้ำตา
วันที่ฟ้ากำหนดมาให้ต้องลาไกล
อยากย้อนเวลากลับไปที่ตรงนั้น
อาจเป็นช่วงเวลาสั้นๆไม่นานเท่าไหร่
แต่สร้างสิ่งสำคัญมากกว่าเวลาใด
แม้เรื่องราวเหล่านั้นผ่านพ้นไป
ฉันยังเก็บบันทึกไว้ในความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1014
