13 พฤศจิกายน 2547 11:38 น.
extreme life
ไข่สิบใบเรียงไว้อยู่ในตู้
มันช่างดูเป็นระเบียบเรียบร้อยเห็น
ไม่กลัวตายก็กินได้ทั้งเช้าเย็น
กินเล่นเล่นระวังเป็นโรคหัวใจ
กินไข่มาครึ่งชีวิตคิดย้อนกลับ
เราเคยจับไข่สองใบตอกแตกไหล
แต่มันแตกแค่ใบเดียวเอ๊ะทำไม
เคยสงสัยกันบ้างไหมชาวไทยกลอน
คงเป็นเหมือนไก่กับไข่ไหนเกิดก่อน
บางคนค้อนไก่เกิดก่อนเถียงไม่ถอน
บางคนว่าไข่เกิดก่อนเฝ้าพร่ำวอน
บางคนนอนตีพุงตามถามทำแมว
ใครรู้จริงโปรดแถลงแจ้งคำตอบ
โปรดได้มอบคำตอบปลอบน้องแก้ว
น้องจะได้ไม่สงสัยไม่ถามแซว
ใครทราบแล้วแว่วน้องทีพี่ชาวกลอน
12 พฤศจิกายน 2547 13:07 น.
extreme life
โอ้เศร้าใจไม่มีใครมาทักทาย
นั่งเดียวดายชายเดี่ยวแสนเปลี่ยวเหงา
ไม่มีใครไม่มีค่าแล้วหนาเรา
ช่างเหี่ยวเฉาเคล้าน้ำตาล้าหัวใจ
คนมากมายเคลื่อนย้ายอยู่ในโลก
ฉันเศร้าโศกโบกมือเรียกเห็นบ้างไหม
ไม่เคยแคร์ไม่แลเหลียวไม่ห่วงใย
อยู่ต่อไปทำไมเราให้เศร้าตรม
พอกันทีชีวิตนี้ไม่มีสุข
มีแต่ทุกข์ทุกข์ทุกข์ทุกข์ขื่นขม
มีแต่ความเจ็บช้ำซ้ำระบม
สุดระทมในหัวใจไม่ดีเลย
ฉันจะไม่หายใจต่อไปอีก
จะหลบหลีกผู้คนค้นเฉลย
จะนอนแช่แน่นิ่งยิ่งกว่าเคย
จะลงเอยเชยชมหลุมหายกลุ้มใจ
11 พฤศจิกายน 2547 15:42 น.
extreme life
การกระทำนั้นสำคัญกว่าคำสอน
เพียงพร่ำวอนอ้อนกล่าวเขาคงเชื่อ
ไปบอกเขาเราไม่ทำคงเข้าเนื้อ
จงทำเพื่อเป็นตัวอย่างไว้อ้างอิง
ก็จริงอยู่รู้ไม่มีใครดีเลิศ
ไม่ประเสริฐบรรเจิดในทุกสิ่ง
เพียงแค่อยากเปลี่ยนแปลงแจ้งเอาจริง
อยากจะทิ้งสิ่งไม่ดีพลีกายใจ
เป็นคนดีสิ่งนี้มีความยาก
ต้องลำบากแน่แน่แคร์ดีไหม
อยากจะเป็นคนดีชี้นำไป
ถึงจะไม่ได้ดั่งใจใครบางคน
อาจต้องตายในความถูกลูกจำไว้
จงมั่นใจในความกล้าอย่าสับสน
เกิดทั้งทีชีวิตนี้ดีให้ล้น
ดีกว่าทนเลวต่อไปไม่เจริญ
10 พฤศจิกายน 2547 17:36 น.
extreme life
อันคำตอบของทุกคำถามนั้น
มีด้วยกันอยู่แล้วแน่แน่วยิ่ง
เข้าใจได้หายสงสัยในความจริง
เพราะทุกสิ่งมีที่มาและที่ไป
อันคำถามที่แสนยากลำบากคิด
จะหงุดหงิดไปใยในหัวใส
ลองเปิดตัวเปิดหัวจิตเปิดหัวใจ
เพียงแค่ใฝ่ในความรู้ที่คู่เคียง
คำตอบนั้นอยู่ไม่ไกลในหนังสือ
ที่คุณถือคือความรู้ที่คู่เขียง
มีมากมายหลายประเภทเทศร้อยเรียง
เหมือนคุณเมียงมองเป้านิ่งยิงทันที
แต่คำตอบไม่ได้มีแค่ที่เล่ม
ยังมีเต็มเล็มไม่หมดชีวิตนี้
การกระทำคือคำตอบที่แสนดี
เหมือนว่ามีเป้าเคลื่อนที่ให้เรายิง
9 พฤศจิกายน 2547 12:10 น.
extreme life
เหนือฟ้ากว้างยังคงมีฟ้าที่สวย
กว้างกว่าด้วยงงงวยด้วยเส้นผ่าน
ใต้ฟ้านี้มีตัวฉันอันซมซาน
ยังต้องการทยานขึ้นจากพื้นดิน
กระโดดลอยคอยเวลาตกหาพื้น
ที่แสนลื่นชุ่มชื่นปานผืนหิน
จึงหกล้มสมน้ำหน้าเป็นอาจิน
พลางได้ยินลิ้นในปากมากเย้ยยัน
ช่างเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าชีวิต
ไม่เคยคิดติดความจริงสิ่งน่าขัน
พื้นแสนลื่นฝืนกระโดดโทษใครกัน
ฟ้าสูงนั้นวันนี้ไม่มีทาง
ขอเดินขึ้นฝืนทนช้าไม่บ้าคลั่ง
เก็บพลังยั้งแรงไม่แผลงขวาง
เดินขึ้นไปด้วยใจไม่ปล่อยวาง
ดีกว่าครางเพราะยางออกหลอกตัวเอง
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
739
