
ถ้าแขนขาครบถ้วนเหมือนคนอื่น
ฉันจะยืนสู้ไปไม่หวั่นไหว
แต่วันนี้ฉันเหมือนคนไร้หัวใจ
ทั้งแขนขาขาดไปไม่มีดี
อยากจะวิ่งวิ่งไม่ได้โอ้ใจหนอ
อยากจะขอขอร้องใครไม่มีเสียง
อยากจะดูดูอย่างไรได้แค่เพียง
คอยฟังเสียงสำเนียงเขาเท่านั้นเอง
พ่อแม่จ๋าอยู่ใหนไม่มาหา
วันเวลาผ่านไปไม่เคยเห็น
รู้บ้างใหมลูกลำบากทุกข์ลำเค็ญ
มันจำเป็นหรืออย่างไรไม่เหลียวแล
ความอบอุ่นเป็นอย่างไรไม่เคยพบ
เคยประสพแต่ความเหงาก็เท่านั้น
มีชีวิตอยู่ไปเพียงผ่านวัน
ก็แค่ฉันคือขอทานเท่านั้นเอง