16 พฤษภาคม 2554 20:54 น.
Forevermore
โปรดอย่าทำดวงใจฉันชอกช้ำ
อย่าตอกย้ำความเจ็บปวดแสนรวดร้าว
อย่าปล่อยฉันอ้างว้างกลางแสงดาว
ให้เหน็บหนาวร้าวรานสะท้านทรวง
15 พฤษภาคม 2554 15:51 น.
Forevermore
บอกได้ไหม
บอกได้ไหมทำไมต้องลาจาก
รักแล้วพรากจากกันไปใจสลาย
เคยบอกรักรักกันไม่เว้นวาย
เจ็บทั้งกายทั้งใจเมื่อเธอลา
ทำอย่างไรให้เธอรักเหมือนก่อน
ต้องอ้อนวอนเพียงใดให้เธออยู่
แม้คุกเข่าตรงหน้าถ้าอยากดู
เธอก็รู้ฉันจำยอมเพื่อรักคืน
14 พฤษภาคม 2554 21:02 น.
Forevermore
ลมจ๋า พารักข้าลาร่วง
ลมจ๋า ข้าช้ำทรวงอย่างที่เห็น
ลมจ๋า หอบช้ำตอกย้ำช่างยากเย็น
ลมจ๋า อย่าเข็นคร่าใจ.....ให้ตายตรม.........
11 พฤษภาคม 2554 08:10 น.
Forevermore
(บุรุษหนึ่ง)......>
โอ้...แมลงปอตัวน้อย เจ้างามนัก ข้าหลงรัก เจ้ายิ่ง กว่าสิ่งไหน
อยากให้เจ้า โบยบิน ตามข้าไป เนาแนบใน กายใจ ที่มีเรา
(แมลงปอ)........>
เจ้าแมลงปอ ตัวน้อย ละห้อยคิด ในดวงจิต หลงคำหวาน เป็นหนักหนา
แม้นทางรัก แสนไกล ไม่นำพา มิรู้ว่า ข้างหน้า เป็นเช่นใด
เจ้าแมลงปอ ตัวน้อย ช่างหาญกล้า เจ้าศรัทธา ความรัก ว่ายิ่งใหญ่
ปีกเจ้าบาง เจ้าก็รู้ บินไม่ไกล ยังตามไป เพื่อความรัก ไม่ห่วงตัว
บินมาไกล ลมแรง กระหน่ำซัด โบกโบยพัด แมงปอน้อย ถลาทั่ว
พลันบุรุษ หนึ่งนั้น ก็หายตัว ตาพล่ามัว ด้วยตัว ไม่เจียมตน
แมลงปอ ตัวน้อย ช่างเขลานัก เพียงเพราะรัก พาเจ้าไป ทุกแห่งหน
โลกกว้างใหญ่ เจ้าไม่ ประมาณตน จำเจ็บจน ต้องปลอบตน ด้วยน้ำตา
แมงปอน้อย ร่ำไห้ ด้วยคิดถึง ใจรำพึง ถึงรัก เป็นหนักหนา
คนึงถึง รักหวาน ที่ผ่านมา อนิจจา รักลาลับ กับคืนวัน
มาบัดนี้ แมงปอน้อย ไร้แรงสิ้น มิอาจผิน บินไป ได้ดั่งฝัน
ปีกบางบาง หลุดร่วง จากร่างครัน ปลิดชีวัน ไปกับฝัน อันหลอกลวง
10 พฤษภาคม 2554 11:24 น.
Forevermore
วังเวง วิเวกแว่ว แผ่วสำเนียง เสียงกำสรวล
สะท้อน ร้อนในทรวง ดั่งดวงใจ ใกล้ปลิดปลง
สลด สิโศกศัลย์ ผลิกายครัน จะดับลง
เดี่ยวโดด เดียวดายลง รักบรรจง ให้ร้าวรอน
หน้าส่วนตัว
1204
