นิทานแมลงปอปีกบาง

Forevermore

(บุรุษหนึ่ง)......>               
โอ้...แมลงปอตัวน้อย เจ้างามนัก   ข้าหลงรัก เจ้ายิ่ง กว่าสิ่งไหน
อยากให้เจ้า โบยบิน ตามข้าไป     เนาแนบใน กายใจ ที่มีเรา
(แมลงปอ)........>             
เจ้าแมลงปอ ตัวน้อย ละห้อยคิด   ในดวงจิต หลงคำหวาน เป็นหนักหนา
แม้นทางรัก แสนไกล  ไม่นำพา     มิรู้ว่า  ข้างหน้า เป็นเช่นใด
                               
เจ้าแมลงปอ ตัวน้อย ช่างหาญกล้า   เจ้าศรัทธา ความรัก ว่ายิ่งใหญ่
ปีกเจ้าบาง เจ้าก็รู้  บินไม่ไกล        ยังตามไป เพื่อความรัก ไม่ห่วงตัว
 
บินมาไกล ลมแรง กระหน่ำซัด      โบกโบยพัด แมงปอน้อย ถลาทั่ว
พลันบุรุษ หนึ่งนั้น ก็หายตัว           ตาพล่ามัว  ด้วยตัว  ไม่เจียมตน
 
แมลงปอ   ตัวน้อย ช่างเขลานัก      เพียงเพราะรัก พาเจ้าไป ทุกแห่งหน
โลกกว้างใหญ่ เจ้าไม่ ประมาณตน   จำเจ็บจน ต้องปลอบตน ด้วยน้ำตา
 
แมงปอน้อย  ร่ำไห้  ด้วยคิดถึง       ใจรำพึง  ถึงรัก  เป็นหนักหนา
คนึงถึง  รักหวาน ที่ผ่านมา              อนิจจา  รักลาลับ  กับคืนวัน
 
มาบัดนี้ แมงปอน้อย  ไร้แรงสิ้น    มิอาจผิน บินไป  ได้ดั่งฝัน
ปีกบางบาง หลุดร่วง จากร่างครัน  ปลิดชีวัน ไปกับฝัน อันหลอกลวง