30 มิถุนายน 2547 10:31 น.
Future_Perfect``
......... ใจเอ๋ย..ใจดวงน้อย.......
ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา
ถูกเขาหลอกชอกช้ำระกำมา
เฝ้ารักษาแผลเก่าเจ้าอยู่นาน
........ใจเอ๋ย ... ในดวงนี้ ......
ถูกย่ำยี ... ยับเยิน ... น่าสงสาร
บทเรียนนี้ถือเป็นประสบการณ์
แล้วอีกไม่นานเจ้าจะรู้ซึ้งถึงความจริง
โลกความฝันของเจ้านั้นช่างสดใส
แต่โลกความจริงมันเลวร้ายกว่านั้นยิ่ง
ลำบากมา จะมีใครให้อุ่นอิง
หัวใจไร้ที่พักพิง ไม่มีแรงวิ่ง ... ต่อไป ...
ประสบการณ์เป็นอุทาหรณ์สอนใจให้เข้มแข็ง
ให้มีแรง ... ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่
สามารถพิจารณาถึงความถ่องแท้ ... ของอีกใจ
ก้าวต่อไป จะได้ไม่ผิดพลาด พลั้งไป ให้เจ็บเอง
19 มิถุนายน 2547 13:44 น.
Future_Perfect``
ไม่ใช่ก้อนหินที่ไร้หัวใจ
มีความรู้สึกเหมือนคนอื่นทั่วไป ... บนโลกใบนี้
ไม่ใช่พื้นดินที่ถูกเหยียบย่ำแล้วก็จากไปอย่างไม่ใยดี
มีอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง เหมือนกับที่มนุษย์ทั่วไปเขามีกัน
ไม่ใช่ทะเลทรายที่สามารถทนแดดแผดเผา
จึงไม่สามารถทนได้กับความเจ็บปวดรวดร้าวที่เธอฝากไว้นั้น
คงเห็นฉันเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง ที่ชมความงามแล้วก็ทิ้งกัน
มองไม่เห็นค่าความสำคัญ ... เบื่อแล้วก็ทิ้งกัน .. ไม่ใส่ใจ
ฉันเป็นมนุษย์ มีหัวใจ มีความรู้สึก
เธอเคยที่จะนึกถึงกันบ้างหรือไม่ .....
หรือความรักที่ฉันให้เธอมันน้อยเกิน ...ไม่พอหรืออย่างไร
เธอจึงหันไปมีคนใหม่ .... ทิ้งคน ๆ นี้ให้ชอกช้ำใจอยู่ดายเดียว
19 มิถุนายน 2547 11:59 น.
Future_Perfect``
เราคงไกลกันมากไปใช่ไหม?
ฉันไม่อาจไปดูแลเธอใกล้ ๆ เธอจึงเปลี่ยนไปแบบนี้
อยู่ไกลกัน ... ความคิดถึงที่มีให้คงไม่พอใช่ไหม ... คนดี
เธอจึงตัดสินใจไปคบกับคนที่อยู่ใกล้กัน
เสียใจไหม ... อยากบอกไปว่า ... เสียใจมาก
แล้วก็คงตัดใจลำบาก มันยากเกินไปสำหรับฉัน
แต่ในเมื่อเธออยากไป ... ก้อไม่อยากให้คำพูดมารั้งไว้ ..กับความผูกพัน
แล้วคำสัญญาที่เคยให้ไว้ในวันนั้น ... ถือว่าฉัน ไม่ได้ยิน
สำหรับเธอฉันคงเป็นได้แค่คนในวันวาน
เรื่องราวต่าง ๆ คำพูดหวาน ๆ เธอคงลืมมันไปจนหมดสิ้น
เสียงที่บอกว่ารักเธอ ...ก้องกังวาลในใจแต่เธอไม่ได้ยิน
น้ำตาที่ไหลริน .... ความรักได้โบยบินจากไป ...
เหลือเพียงแต่ความอ้างว้างโดดเดี่ยว
รักเดียวใจเดียว ... แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นไม่มีความหมาย
รอคอยคนของใจ ... แต่ผลที่ได้คือเจ็บปวดเจียนตาย
ความหวังพังทลาย ... รักสลาย ...ไม่ถึงปลายทาง
19 มิถุนายน 2547 10:56 น.
Future_Perfect``
จากความรู้สึกทั้งหมดภายในใจที่ให้กัน
มาวันนี้เริ่มลดน้อยถอยลงตามวันที่เหินห่าง
ภาพสองเราค่อย ๆ ลบเลือนกลายเป็นความทรงจำสีจาง
กาลเวลาและระยะทาง ... คืออุปสรรคขัดขวางใจสองใจ
นั่งคิดฝันถึงวานวันที่อบอุ่น
มือนุ่มละมุนที่คอยเกาะกุมมือคน - คนนี้ไว้
อ้อมแขนที่คอยปกป้อง คุ้มครองภัย
ริมฝีปากที่เธอใช้บอกความในใจว่า ....รักกัน....
ตุ๊กตาหมีของขวัญชิ้นแรกที่มอบให้
เปรียบเป็นตัวแทนเมื่อเราห่างไกลกันกันไปนั้น
กับคำคิดถึงที่พร่ำบอกเมื่อก่อนจะหลับตานอนทุกวัน
รู้ไหม ... ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีอิทธิพลต่อใจฉันมากมาย
คิดถึงเรื่องเธอทีไร .... ใจปวดปร่า
ขมขื่น กล้ำกลืนน้ำตา เมื่อคนที่เคยฝากคำสัญญามาห่างหาย
เธอพบใครคนใหม่ ที่อยู่ใกล้หัวใจ แนบชิดสนิทกาย
ทิ้งผู้หญิงคนนี้ให้เดียวดาย ...นี่หรือคือรางวัลที่ได้จากการรอ .....
หน้าส่วนตัว
706
