5 กรกฎาคม 2545 11:07 น.
J&J
อยากขอบคุณบทเรียนที่ได้รับ
ขอยอมรับว่ามันคุ้มค่าเสีย
ผ่านไปแล้วเรื่องร้ายใจอ่อนเพลีย
ต่อไปนี้คงไม่เสียเพราะอารมณ์
กาลเวลาทำให้ใจได้คิด
เราลิขิตชีวิตเราเขาไม่เห็น
เราจะเดินทางต่อแม้ลำเค็ญ
เราจะเป็นตัวของเราไม่มัวเมา
เมื่อทำดีก็จงทำต่อไปเถิด
ให้ดีเลิศกว่าใครๆให้ได้เห็น
ทำดีแล้วหัวใจจะร่มเย็น
ใครๆเห็นต่างอยากใกล้อยากชิดชม
อย่าให้เมฆหมอกอารมณ์ข่มเราได้
เร่งสลายมันไปจะมองเห็น
พบความจริงสิ่งต่างอย่างที่เป็น
จะมองเห็นสัจธรรมค้ำจุนใจ
จงระงับความโกรธไว้ด้วยไม่โกรธ
อย่าถือโทษเคืองกันมันจะเสีย
เรื่องเล็กๆจะผ่านได้ใจไม่เพลีย
เรื่องเน่าเสียไร้สาระอย่าคิดนาน
3 กรกฎาคม 2545 10:49 น.
J&J
ตะวันรอนอ่อนแสงหมดแรงกล้า
แสงสีพาให้ใจเหงาเฉาใจหมอง
แสงสีส้มพาใจเปลี่ยวไปเป็นกอง
แสงสีทองครองใจเหงาเราเปลี่ยวกาย
ออกเดินไปคนเดียวริมชายหาด
ในใจวาดภาพความฝันอันผ่องฉาย
มีเธอมีฉันเราร่วมกันทั้งใจกาย
ร่วมผูกสายสัมพันธ์มั่นในใจ
เราจะสร้างความฝันอันเจิดจ้า
เก็บดารามาเกี่ยวร้อยถ้อยคำหวาน
เก็บเม็ดทรายมาประดับระยับพราย
เก็บเป็นสายดวงจิดคิดผูกพัน
ในวันนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน
ความเป็นจริงที่นิรันดร์แค่ฝันได้
เธอไปจากฉันแล้วทั้งใจกาย
ไร้ความหมายต้องเดียวดายกลางทรายดิน
เธอเคยบอกสิ่งหนึ่งซึ่งฉันชอบ
เธอเคยปลอบประโลมเมื่อโศกศัลย์
เธอเคยบอกว่าจะอยู่บนดวงจันทร์
มองดูฉันเวลาเหงาเศร้าอารมณ์
ฉันและเธอชอบมองดวงอาทิตย์
มันสะกิดอารมณ์มิข่มได้
เศร้าทุกครั้งที่มองยังใจหาย
มีความหมายว่าเป็นแสงแห่ง...ความเหงา...เรารู้กัน
2 กรกฎาคม 2545 16:35 น.
J&J
เพียงดอกหญ้าดอกหนึ่งซึ่งไร้ค่า
แต่ขออย่ามองข้ามไปให้ห่างเหิน
อย่าเหยียบย่ำยีไปทำหมางเมิน
อย่าก้าวเดินโดดข้ามหยามเหยียดใจ
แม้เป็นเพียงดอกหญ้าดอกเล็กๆ
ไม่สวยงามดั่งเกล็ดแก้วที่แววใส
ไม่มีกลิ่นหอมหวลยวนยั่วใจ
แต่ไม่ไร้ความงามที่สมตัว
เป็นดอกหญ้าดอกเล็กๆที่มีค่า
มีราคาช่วยประดับโลกาน่าพิสมัย
หากขาดหญ้าโลกจะงามได้อย่างไร
โลกนั้นไซร้จะขาดความสมดุล
เปรียบได้ดั่งคนเราในโลกนี้
ทุกคนมีค่าในตัวอยู่เสมอ
แม้ไม่เก่งไม่ฉลาดไม่เลิศเลอ
อย่าได้เผลอเหยียดหยามมองข้ามไป
วันข้างหน้าเราอาจจะต้องพึ่ง
คนที่ซึ่งเป็นดอกหญ้ากลางป่าเขา
อย่ามองข้ามความสำคัญในตัวเรา
และตัวเขาเพราะคนเราเท่าเทียมกัน
29 มิถุนายน 2545 13:53 น.
J&J
เจ้ามดเอ๋ย...เจ้ามดแดงตัวน้อยนิด
ตัวกระจิ๊ด...กระจ้อยร่อยคอยแอบแฝง
เฝ้าหวงห่วงอารักมะม่วงผลที่แก้มแดง
คอยแอบแฝงห่วงใยใช่ของตน
เจ้ามดแดงคอยแอบแฝงพวงมะม่วง
ในพุ่มพวงช่อผลที่คนหมาย
หวงยิ่งนักพิทักษ์ไว้จนชีพวาย
ยอมถวายชีวิตมิคิดกลัว
วันหนึ่งมะม่วงถูกปลิดลิดจากขั้ว
มิคิดกลัวเกรงภัยใจห้าวหาญ
เจ้ามดน้อยจู่โจมผู้รุกราน
ทั้งจัดการกัดฉี่รี่เข้าไป
อนิจจาเจ้ามดน้อยผู้ซื่อสัตย์
โดนสะบัดบีบขยี้ป่นปี้เสีย
สิ้นชีวิตเจ้ามดน้อยใจละเหี่ย
ตกระเรี่ยตามรายดินสิ้นสุดลม
น่าสงสารเจ้ามดสลดนัก
อุตส่าห์ภักดิ์แต่ต้องสิ้นชีวีหาย
มะม่วงก็หาได้ลิ้มรสกำซาบกาย
ไร้ความหมายกลับต้องตายวายชีพลง
18 มิถุนายน 2545 19:19 น.
J&J
ในคืนเหงา...เดียวดาย...ว่างเเปล่า...
ที่ตรงนี้เคยมีรัก...เคยมีเรา...
นั่งมองและนับดวงดาวกันสองคน
อยากรู้จังว่า...ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน...
อยู่บนดาวดวงใดกันเล่าหนอ...
มองดูฉันอยู่หรือเปล่านะคนที่เฝ้ารอ
ฉันเพียงอยากแค่ขอ...ได้เจอเธอ
มาหากันบ้างในวันเหงา...เหงา
อย่าปล่อยให้เดียวดายอย่างนี้
คิดถึงนะ...คิดถึงมาก...คิดถึงคนดี
น้ำตาเริ่มไหลปรี่ล้นขอบดวงตา
อย่าปล่อยให้ฉันเหงาแบบนี้อีกเลยนะ
เพราะว่าใจปวดร้าว...เกินกว่าจะบรรยายได้
คิดถึงความรักของเรา...และวันเก่าเก่า
วันที่เคยมีสองเรา...ร่วมเดินทาง
จากวันนี้...ฉันต้องเดินคนเดียวสินะ
เธอรู้ไหมว่า...มันอ้างว้างแค่ไหน
จะเอาแรงพลังจากไหนก้าวต่อไป
แล้วเมื่อไหร่...ที่กำลังใจจะเข้มแข็งพอ
หน้าส่วนตัว
2300
