8 กรกฎาคม 2548 12:56 น.
kOrOkOsO
....เปลวแสงสุดท้าย
ใบไม้พริ้วหล่นโรยบนปลายกิ่ง
ร่อนถลาตามสายลมไม่นิ่ง
เหมือนเงาอิงทาบแดดทิ้งทอดยาวย่างลา
จวบเลื่อมพรายวาววับวับในหมู่ดารา
กระพริบระยิบระยับพราวพร่างหว่างปลายฟ้า
แฝงกายเร้นเกาะกุมกลุ่มดารา
จะหลีกหน้าหนีเมื่อจันทราปรากฏโฉมสะคราญ....
7 กรกฎาคม 2548 22:11 น.
kOrOkOsO
.......หากความขื่นขมมีในหัวใจ
ฉันจะร่ายคาถา........เพี้ยง..........
เอาความอ่อนโยนเสกเข้าไปในจิตใต้สำนึกของเธอ.....
พร้อมอีเมล์ความครุ่นคำนึงถวิลหาแนบไปด้วย.....
ขอโลกใบนี้จงโอบอุ้ม.....
และโปรดเอื้ออารีหัวใจข้าทีเถิด
หากกายยังอยู่....ยังมีชีวิตอยู่เพื่อสู้.........
เหมือนเจ้าหยาดน้ำค้างที่ไม่เคยไหลรินย้อนกลับจากใบไม้เขียวๆ.......
เพื่อนข้า...เจ้าดาราสัตว์น้อยๆๆจงฟัง
หัวใจข้าเต้นระรัว....มันละเอียดอ่อนเหลือเกิน....แถมยิ่งซ่อนเร้น
ซุกในปีกเจ้าเหล่านั้น....อย่าเผยโฉมออกมา
เจ้าจงบินหรือไม่ก็แฝงกายไปในหัวใจน้อยๆๆๆของเธอ
จงกระซิบเบาเบา.....
ว่าข้าฝากหัวใจไว้ให้นางคอยดูแล....
เฝ้าและหมั่นรักษาเหมือนไข่ในหิน
ห้ามตกแตกเพราะมีสองใจผนวกหลอมเป็นดวงเดียวกัน..ซ่อนเร้นภายใน.......................
4 กรกฎาคม 2548 23:23 น.
kOrOkOsO
.....Look back.......
.......One day at a time this is enough.
Do not look back and grieve over the past, ........
for it is going.
And do not be troubled about the future, .......
for it has not yet come.
Live in the present, .......
and make it so beautiful that it will be worth remembering.
3 กรกฎาคม 2548 10:26 น.
kOrOkOsO
....ฉันอยากพบเธออีกสักครั้ง...
....ฉันอยากพบเธออีกสักครั้ง
แต่ความตั้งใจนี้เป็นไปไม่ได้
เพราะเธอคงลืมฉันแล้ว
เราคงแคล้วคลาดจากกัน
นับตั้งแต่วันที่เราจากกัน
มันเป็นเวลานานมากเลยน่ะ
บางครั้งความทรงจำของเราก็ลางเลือนเต็มที
แต่ทว่าบางช่วงบางเวลา ความทรงจำนี้กลับชัดเจนนัก
ฉันไม่อาจเข้าใจตัวเองได้
ว่าฉันลืมเธอได้หรือไม่
ยิ่งคิดว่าลืมเธอแล้ว ภาพอดีตยิ่งชัดเจนมากขึ้น
แม้แต่เวลานี้หน้าของเธอยังปรากฏให้เห็น
ฉันรู้ว่าทุกครั้งที่อยากลืม
ความรู้สึกที่แท้จริงในใจนั้นมันเหมือนคมมีดกรีดลึก
ทำให้หัวใจและความรู้สึกทรมานมากจริงๆ
จนบางครั้งกลั่นออกมาเป็นน้ำตา
ทุกครั้งฉันเจ็บปวด
แต่บางครั้งฉันจะชินชากับความเจ็บนี้
ไม่ใช่หรอก..................................
นั่นคือความอดทนต่อความขมขื่นใช่ไหม..........
1 กรกฎาคม 2548 12:08 น.
kOrOkOsO
...เมื่อฉันตาไม่พร่ามัว...
...........หมอกจะจางเมื่อไหร่ล่ะ.............
หากรอฝนตกพร่ำพร่ำ.........
แดดจะทอดเงางาม........
ราวเช้าวันใหม่...วันแสนสดใส
...........หากเช้าวันนั้นที่สดชื่น......
ฉันยืนบนผืนหน้าผา....
จะขอต้านทานแรงลม...
ที่โหมกระหน่ำชีวิตมิยอมให้อดีตลิขิตชีวิตฉันเลวลง....
หน้าส่วนตัว
1287
