25 มิถุนายน 2548 13:14 น.
keekie
เก็บความหลังฝังลง ณ ตรงนี้
หลุมลึกที่บรรจุซากจากฝันร้าย
ใส่ความเจ็บเหน็บร้าวเพื่อเศร้าคลาย
อีกเหนื่อยหน่ายทิ้งไปอย่าใฝ่จำ
เก็บความรักหักพังยังจารจด
ลืมความงดความงามเคยตามพร่ำ
เสียงเพราะพริ้งสิ่งเสแสร้งที่แฝงคำ
เคยตอกย้ำให้ตรอมตรมขมฤดี
มีอีกไหม? ใครทำเธอช้ำชอก
ล้างมันออกจากใจมิใช่หนี
อันซื่อสัตย์ต่อรักคือภักดี
หากไม่มีคุณค่าอย่า งมงาย
จงกลบหลุมฝังมันจากวันนี้
ความหลังที่ทำเราร้าวสลาย
ลบให้หมดหงอยเหงาเศร้าเดียวดาย
หลงเหลือเพียงกลิ่นอายแห่งทรงจำ
แล้วจงเปิดตำนานครั้งยิ่งใหญ่
ด้วยความใฝ่ความฝันอันเลิศล้ำ
เชื่อ .. รักแท้มีจริง .. สิ่งที่ทำ
จะบอกย้ำ .. รักด้วยใจใช่ด้วยตัว
ขอร่วมเป็นกำลังใจให้แด่เธอ
พร้อมเสมอยืนเคียงข้างยามสลัว
เมฆหมอกฟ้ามืดมนทนหวั่นกลัว
อยู่คู่ตัวคู่ใจแม้ภัยพาล ..
19 มิถุนายน 2548 00:30 น.
keekie
จะเก็บดาวมาร้อยเป็นสร้อยขวัญ
เพื่อรอวันคนดีกลับมาหา
จะสอยเดือนดวงน้อยที่คล้อยคลา
แซมมาลาเติมต่อเป็นช่อใจ
คว้าโค้งรุ้งกลางทุ่งกว้างหลังร้างฝน
อยากให้เธอได้ยินยลอย่างสดใส
หยาดน้ำค้างยามเช้าคลายเศร้าไป
แสงแดดอ่อนอุ่นไอไล้กมล
ส่งข้ามดาวข้ามเดือนกลับมาหา
ความคิดถึงฉันข้ามฟ้าตั้งกี่หน
แม้สร้อยดาวแซมเดือนน้อยให้คอยยล
ฉันคงรักน้อยกว่าคนที่เพียรร้อย
สุดโค้งรุ้งกลางทุ่งกว้างคือทางฝัน
ที่ใช้ทอดข้ามหากันอยู่บ่อยบ่อย
น้ำค้างแทนความคิดถึงและรอคอย
ที่หยดถ้อยหยาดถัก ทีละคำ
ในวันนี้โค้งรุ้งที่ทุ่งไหน
คงไม่สวยเท่าคำใจที่เพ้อพร่ำ
ช่างมันเถิดจะแดดสวยหรือฝนพรำ
ขอเพียงได้กระซิบซ้ำ..ว่ารักเธอ
15 มิถุนายน 2548 23:31 น.
keekie
ยอดดวงใจข้าฯ นี้ที่เฝ้าคอย
ด้วยอาลัยเศร้าสร้อยชม้อยหา
เหม่อมองไกลสุดทางเจ้าห่างตา
อยากขอเพียงได้รู้ว่า .. อยู่หนใด ..
จะพาร่างตามหัวใจไปหาเจ้า
แม้งอนเง้าจะงอนง้อขอเคียงใกล้
หากเจ้าโกรธเจ้าเกลียดให้เสียดใจ
โปรดรับไว้ .. เจ้าเฟื่องฟ้า .. ที่ข้ารัก ...
15 มิถุนายน 2548 21:47 น.
keekie
เจ้าบานชื่นอาจบานได้ในยามเช้า
พอลมหนาวพัดผ่านเจ้าก็เศร้าสร้อย
แม้บานเย็นบานเปล่าเฝ้าหลงคอย
เพียงมืดนิดค่ำหน่อยก็เลิกบาน
หากจะมีดอกใดที่ทานทน
ยังชื่นอยู่แม้ร้อนฝนจะผันผ่าน
สวยงามมั่นคงแม้ล่วงกาล
รักเธอ..เจ้าบานไม่รู้โรย
6 มิถุนายน 2548 11:29 น.
keekie
บทกลอนนี้กลั่นกรองจากชีวิต
ฟ้าลิขิตให้ขีดเขียนหมั่นเพียรอ่าน
เทวดาสร้างข้ามาเพื่อเสกสาน
เปิดตำนานบทกลอนสั่งสอนใจ .. (ตนเอง)
เริ่มตั้งต้นบทแรกอาจแตกต่าง
เขียนข้างข้างคูคูหัดถูไถ
ฉันทลักษณ์ที่เรียงร้อยค่าน้อยไป
แต่ด้วยใจรักอักษรไม่ถอนตัว
หมั่นฝึกฝนทนอดไม่หมดหวัง
บ้ากำลังแกร่งกล้าไม่พามั่ว
หมั่นขีดเขียนเรียนรู้สู้ไม่กลัว
แสงสลัวจากเทียนน้อยค่อยเขียนไป
เวลาผ่านกาลล่วงมาช่วงนี้
ท้องไส้มีความปั่นป่วนชวนหวนไห้
อันสัมมาอาชีวะต้องทำใจ
เนรมิตสตางค์ให้น้อยเหลือเกิน
การไฟฟ้าฯ มาตัดไฟให้เศร้าจิต
ทศท. ทำพิษคิดห่างเหิน
ตัดโทรศัพท์ของเราแล้วมองเมิน
การประปาฯ ถอดมิเตอร์เดินหนีไป
ร้านของชำข้างบ้านพาลกันหมด
ร่วมมือกันประชดอดเซ็นไว้
หากจะซื้อข้าวสารต้องทำใจ
เงินสดใช้อย่างเดียวห้ามเบี้ยวกัน
ข้าฯ ในนามคนเขียนกลอนมินอนนิ่ง
ด้วยใจจริงสัตย์ซื่อถือความฝัน
สร้างตำนานบทกลอนเพื่อชีวัน
ขอลงขันต่ออายุก่อนผุพัง
บทกลอนเพื่อชีวิต ..
มาจากพิษเศรษฐกิจคิดหมดหวัง
ด้วยน้ำมันดีเซลแพงเหลือกำลัง
แต่จะยังเขียนกลอนต่อมิท้อใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
1176
