17 ธันวาคม 2551 17:37 น.
krajokngao
ได้เวลากลับบ้านอีกวันหนึ่ง
ทำจนถึงครึ่งชั่วโมงล่วงเลยผ่าน
ไม่ใช่เพราะว่ายากอยู่นานนาน
อยากกลับบ้านแต่งานเคลียร์ไม่ทัน
จนเย็นย่ำพลบค่ำอีกครั้งแล้ว
เห็นวี่แววงานเสร็จช่างสุขสรรค์
แสนดีใจที่ผ่านไปได้อีกวัน
ที่ตัวฉันทุ่มเทและตั้งใจ
อยากจะทำวันนี้ดีที่สุด
อยากจะฉุดตัวเองให้พ้นหาย
จากความเศร้าที่ใจโดนทำลาย
ลบเลือนไปความเหงาสุขทดแทน
กว่าวันนี้ที่ใจนั้นไม่เหงา
ไม่ว่างเปล่าเดียวดายช้ำสุดแสน
ที่ร้างไร้ใครที่เรียกว่าแฟน
รักควบแน่นละลายไปกับลม
ในวันนี้ที่ฉันนั้นยิ้มได้
กำลังใจมากมายที่สั่งสม
จากที่บ้านส่งมาให้หายตรม
ชีวิตขมสดใสขึ้นมาพลัน
ใกล้สิ้นปีก็ใกล้จะได้กลับบ้าน
ก้าวข้าวผ่านอีกขั้นของความฝัน
ยากขึ้นมาอีกนิดต้องฝ่าฟัน
ไม่เป็นไรไม่หวั่นแรงใจมี
เฝ้ารอคอยวันที่อยู่พร้อมหน้า
กับพ่อจ๋าแม่จ๋าช่างสุขขี
รวมพี่น้องปรีดาและยินดี
รอวันที่"กลับบ้าน"ที่อุ่นใจ
17 ธันวาคม 2551 17:27 น.
krajokngao
ได้ยินคำคิดถึงตาซึ้งใส
ก็หวั่นไหวหัวใจเป็นหนักหนา
ก็แปลกแปลกไม่เหมือนที่ผ่านมา
กว่าจะเอ่ยคำว่า"คิดถึง"ช่างยากเย็น
มาวันนี้เธอนั้นได้ออกปาก
เพราะต้องจากหลายวันไม่พบเห็น
บอกไม่เคยคิดว่าไม่จำเป็น
ที่หลีกเร้นเลี่ยงคำเพราะเขินอาย
ก็เพราะรักทั้งใจยกให้หมด
โปรดยกโทษให้เธอจะได้ไหม
นับจากนี้จะไม่ทำไร้เยื่อใย
คิดอย่างไรจะพูดให้รับฟัง
จะคิดถึง จะหวงและจะห่วง
จะทักท้วงในยามทำผิดพลั้ง
จะปลอบใจในวันสิ้นไร้พลัง
ทุกทุกอย่างจะสื่อให้รู้ใจ
ขอบอกเลยคนดีสุดที่รัก
ขอรับปากโดยไม่คิดสงสัย
ไม่คิดโกรธจึงไม่ต้องให้อภัย
เพราะหัวใจดวงนี้มีแค่เธอ
แค่ได้ยินรับรู้ความรู้สึก
ไม่ใช่นึกว่าเธอแค่พลั้งเผลอ
นับจากวันที่เราสองได้พบเจอ
ใจล้นเอ่อความสุขเธอเปิดใจ
17 ธันวาคม 2551 17:06 น.
krajokngao
ขอโทษค่ะวันนี้งานแสนหนัก
ไม่เคยคิดไม่อยากจะรับสาย
ก็เพราะยุ่งแสนยุ่งเสียมากมาย
เลยปล่อยให้หลายสายต้อง miss called
ขอโทษนะอย่าคิดอะไรมาก
สุดที่รักใจฉันอยากวอนขอ
ไว้ตอนเย็นตัวฉันนั้นจะรอ
ให้โทรต่อเติมเสริมเพิ่มห่วงใย
ไม่เคยคิดนอกทางให้เจ็บปวด
ต้องร้าวรวดเมื่อใจใครหล่นหาย
ไม่เคยคิดเป็นอื่นซ่อนใครใคร
อยู่ในใจมีเพียงเธอเสมอมา
งั้นเย็นนี้คนดีเลิกงอนนะ
แล้วฉันจะเลิกงานโทรไปหา
ไม่โกหกหลอกลวงขอสัญญา
ขอเวลานิดนึงเพราะยุ่งจริง
16 ธันวาคม 2551 17:58 น.
krajokngao
รักคำเดียวสั้นสั้นคำคำนี้
แต่ความหมายที่มีนั้นยิ่งใหญ่
ซ่อนเอาไว้ล้นเหลือและมากมาย
แล้วแต่ใครจะค้นพบซึ่งรักจริง
รักเกิดจากสิ่งใดไม่รู้แน่
สุดแล้วแต่จะเกิดกับชายหญิง
ไม่มีแหล่งที่มาไว้อ้างอิง
ทุกทุกสิ่งล้วนเกิดมาจากใจ
จะสุขหรือทุกข์สนุกสนาน
รักเบ่งบานพาใจให้สดใส
หากสูญสิ้นหมดซึ้งความห่วงใย
ความรักไซร้สร้างทุกข์ในใจพลัน
ความรักเพื่อนพ่อแม่และพี่น้อง
ล้วนกลั่นกรองเป็นรักที่สร้างสรร
รักหนุ่มสาวรักแบบครูอาจารย์
มีเนิ่นนานก่อเกิดขึ้นในใจ
หากอยากให้ใครใครนั้นมารัก
ไม่หนาหนักเท่าไหร่รู้บ้างไหม
ก็แค่เพียงส่งมอบความจริงใจ
ให้ผู้คนมากมายรอบตัวเรา
แล้วชีวิตก็จะสุขสดใส
ไม่ร้างไร้ใคใครในวันเหงา
มีความรักล้อมรอบข้างกายเรา
ไม่ว่างเปล่า ไม่อ้างว้าง และเดียวดาย
16 ธันวาคม 2551 17:52 น.
krajokngao
นานแค่ไหนดูแลไม่เคยห่าง
เวลาว่างทุ่มเทให้เสมอ
ยามท้อแท้อ่อนแอมีแค่เธอ
ที่พบเจอเคียงคู่ทุกเวลา
ยามที่มีปัญหาช่วยแก้ไข
ตั้งแต่เล็กเป็นเด็กไร้เดียงสา
จนเติบใหญ่พอที่จะพึ่งพา
ก็ยังเห็นฉันมีค่ามากกว่าใคร
ทำการใดก็คอยจะส่งเสริม
ช่วยแต่งเติมสิ่งที่ต้องแก้ไข
มากล้นเหลือความหวังกำลังใจ
ไม่ปล่อยให้ก้าวไปอย่างเดียวดาย
เธอคนดีคนนี้ที่ฉันรัก
มากมายนักมิเปรียบเทียบคนไหน
ฉันรักเธอมากมายสุดหัวใจ
สละได้ชีวิตนี้มอบให้เธอ
"เธอ '' คำนี้ที่ฉันนั้นหมายถึง
ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งที่เสนอ
ขอบคุณฟ้าให้ฉันมาได้พบเจอ
"รักเสมอ" เพราะเธอคือครอบครัว
หน้าส่วนตัว
1518
