26 มกราคม 2553 16:52 น.
leknarak
บทที่ 1
หากมีสักครั้ง...สั่งใจไม่ได้
สัมผัสได้ไหม...ความห่วงใยจากใครคนนี้
แอบคิดถึงเธอทุกที...แม้รู้ดีว่าไม่มีหวัง
ทำได้เพียงใจกระซิบ...ทั้งที่อยากบอกรักดังดัง
กลัวเผลอใจเกินจะยั้ง...ทุกครั้งที่ได้พูดจา
เราเป็นเพื่อนกัน...คำเดียวเท่านั้นที่กั้นทุกอย่าง
เยื่อใยถูกเจือจาง...ด้วยระยะห่างที่ควรรักษา
ต้องซ่อนความรู้สึก...แม้ลึกลึกอยากให้รู้ว่า
รักและคิดถึงเกินกว่า...สิ่งที่เห็นด้วยตาและเข้าใจ
หากมีสักครั้ง...สั่งใจไม่ได้ในวันหนึ่ง
เผลอเอ่ยคำที่ลึกซึ้ง...แสดงถึงความหวั่นไหว
เผยความลับว่าเพื่อนคนนี้...แอบมีเธอในใจ
หวังว่าเธอคงไม่เปลี่ยนไป...แค่รับรู้ไว้ก็พอ
++.-.++.-.++.-.++.-.++
บทที่ 2
จากเพื่อนถึงเพื่อน
คิดอยู่นาน...เขียนกลอนนี้ให้อ่านดีไหม
กลัวเธอรู้ฉันคิดยังไง...มันขัดเขิน
แต่อีกใจ...อยากให้รู้ว่ารักเหลือเกิน
ถ้าแกล้งทำเมิน...ก็กลัวจะห่างเหินกันไป
รู้ทั้งรู้...วันนี้เธอมีเจ้าของ
หัวใจถูกจอง...เพราะคนนั้นที่เข้ามาใหม่
รู้ไหม...ในคืนที่เธอบอกรักใคร
เป็นคืนเดียวกับที่หัวใจ...บอกรักเธอ
แต่เพื่อนคนนี้...ก็จะยังเป็นเพื่อน
กี่วันกี่เดือน...ย้ำเตือนอย่างนั้นเสมอ
คอยยิ้มคอยทักทาย...เมื่อพบเจอ
เป็นคนสนิท...ที่แอบวางหัวใจไว้ข้างเธอ...ทุกวัน
เขียนกลอนนี้...ไม่ได้หวังมากมาย
แค่อยากสื่อความหมาย...ภายในใจก็เท่านั้น
เธอจะอ่านมันไหม...ไม่สำคัญ
เพียงได้ระบายความรักที่อัดอั้น...เท่านั้นพอ
++.-.++.-.++.-.++.-.++
บทที่ 3
นาทีนี้...แอบรัก
นาทีนี้...เป็นอารมณ์...ของคนแอบรัก
ที่เก็บกัก...ความรู้สึก...ต่อไปไม่ไหว
จึงใช้กลอนช่วย...โปรดอ่านด้วยนะ...คนไกล
เพื่อรับรู้...ความห่วงใย...ที่ฉันเก็บไว้...ให้เธอ
ไม่ต้องการ...เปลี่ยนใจเธอ...ให้มารักฉัน
แค่แอบเอา...ความผูกพัน...มานำเสนอ
อ่านกลอนแล้ว...หากรู้ว่า...เพื่อนคนนี้รักเธอ
อย่าโกรธนะเออ...เจอความเหงา...มันนำพา
เธอรักใคร...เชิญรักไป...ไม่ขอค้าน
ไม่ระราน...เพราะฉัน...ไม่ใช่ตัวอิจฉา
ไม่ขอเป็นกิ๊ก...เป็นกั๊ก...ให้หนักอุรา
แค่รู้ไว้ว่า...ฉันแอบสบตา...ในฝัน...ทุกคืน
++.-.++.-.++.-.++.-.++
25 มกราคม 2553 13:08 น.
leknarak
เสาร์สามสิบมกรามีปาร์ตี้
เขาให้แต่งแฟนซีแนวสร้างสรรค์
เน้นสวยงามเฮฮาล่ารางวัล
ชิงสองพันค่าประดิษฐ์คิดไอเดีย
ว่าจะแต่งเป็นพาวเวอร์พัฟเกิร์ล
หรือแต่งเป็นมิสเวิล์ดดีละเนี่ย
แม่มดน้อย สาวตัดอ้อย สาวเชียร์เบียร์
หรือถักเปียแล้วใส่ชุดนักเรียน
หรือจะเป็นนางในวรรณคดี
แต่งโมรากากีภาคเพี้ยนเพี้ยน
รจนาไม่เลือกเงาะเกาะทุเรียน
อ๊ะทำเนียนประหยัดดีเป็นชีเปลือย
คิดอีกทีแนวนี้เซ็กซี่สตาร์
อั้มพัชราภาเวลาหนังหน้าเปื่อย
แอ๊ปทักษอรเล่นสงกรานต์...ว่าไปเรื่อย
คิดจนเหนื่อยคิดไม่ออกช่วยบอกที
วานเพื่อนพ้องน้องพี่ที่บ้านกลอน
โปรดช่วยสอนแนะแนวในหน้านี้
ใครคิดออกบอกด้วยช่วยหนูที
ไปปาร์ตี้แต่งแฟนซีแต่งอะไร
23 มกราคม 2553 17:36 น.
leknarak
กลับไปเลยกลับไปให้ไวไว
มาทางไหนเธอช่วยไปทางนั้น
ฉันไม่ชอบที่เห็นเธอสนิทกัน
มันเป็นความผูกพันที่บาดตา
ฉันมั่นใจว่าฉันนั้นมาก่อน
เคยออดอ้อนให้ใครได้อิจฉา
ไม่มีเหงาเพราะเขาอยู่คู่กายา
สรุปว่าฉันกับเขาเราเป็นแฟน
แล้ววันนี้ยังไง...อะไรกันนี่
อยู่ดีดีเธอนั้นเล่าเข้าควงแขน
ความเป็นจริงควรเป็นฉันคนนี้แทน
ใจสุดแค้นอยากกระชากลากจากกัน
ฉันขอร้องด้วยคำพูดดีดี
ไปซะทีคุณสตรีที่แย่งฉัน
หากไม่มีเธอเข้ามาในวันนั้น
วันนี้เขาคงรักฉันเหมือนเดิม
22 มกราคม 2553 10:11 น.
leknarak
นั่ง นิ่ง-นิ่ง ริมหน้าต่าง
ในวัน ว่าง-ว่าง ไม่ได้ไปไหน
ทอดสายตามองท้องฟ้าไกล
ป่วยการจะห้ามใจ ไม่ให้คิดถึงใครบางคน
หอมกลิ่นละมุนของแดด อุ่น-อุ่น ยามเช้า
แว่วเสียงนก เบา-เบา จากต้นไม้ ใกล้-ใกล้ ถนน
เผลอยิ้มกับตัวเอง บังเอิญได้ยินเพลงของเราสองคน
ท่วงทำนองรักเปี่ยมล้น วิ่งวนเข้าสู่หัวใจ
หยิบไดอารี่สีชมพูมาเปิดอ่าน
ย้อนรอยวันวานผ่านกระดาษสีหวานสดใส
ฉันอ่านหน้าหนึ่ง สอง สาม สี่ อ่าน เรื่อย-เรื่อย ไป
ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ที่ใช้มันเรียกคืนวันกลับมา
รอยหมึก จาง-จาง เล่าการเดินทางระหว่างเธอกับฉัน
จากเคยอยู่เคียงข้างกันจนถึงวันไกลสุดไขว่คว้า
ไม่มีรอยหมึก จาง-จาง บนกระดาษ หวาน-หวาน หน้าต่อมา
ฉันปิดมัน...วางลงตรงหน้า...มองฟ้าอย่างเข้าใจ
สายลม อ่อน-อ่อน สะท้อนไหวในความรู้สึก
สูดหายใจ ลึก-ลึก ยิ้มรับกับการปิดตำนานรัก ใส-ใส
จะเก็บความทรงจำ ดี-ดี ไว้ในไดอารี่ตลอดไป
แม้ไม่มีเรื่องเล่า ใหม่-ใหม่ แต่เรื่องเดิมที่เขียนไว้ ยังงดงาม
21 มกราคม 2553 09:57 น.
leknarak
ปากกาด้ามนั้น
ฉันวางมันไว้ในกล่องเก็บของ
ปิดผนึก ผูกด้วยริบบิ้นสีทอง
และไม่คิดเปิดกล่อง เพื่อหยิบมันขึ้นมา
นานแสนนานคล้ายจะลืมเลือน
เมื่อบางสิ่งย้ำเตือน คิดกลับไปค้นหา
แต่จะสำคัญอะไร...ก็แค่ปากกา
เก็บไว้อย่างเดิมดีกว่า จนเธอเข้ามา...คนดี
เธอคือแรงบันดาลใจ
และแล้วกล่องที่ปิดไว้...ก็ถูกเปิดออกในวันนี้
ปากกาคงสภาพเดิม ฉันหยิบมันขึ้นมาอีกที
เขียนสื่อความรู้สึกที่มี ทั้งที่ไม่คิดบอกใคร
อยากขอบคุณเธอสักล้านคำ
ที่ทำให้ปากกาด้ามนั้น...กลับมาอยู่ในมือได้ใหม่
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าฉันยังมีหัวใจ
คำว่ารักที่เขียนไว้ ฉันมอบให้เธอ
หน้าส่วนตัว
1714
