14 กุมภาพันธ์ 2547 19:48 น.
LUNA SEA
เธอจะรู้บ้างไหมใครโศกเศร้า
ทุกค่ำเช้ายังคิดถึงคะนึงหา
ทุกชั่วโมงทุกนาที่ผ่านมา
รู้ไหมว่าตัวเราเฝ้าห่วงใย
เธอมีสุขทุกข์ฉันใด. . .หรือตายแล้ว
ไร้วี่แววเงียบหายให้สงสัย
เคยหยิบยื่นไมตรีมีน้ำใจ
แล้วไฉนจึงลืมเลือนเหมือนไม่เคย
หรือว่าเธอเบื่อคนจนคนไร้ค่า
จึงหลบหน้าห่างเหินแสร้งเมินเฉย
ลืมสัจจะลืมสัญญาไม่น่าเลย
เพียงแต่เอ่ย. . .บอกเราก็เข้าใจ
จึงขอคืนไมตรีอันมีค่า
ที่อุตส่าห์อดออมถนอมไว้
ขอให้เราหมดภาระพันธะใจ
สิ้นอาลัยผูกพันธ์. . .แต่วันนี้
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:42 น.
LUNA SEA
ซึ้งเสียแล้วรักเอ๋ยที่เคยหวาน
หวานแล้วผ่านพ้นไปกลายเป็นขม
ขมสุดขื่นคืนวันฉันซานซม
ซมสุดตรมตอมใจใครหนอแล
แลทำไมไปเถิดเมื่อเลิศล้น
ล้นท่วมท้นทุกข์ใจคล้ายถูกแส้
แส้สวาทฟาดใจใครเล่าแปร
แปรหรือแบมือรับเมื่อกลับคืน
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:38 น.
LUNA SEA
น้องถูกรักหักอกจนฟกช้ำ
ถูกร้องทำให้หมองร้องร่ำไห้
ถูกเขาเมินทิ้งให้ช้ำร่ำอาลัย
น้องยากไร้คนอาทรอ่อนวิญญา
น้องรู้ว่า . . . ไม่มีใครเข้าใจน้อง
รักจึงต้องจากไกลให้ขื่นขม
ไร้แม่คำร่ำลาน่าตรอมตรม
น้องขื่นขมแทบว่าชีวาวาย
พี่ชายขา . . .
น้องรับว่ารักเขาเศร้าไม่หาย
แต่ก็จะตัดใจห่างทั้งร่างกาย
เพื่อพี่ชาย. . .คนดีที่หมายปอง
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:29 น.
LUNA SEA
ในโลกนี้ไม่มีอะไรไหนเที่ยงแท้
ย่มเปลี่ยนแปรตามกาลที่ผ่านผัน
ชีวิตต้องต่อสู้อยู่ทุกวัน
เพื่อสิ่งอันมุ่งหวังสมดั่งใจ
ทุกชีวิตดิ้นรนบนโลกสร้าง
โลกที่สร้างความสุขและทุกข์ให้
มีผู้แพ้ผู้ชนะคละเคล้าไป
จุดจบในเปลวเพลิงเชิงตะกอน
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:19 น.
LUNA SEA
ความหนักแน่นเท่านั้นมั่นใจได้
ไม่ว่าใครต่อใครสุดหล้า
แม้ต้องพรากจากไปไกลสุดตา
คิดเสียว่าเป็นช่วงเพียงห้วงใจ
บทบาทชีพไม่สุดจุดหยุดยั้ง
ทุกข์ความหลังชีพนี้ย่อมพลีได้
อาจเป็นเรา. . .เขาหรือ. . .คือใครใคร
ไม่ต้องกลัวว่าใจใครจะห่าง
ใครจะร้างไม่ชวนให้ครวญหา
เมื่อรู้ว่าสิ้นสุดหยุดศรัทธา
ชั่วชีวาเขายังเพลินเดินอีกไกล
อย่าส่ายหน้า. . .ว่ารัก. . .สุดจักห้าม
ทุกคำถาม. . .สมหวัง. . .มีบ้างไหม
เมื่อมีสุข. . .ย่อมมีทุกข์. . .คลุกเคล้าไป
แคร์อะไร. . .ห่วงอะไร. . .ในชีวิน
หน้าส่วนตัว
618
