12 กุมภาพันธ์ 2547 22:00 น.
LUNA SEA
ความรัก. . .ทำให้ใจร้อนรุ่ม
ไฟรักรุมสุมทรวงบ่วงเสน่หา
รักมาเย้ามาหยอกแล้วบอกลา
เหลือเพียงคราบน้ำตาเปื้อนเลอะใจ
ความรัก. . .ทำให้ดวงใจหวั่น
ทุกคืนวันรักเวียนวนอยู่ใกล้ใกล้
ประเดี๋ยวเดียวรักลอยหายไปแสนไกล
เหลือเพียงใจที่ช้ำย้ำเตือนตน
ความรัก. . .ทำให้ใจทนทุกข์
ไอรักปลุกเร้าใจให้สับสน
มาหยอกเยินเพลินสนุกแล้วทุกข์ทน
แต่เหลือซากใจที่ป่นไปทุกวัน
ความรัก. . .ทำให้ใจนั้นเจ็บ
เหมือนเขี้ยวเล็บมาขย่ำคอยห้ำหั่น
จนดวงใจอ่อนแอพ่ายแพ้มัน
เหลือเพียงฝันพร่าเลือนไว้เตือนตา
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:54 น.
LUNA SEA
อย่าเห็นกันดีกว่า. . .นะคนดี
ชั่วนาตาปี. . .ไม่มีวัน
เราไม่ใช่เส้นตรงที่วิ่งเข้าหากัน
แต่เป็นเส้นขนานที่ห่างไกล
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:50 น.
LUNA SEA
. . . ขอให้เจอคนดีที่รักมั่น. . .
เริ่มต้นวันแสนสุขแสนสดใส
แม้จะเจ็บปวดร้าวสักเท่าไหร่
คงทำใจลืมได้ในไม่นาน
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:43 น.
LUNA SEA
เฝ้าแต่คอย. . .ห่วงหา
แม้เวลาจะผ่านไป
แอบมอง. . .ด้วยดวงใจ
ที่ห่างไกลเกินจะคิด
ใจฉัน. . .มีแต่เธอ
เฝ้าพร่ำเพ้อ. . .ด้วยดวงจิต
แอบรัก. . .อยู่เป็นนิจ
ทั้งชีวิตมอบให้. . .เธอ
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:38 น.
LUNA SEA
เวิ้งว้างจึงไขว่ขว้า
ได้มาก็เพียงฝัน
ความรักผ่านมานั้น
มันแค่วันที่เลยผ่าน
วัน. . .วันก็เท่านั้น
ผ่านเลยก็วันใหม่
แต่รักที่ตราไว้
มันฝังใจไม่ลืมเลือน
หน้าส่วนตัว
637
