19 มกราคม 2547 09:17 น.
magic
มีไม้คาน....ข้างกายอยู่ใกล้ชิด
แนบสนิท....ติดใกล้ใครก็เห็น
นั่งปิดทอง....บนไม้คานอย่างใจเย็น
คงเพราะเป็น....สิ่งต้องทำเมื่อเลยวัย
อายุมาก....เดียวดายไร้คู่คิด
มีความผิด....ติดตัวแต่ชาติไหน
ไม่มีใคร....เดินมาหยุดตรงหัวใจ
เฮ้อ! ทำไม....ไม่เข้าใจ ให้เป็นงง
บอกตัวเอง....ให้ปลงอย่าหลงฝัน
อายุมัน....ก็มากแล้วแห้วแน่หนา
สงบจิต....สงบใจ อย่านำพา
คานข้างกาย....บอกว่า อย่า! เสียใจ
ไม่มีใคร....รักเราเท่าตัวหรอก
คานขอบอก....เอาไว้ ให้ได้เห็น
อยู่คนเดียว....ปิดทองไป ใจเย็นเย็น
คานขอเป็น....เพื่อนแท้ แน่ข้างกาย.......^_^
.............................
18 มกราคม 2547 16:29 น.
magic
มีหัวใจ....หนึ่งใจให้พิสูจน์
มีคำพูด....ล้านคำย้ำคิดถึง
มีการกระทำ....ที่ห่วงใยให้คำนึง
หวังให้ซึ้ง....ถึงข้างในหัวใจเธอ
ไม่เคยคิด....ให้เธอมีใจตอบ
ไม่เคยคิด....ให้เธอชอบฉันหรอกหนา
ขอแค่เพียง....ส่งข่าวบ้างบางเวลา
ให้รู้ว่า....คนไกลยังใยดี
อยู่ทางนี้....มีรอยยิ้มเมื่อนึกถึง
ในวันซึ่ง....อยู่ใกล้ใจโหยหา
หัวใจยิ้ม....ทุกครั้งที่ผ่านมา
ในเวลา....ที่เคยใกล้ไม่เคยลืม
...............
สำหรับเพื่อนคนพิเศษ....ที่ไม่รู้ใครขว้างมาให้ตอนใกล้ๆ สิ้นปี ....555
18 มกราคม 2547 16:12 น.
magic
แสนเจ็บนัก....หัวใจไร้สีสัน
วันผ่านวัน....ช่างผ่านไปไร้ความหมาย
เศร้าแสนเศร้า....ความรักมักมลาย
ใจใกล้ตาย....ชีพใกล้ดับลับชีวี
นี่หรือ....นี่หรือคือความรัก
ทุกข์ใจนัก....รักเราเศร้าเหลือหลาย
ใจร้ายจริง....แสนเจ็บเข็ดกับชาย
ใจสลาย....แตกยับดับเพราะเธอ
18 มกราคม 2547 15:33 น.
magic
9 ม.ค. 2547
.....................
เข็มที่สาม ตามมา น้ำตาเล็ด
เข็ดแสนเข็ด ไข้หวัด ขยาดสยอง
มือแสนหนัก ปักลงก้น ไม่ยอมตรอง
คนนะน้อง ใจเย็นเย็น เป็นไหมเธอ
ท่าทางหนู ก็ดู ดีที่สวย
หน้าหมวยๆ จิ้มลิ้ม ไม่ยิ้มยังหวาน
แต่เสียที มือแสนหนัก นักพยาบาล
เป็นพยามาร ดีกว่า ยัยบ้าบอ
.....................
18 มกราคม 2547 15:27 น.
magic
8 ม.ค. 2547
....................
หนาวเอย หนาวเหน็บ เจ็บกระดูก
ทั้งน้ำมูก น้ำลาย หมายเข่นฆ่า
หรือเพราะเรา เข้าสู่ วัยชรา
ไอ้หวัดบ้า เป็นง่ายง่าย หายยากจัง
ไม่อาบน้ำ ไม่สระผม ตรมหัวอก
โครตสกปรก ใครเข้าใกล้ ส่ายหน้าหนี
เหม็นขี้เต่า เหม็นขี้ไคล หน่ายเต็มที
หายคราวนี้ คงต้องอาบ น้ำนานนาน....(คุณคิดว่างั้นมั๊ย 555)
.....................
8 ม.ค. 2547 (ตอนค่ำๆ หลังซัดผัดไท)
.....................
ผัดไทกุ้ง ของโปรด โดดขึ้นคีบ
ค่อยค่อยหนีบ ทีละเส้น เป็นอาหาร
ค่อยค่อยเคี้ยว ค่อยค่อยกลืน ฝืนทรมาน
มีอาการ เจ็บคอ ก็ยังกิน
ของอร่อย แบบนี้ ไม่มีพลาด
ให้คอขาด เจ็บระบม ขมแค่ไหน
ไม่มีทาง จะยอมอด รสผัดไท
เจ็บให้ตาย ก็จะกิน สิ้นเกลี้ยงจาน
....................... (น่าน....ป่วยตะกละ)
หน้าส่วนตัว
768
