คำของคนไกล

magic

ดึกมากแล้ว..เสียงโทรศัพท์ทำลายความเงียบ.....
กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง  กริ๊ง....
ฉันฟังเสียงมันดังอยู่อย่างนั้น.. จนมันเงียบไป..
เฮ้อ..!!  ไม่ใช่ไม่อยากรับนะ.. แต่ว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่.. 
ฉันไม่อยากให้คนที่โทรมา.. ได้ยินเสียงร้องไห้.. ของคนขี้แยแบบขาประจำอย่างฉัน..
พยายามสะกดอารมณ์ตัวเอง.. ให้หยุดน้ำตาปริมาณมากที่ไหลออกมา..
แต่ทำไม.. มันช่างยากเย็นเสียจริง....................

หลังจากที่ฉันจัดการกับคลังน้ำตา..ที่รั่วออกมาได้สำเร็จ..
ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา..โทรกลับไป..
 ไปอยู่ไหนมา ไม่เห็นรับสาย ฮึ..!! จอมเกเร   เสียงปลายสายทักทาย..
ฉันได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน  เปล่า   ฉันตอบเรื่อยเปื่อยเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไร

 ขี้แย..อยู่หรือเปล่า   เขาถามเหมือนตาเห็น..
และก็เหมือนทุก ๆ ครั้ง ที่เขามักจะเดาอารมณ์ของฉันออกเสมอ..ไม่เคยผิดแม้แต่ครั้งเดียว..
 ไหนบอกว่าจะไม่ร้องไห้แล้วไง..โตแล้วนะ   เขาย้ำสัญญาเดิมที่เคยขอไว้
 นี่แสดงว่า..ยังไม่ได้กินข้าวหล่ะสิ   นี่เขาก็เดาถูกอีกตามเคย..เฮ้อ..!!

 กินขนมไปแล้ว..อิ่มม๊ากมาก..เลยไม่ได้กินข้าวจ๊ะ   ฉันพยายามปรับอารมณ์ให้สดชื่น
ก็ฉันไม่อยากตอบคำถามเรื่องร้องไห้ เพราะว่าฉัน คิดถึง เขานี่....
ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันเลี่ยง..ที่จะตอบคำถามว่าฉันร้องไห้อยู่หรือเปล่า..
 ที่พี่ไม่ได้โทรหาบ่อย ๆ งอนล่ะสิ  น้ำตาท่วมบ้านไปแล้วมั่งเนี่ย   เขาถามจี้ใจดำเราอีกจนได้

อยากตะโกนบอกเหลือเกินว่า..  รู้แล้วยังจะมาทำแบบนี้..อีกทำไม..ใจร้าย..!! 
อยากบอกว่า..คิดถึง..เป็นห่วง..สารพัดที่จะรู้สึก..
คงเพราะเรา..ไกลกันเหลือเกิน.. ไกลจน.. ฉันอยากทำให้เขารู้ทุกวิถีทางว่า..
ฉัน..ฉันอยู่กับเขาตลอดเวลานะ..อยู่ข้าง ๆ เขาเนี่ย.. เขามองเห็นไหม..เห็นไหมค่ะ..

 ใครบอก..ไม่มี๊.... จ้างให้ก็ไม่มีทางงอน  ฉันทำเสียงสูง ปฏิเสธเสียงแข็ง..
 55555  เอ้า..!! ไม่ร้องก็ไม่ร้อง..พอรับฟังได้..แต่ขอไม่เชื่อนะ..  เขาเหย้าอารมณ์ดี 
เขา ไม่ใช่คนสำคัญสำหรับฉันคนเดียว 
แต่ เขา เป็นคนสำคัญของใคร ๆ หลายคน.. หลายคนเอามาก ๆ 
คงเป็นเพราะ..เขาเป็นนักประชาสงเคราะห์แห่งชาติมั่ง..ใคร ๆ ก็รักเขา..
ไม่ว่าใครจะมีปัญหาอะไร..ปรึกษาเขา..จะได้รับความช่วยเหลืออย่างดีตลอด..

 เขา เป็นนักอุดมคติสูง.. อุดมการณ์สูง.. 
วัน ๆ เขามักจะมีเวลาอยู่กับการทำงาน.. การเรียน.. และมีสมองเพื่อคิดช่วยเหลือคนที่ถูกรังแก
เพราะ เขา  เคยอยู่ในสภาพแบบนั้นมาก่อน..
 เขา มักพูดบ่อย ๆ ว่า  พี่ทนไม่ค่อยได้..ที่เห็นคนไม่มีทางสู้ถูกรังแก 

 ฉัน รู้ว่าเขามีเป้าหมายที่น่าสรรเสริญ..น่ายกย่อง..
 เขา อยากเป็นนักกฎหมาย.. อยากว่าความ.. 
โดยเฉพาะ..ว่าความให้คนที่ถูกรังแก.. ชาวบ้านตาสี..ยายสา.. ที่น้อยทั้งการศึกษา และการเงิน 
และมักโดนอำนาจเงินของคู่กรณี..ยัดเยียดความผิดให้..........

 เข้าใจพี่หน่อยนะ  เขามักบอกบ่อย ๆ เวลาที่ฉันประท้วงว่า..
ในบรรดาความสำคัญในชีวิตของเขา  ฉัน ทำไมต้องอยู่ท้าย ๆ ทุกที  

 ไม่ใช่..ว่าเราสำคัญน้อยนะ..เรานะสำคัญที่สุดเหมือน ๆ กับงานกับเรียนของพี่นั้นแหละ
    แต่เพียงว่า..ในเวลาที่พี่ทำงานก็ต้องให้ความสำคัญกับงานก่อน..ในเวลาที่พี่อ่านหนังสือ..
    ก็ต้องให้ความสำคัญกับหนังสือก่อน.. ในเวลาใด ๆ ทุกอย่างที่เราเผชิญหน้าอยู่สำคัญทุกอย่าง
    พี่อยากให้เราจำไว้.. เราก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตพี่เหมือนกัน..เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา....
     ....รอหน่อยนะ....รอพี่..พอถึงเวลาเราก็จะรู้เอง..อย่างอแง..รู้ไหม..

นี่เป็นคำพูดของ  เขา ที่ทำให้ ฉัน  เลิกประท้วงเขาไปโดยปริยาย....
แล้วก็ไม่รู้ว่า.. วันนี้  เขาจะมีคำอะไรดีดี..มาสอนฉันอีก..

 แล้วตกลงว่าไง..ที่พี่ถามว่า..ร้องไห้อยู่หรือเปล่า..ยังไม่ได้ตอบพี่เลย 
เสียงของเขา..หยุดความคิดคำนึง..ถึงคำพูดต่าง ๆ ของ เขา ลง..
ฉัน เงียบไม่กล้าตอบ.. น้ำตาทำท่าว่าจะไหลมาอีก..
แล้วก็จริง ๆ มันกลั้นไว้ไม่อยู่..ก็ฉันไม่ได้เจอหน้าเขามาเป็นเดือนแล้ว....
โทรศัพท์..ก็คุยกันเพียงอาทิตย์ละครั้ง.. ฉันนั่งนับวัน.. กว่าจะครบอาทิตย์ที่จะได้คุยกัน..
ทำไมมันยาวนานเหลือเกิน.. คงเพราะฉันคิดถึง.. เป็นห่วง.. ห่วงเขาที่สุด..เขาจะรู้บ้างไหมนะ..

 ร้องไห้..ทำไม  เขาถาม
เสียงสะอึก..ของฉัน..ทำให้เขาได้ยิน..

 คิดถึงค่ะ..คิดถึงมาก..มันห่วง..สารพัด..บอกไม่ถูก ฉันตอบเขา..ยอมรับแต่โดยดี
 พี่ก็คิดถึงเรา..แต่พี่ไม่เคยร้องไห้..  เขาคงจะเริ่มสอนอะไรฉันอีกแล้ว
 ทุกครั้งที่พี่คิดถึง.. พี่จะมีแต่รอยยิ้ม..และมีความสุข..ไม่เคยมีน้ำตา  เขาพูดทำให้ฉันคิดอีก
 หยุดร้องไห้ก่อน..แล้วฟังพี่นะ..  เสียงเขากึ่งออกคำสั่ง..

 น้ำตา..มีค่า..มีค่ามาก.. อย่าร้องไห้..เพราะความคิดถึงพี่..เพราะความรู้สึกดีดีกับพี่..
    เพราะมันเป็นความสุข..ไม่ใช่.!!.ความทุกข์..จำไว้..จำไว้..
 เก็บน้ำตาเอาไว้..สำหรับมองคนอื่น..ที่เขาทุกข์..เขาอด..เขาถูกรังแก..หมดโอกาส..
    จงเสียน้ำตาให้กับคนเหล่านี้..และหาโอกาสที่จะช่วยเหลือเขาตามที่เราทำได้..จำเอาไว้..

คืนนี้.. คงเป็นอีกคืน..ที่ฉันได้ซึมซับความเป็นเขา..เพิ่มขึ้น..
น้ำตา..ฉันหายไปโดยปริยาย.. เขาพูดถูกทุกอย่าง.. ทุกอย่างจริง ๆ .. 

ขอบคุณ  คำทุกคำ..ที่พร่ำบอก..พร่ำสอน  
ฉันจะจำไว้..และใช้คำพูดทุกอย่างของเขา..ให้เป็น..ประโยชน์กับตัวเองและคนอื่น ๆ
และขอบคุณ..ที่ทำให้ฉัน..ยิ้มก่อนวางสายโทรศัพท์..
เพราะได้ยิน....
เสียงหอมแก้มฟอดใหญ่.. จากเขา.. 
ที่ฉัน.......................................................^_^