30 ธันวาคม 2554 19:01 น.
miss.honney
เขาเคยบอก หลอกไว้ว่า จะมาใหม่
แต่ไฉน เพราะเหตุใด จึงไม่เห็น
แม้แต่เงา เราไม่ชัวร์ เท่าตัวเป็น
จะมาแน่ หรือแค่หลอก บอกให้รอ
กลัวแต่หนี ไปมีรัก สลักเสลา
ลืมว่าเรา ก็รออยู่ รู้ไหมหนอ
และตอนนี้ เป็นนาที น้ำตาคลอ
จะเฝ้าง้อ เฝ้าแต่รอ ด้วยตั้งใจ
แต่ไม่ท้อ ต่อให้ลืม ว่ารออยู่
ถึงไม่รู้ จะมาหา ว่าจริงไหม
ยังคงรอ และจะรอ มันต่อไป
จนกว่าใจ จะขาดไป จึงไม่รอ
24 ธันวาคม 2554 19:44 น.
miss.honney
กี่ครั้งเล่า เราไม่จำ คำเขากล่าว
ว่าแก้วรัก มันร้าว หมดคราวต่อ
เขาไม่รัก ยังจะรั้ง ทั้งยังรอ
คิดแค่ขอ ให้เขาคืน ฝืนใจทน
ใครจะทน วนมารัก สลักจิต
เมื่อเขาคิด แค่จะไป ไร้เหตุผล
เราจึงอยู่ คู่กับเหงา เศร้าฝืนทน
บีบน้ำตา หน้าหมองหม่น ปนช้ำทรวง
ต้องยอมแล้ว หมดแวว แคล้วรอคอย
ต้องยอมปล่อย รักนี้ ที่สุดหวง
ให้เขาไป ปล่อยใจ ไปตามดวง
แม้ติดบ่วง ทรมาน ปานขาดใจ
ก็คงทน เช่นนี้ มีแต่ทุกข์
จะได้สุข ทุกวันชื่น คืนมาไหม
ถามถึงเขา เราจะลืม ได้วันใด
ตอบไม่ได้ รู้แค่ใจ ยังไม่ลืม
24 ธันวาคม 2554 19:25 น.
miss.honney
กี่เวลา ข้ามผ่าน นานเท่าไหร่
แต่ในใจ ของเรา เฝ้าคิดถึง
เพื่อนเก่าๆ ที่เคย ติดตราตรึง
วันที่ซึ้ง คืนที่ดี มีมากมาย
ยังคอยกลับ มาพบกัน เหมือนวันเก่า
แม้วันนี้ ถึงเรา ต้องห่างหาย
เพื่อนยังอยู่ คู่ใจ อยู่มิวาย
เพื่อนมากมาย ยังจำชื่อ ได้ทุกคน
รักนะเพื่อน ยังคอยเตือน ให้คิดถึง
เพื่อตราตรึง ไว้ในจิต ไว้เสมอ
วันที่กลับ มาพบกัน ฉันและเธอ
น้ำตาเอ่อ คิดถึงเธอ จึงตื้นตัน
หน้าส่วนตัว
821
