8 พฤษภาคม 2545 23:59 น.
monki
มองดูฝนร่วงหล่นจากบนฟ้า
ก็เป็นภาพชินตาที่เคยคุ้น
แต่พอดีอยู่ว่าง-ว่างไม่ว้าวุ่น
อยากหาเรื่องคิดครุ่นให้วุ่นไป.....
เลยนั่งมองคนที่มองดูสายฝน
แต่ละคนคิดเห็นเป็นไฉน
บ้างก็ชอบบ้างไม่ชอบต่างกันไป
สุดแต่ใจว่าไงก็ว่ากัน.....
คนเหงา-เหงาเห็นฝนแล้วเศร้าโศก
คนตลกเห็นฝนก็ขบขัน
คนชอบสู้เห็นฝนต้องฝ่าฟัน
คนชอบฝันเห็น(ฝน)ก็ฝันมันเรื่อยไป.....
คนบนรถมองฝนแล้วหงุดหงิด
คนช่างคิดมองฝนก็สงสัย
คนชอบนอนก็นอนสบายใจ
คนชอบลุย(ฝน)ก็ลุยไปไม่เกรงกลัว.....
คนหลายคนมองฝนได้หลายอย่าง
คิดหลายทางมองหลายด้านน่าปวดหัว
ที่จริงแล้วฝนก็เหมือนกันไปทั่ว
อย่านึกกลัวอยู่ที่เราเลือกมุมมอง.....
7 พฤษภาคม 2545 00:12 น.
monki
กาลครั้งหนึ่งมีลิงน้อยในป่าใหญ่
อยู่อาศัยเพียงลำพังไร้พวกพ้อง
ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวตามครรลอง
มันร่ำร้องเฝ้าหาเพื่อนเสมอมา
จนวันหนึ่งผ่านมาเจอกับลิงใหญ่
ก็รู้สึกแปลกใจเป็นหนักหนา
รีบเข้ามาทักทายเจรจา
ชักชวนมาอยู่ด้วยเป็นเพื่อนกัน
ลิงใหญ่ได้ฟังก็กล่าวว่า
ไม่ใช่เรื่องง่ายหนา เป็นเพื่อนนั้น
มันต้องใช้เวลาพิสูจน์กัน
ความผูกพันใช่ก่อเกิดเพียงพูดจา
ลิงน้อยงงงันในคำกล่าว
คำบอกเล่าจากลิงใหญ่ให้กังขา
จึงรวบรวมความกล้าไถ่ถามมา
ความผูกพันที่ว่าคือสิ่งใด?
ลิงใหญ่ส่ายหัวไปสองที
คำนิยามนั้นไม่มีจะบอกได้
ต้องค่อย ค่อยเรียนรู้ด้วยจิตใจ
ถึงบอกไปก็ไม่ซึ้งต้องดูเอง
จากวันนั้นลิงน้อยตามลิงใหญ่
ทุกที่ไปทั่วแคว้นแดนป่าเขา
ทั้งกินนอนเที่ยวเล่นเป็นดั่งเงา
ลิงน้อยเฝ้ามีความสุขประสาลิง
เวลาผ่านลิงน้อยบอกลิงใหญ่
เราเข้าใจชัดเจนในทุกสิ่ง
ความผูกพันนั้นน่ะดีจริงจริง
ช่วยให้ทิ้งความเหงาเศร้าเป็นสุขพลัน
ลิงใหญ่ส่ายหัวอีกสองที
โลกไม่มีอะไรดีไปทั้งนั้น
มันต้องมีดี-เสียปะปนกัน
แล้วซักวันเธอนั้นจะเข้าใจ
แล้ววันหนึ่งวันนั้นก็มาถึง
ไม่อาจดึงฉุดรั้งเอาไว้ได้
เจ้าลิงใหญ่แสนดีได้จากไป
ทิ้งไว้เพียงรอยอาลัยไม่กลับคืน
เจ้าลิงน้อยที่เริงร่ากลับเหงาจิต
เอาแต่คิดถึงลิงใหญ่ไม่อาจฝืน
ความเศร้าโศกเสียใจสุดกล้ำกลืน
เสียงสะอื้นก้องป่าสะท้อนไป
สติมาเริ่มคิดถึงคำเพื่อน
ที่ย้ำเตือนทุกคำยังจำได้
ทุกสิ่งมีสองด้านเสมอไป
เพิ่งเข้าใจซาบซึ้งในสัจธรรม
ความผูกพันคำนั้นแสนสวยงาม
ทุกโมงยามที่เคยสุขยังเตือนย้ำ
ในพริบตาเปลี่ยนแปรช่างน่าขำ
กลับกระหน่ำเป็นทุกข์สุดหักใจ
6 พฤษภาคม 2545 06:29 น.
monki
คืนนี้มองไปบนฟ้า...
เห็นดวงดารามากหลาย
ส่องแสงระยิบกระพริบพราย
ดูคล้าย คล้ายประกายในตาเธอ
หวนคิดย้อนไปในวันเก่า...
ความบังเอิญพาเราให้มาเจอ
แต่เป็นความตั้งใจ ไม่ได้พลั้งเผลอ
ที่รับเอาเธอเข้ามาอยู่ข้างในใจ
จากวันนั้นฉันเหมือนอยู่ในความฝัน...
เมื่อพบเธอโลกของฉันก็สดใส
แค่มองตาก็อบอุ่นในหัวใจ
อยากจะรู้เธอคิดเหมือนกันบ้างไหม -- นะคนดี
สายตาที่เธอมองมา...
ช่างอ่อนโยนหนักหนาออกอย่างนี้
คำพูดแฝงความห่วงใยและไมตรี
ความรู้สึกดี ดี จึงเริ่มมีขึ้นในใจ
จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน...
ความผูกพันก็มีเพิ่มเกินนับได้
รู้ตัวอยู่ว่ารักเธอมากกว่าใคร
แต่ไม่เคยบอกไป -- แค่เก็บไว้ในใจเพียงคนเดียว
แล้ววันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมา...
กลับพบว่าเธอไม่เคยแม้คิดแลเหลียว
ทุก ทุกอย่างฉันคิดไปเองเพียงฝ่ายเดียว
และดึงเธอเข้ามาเกี่ยวในฝันปลอม ปลอม
ใจหายไปเลยหมดทั้งใจ...
แต่ต้องฝืนรับไป ทั้งที่ยังไม่พร้อม
ที่วาดหวังไว้มากมาย กลับตรมตรอม
คงต้องยอมแม้ความจริงไม่ตรงกับใจ
แท้จริงสายตาเธอที่เคยเห็น...
มันก็เป็นเหมือนที่มองคนไหน ไหน
คำพูดเธอที่เคยประทับใจ
เธอก็พูดแบบนั้นไปกับใครทุกคน
รู้ทั้งรู้ว่าควรทำอย่างไร...
แต่ว่าภายในใจยังสับสน
ใจหนึ่งก็ยังคงเวียนวน
แต่อีกใจอยากจะไปให้พ้น พ้น -- คนอย่างเธอ
แต่ครั้งใดได้สบตาคู่นั้น...
ใจก็พลันถูกสะกดอยู่เสมอ
ไม่ต่างจากวันแรกที่พบเจอ
ก็ยังเฝ้าเพ้อละเมออย่างเมามาย
จนมาถึงวันนี้...
ความรู้สึกที่เคยมีก็ยังไม่จางหาย
แม้ความฝันที่มีพังทลาย
แต่ไม่อาจฝืนใจให้ลืมเธอ
หน้าส่วนตัว
621
