2 ธันวาคม 2544 18:57 น.
mono
...ฉันอาจดูเงียบไป...
แต่ลึก ๆ ในใจ...กำลังร้าวรอน
เธอเห็นไหม...สายตาที่อ้อนวอน
ช่วยทบทวนให้ดีก่อน...ตัดสินใจ
...ภายใต้ความเงียบงัน...
เห็นความรักของฉัน...อยู่ตรงหน้านี้ไหม
เห็นหรือเปล่า...รอยร้าวที่กำลังก่อตัวในหัวใจ
จะสูญสลายลงไหม...ก็อยู่ที่การตัดสินใจของเธอ
1 ธันวาคม 2544 21:50 น.
mono
ก็เพียงแค่ไม่รู้....
ว่าวันที่ฉันปวดร้าว.. เธออยู่ที่ไหน
เคยชินแล้ว...กับการที่ไม่มีใคร
เข้มแข็งพอแล้ว.....
ที่จะก้าวต่อไปเพียงคนเดียว
วันนี้ฉันได้เรียนรู้....
หนทางที่จะทำให้หัวใจทนอยู่..กับความเปล่าเปลี่ยว
สุข เศร้า เสียใจ ก็เป็นเรื่องของฉันคนเดียว
ชีวิตที่เปลี่ยนไป...ไม่มีเธอมาข้องเกี่ยว
ก็ไม่มีแม้เพียงเศษเสี้ยว..ที่จะโดดเดี่ยวหรือเหงาใจ
30 พฤศจิกายน 2544 18:28 น.
mono
ระหว่างเราเหมือนมีเพียงเยื่อใยเบาบาง
ไม่รู้ว่าความรักที่เราสร้าง...จืดจางตั้งแต่เมื่อไหร่
ในเมื่อไม่มีอุปสรรค...ระยะทาง...ไม่มีความห่างไกล
แต่ความรู้สึกที่ได้ ไม่ต่างอะไรกับหัวใจห่างกัน
เราคงรู้สึกไม่ต่างกันเท่าไหร่
เป็นไปได้ไหม...ที่เราแค่หลงลืมกันไปเท่านั้น
ใกล้กันเกินไป...ก็อาจทำให้เราไม่ได้ใส่ใจ ดูแลกัน
ช่องว่างของความผูกพัน จึงเกิดขึ้นโดยที่เราไม่ทันตั้งตัว
กว่าจะหันกลับมามองกัน
เยื่อใยเบาบางนั้น...ก็มีรอยร้าวหวั่นไปทั่ว
ยังไม่สายไปใช่ไหม...หากแววตาหวั่นไหว ทำให้หัวใจรู้ตัว
เปลี่ยนความหวาดกลัว...กลับกลายเป็นความรักที่มีอยู่ทั่วหัวใจ
29 พฤศจิกายน 2544 17:31 น.
mono
....ไม่มีวันที่เธอจะเข้าใจ....
จะใช้เวลายาวนานแค่ไหน...เธอก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้
คนที่เหมือนตายทั้งเป็น....หมดสิ้น...กำลังใจที่เคยมี
คนรักที่คิดว่าดี...กลับทำร้ายให้มีน้ำตา
อย่าบอกเลย...ว่าเธอเข้าใจ
จะทำดีแค่ไหน...ก็บอกเธอได้เลยว่า...
ฉันไม่อาจเรียกความรู้สึกทั้งหมดกลับคืนมา
เธอทำให้เข้าใจลึกซึ้งถึงคำว่า...ไม่มีค่าอะไร
....อย่าเสียเวลากับฉันอีกเลย....
ปล่อยให้เรื่องราวผ่านเลย...จะดีกว่าไหม
เรื่องมันจบไปแล้ว...ไม่มีให้เธอ แม้วี่แววความห่วงใย
อย่ารื้อฟื้นขึ้นมาใหม่...เพื่อจบลงตรงที่ทำร้ายหัวใจของใครอีกเลย
28 พฤศจิกายน 2544 18:57 น.
mono
จากไปได้นะ...คนดี
ถ้าคิดว่าเส้นทางของเธอสายนี้
ดีกว่าทางที่เคยเดินกับฉัน
จากไปเถอะนะ...ไม่ต้องห่วงกัน
จะไม่เหนี่ยวรั้งเธอไว้เพียงแค่ฉัน
หากเส้นทางข้างหน้าที่เธอมองเห็นนั้น
งดงามกว่าที่-ที่เคยเดินกับฉันคนเดิม
หน้าส่วนตัว
917
