11 มีนาคม 2545 01:40 น.
mono
ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร
กับความรู้สึกที่เธอมีให้ตลอดมา
เธอคือคนสำคัญ...แต่ฉันคือคนที่ร้อยหรือพัน...ที่เธอคบหา
อยู่ไปก็เหมือนไม่มีค่าอะไร...เธอให้ตำแหน่งคนรักไว้เพื่อฆ่าเวลา
..ที่ผ่านมาฉันรู้....เธอก็ยังมองหา...คนที่ดีกว่าเรื่อยไป
ฉันคงไม่ใช่...คนรัก
เพราะมันยากนัก...กับความจริงใจหรือว่าความรัก..ที่เธอจะให้
ต้องอยู่บนความสับสน....คอยอดทนไปเพื่ออะไร
ฉันยังคงเป็นแค่ใครสักคนที่อยู่ใกล้...แต่ไม่เคยอุ่นใจเลยสักที
เหมือนกำลังยืนอยู่บน...เส้นด้าย
รู้สึกอยู่ตลอดเวลา...ว่ามันคงจะขาดลงง่าย ๆ ในเร็ววันนี้
เพียงแค่มีใครสักคนที่ผ่านเข้ามา...ให้เธอสบตา...หรือรู้สึกว่าเขาดี
ใครที่อยู่ข้างเธอคนนี้...ก็คงกลายเป็นแค่...คนที่ไม่มีค่าอะไร
จากนี้ไป...อย่าใช้คำว่า..คนรักกับฉันเลย
มันอาจฟังดูคุ้นเคย...แต่ใจของใครคนนี้ คงทนอยู่เฉยไม่ไหว
ความหมายของมันทำให้ฉันรู้สึกต้อยต่ำ...เจ็บช้ำจนเกินไป
เศษเสี้ยวความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมีให้....
...แลกกับอิสระของคนรักที่ไม่มีค่าอะไร...
...แค่พันธนาการหัวใจ...ฉันจะคืนให้ด้วยความยินดี
9 มีนาคม 2545 00:28 น.
mono
ทั้ง ๆ ที่ฉันก็อดทน
แต่เธอกำลังสับสน..อะไรหรือเปล่า
เธอสร้างปัญหาให้เกิด...จนเป็นเรื่องเป็นราว
แล้วมาต่อว่า...ว่าฉันได้แต่ปวดร้าว..ไม่อดทน
ไม่รู้ว่า...เธอใช้อะไรพิสูจน์ความรัก
ดูเหมือน...เธอจะยังไม่เคยรู้จักมันสักหน
มีแต่ความเลวร้าย...เธอสร้างแล้วก็ทำลายจนวกวน
ต่อให้รักมากมายแค่ไหน...แต่ความอดทนของแต่ละคนก็มี
อย่าใช้ความรัก...มาอ้างกันอีกเลย
ฉันคงไม่อาจทนอยู่เฉย...ได้ยาวนานไปกว่านี้
ความรักแบบไหน...เป็นองค์ประกอบของใจที่เธอมี
อย่าเอาความหมายของความรักดี ๆ...มาทำลายกันอย่างนี้อีกเลย
8 มีนาคม 2545 03:07 น.
mono
๏ รอยเท้าบนผืนทราย รอยจางหายเมื่อลมผ่าน
ความรักเมื่อวันวาร เลยพ้นผ่าน ผ่านพ้นไป
พี่เก๋
๏ ความเจ็บช้ำกล้ำกลืน จะไม่ฝืนติดใจไว้
ความรักความอาลัย เก็บไว้ในความทรงจำ
โมโน
๏ ความรักที่เลยผ่าน ทรมานเกินตอกย้ำ
เจ็บแทรกใจแหลกซ้ำ ใจชอกช้ำวันผ่านมา
พี่เก๋
๏ น้ำตาเคยไหลริน เพราะไม่สิ้นความห่วงหา
เป็นเพียงเรื่องผ่านตา ที่แลกมาจากแรงใจ ๚ ๛
โมโน
7 มีนาคม 2545 22:04 น.
mono
ฉัน....คนที่เข้ามาหา
แต่แน่ใจว่า...มีให้เธอมากกว่าความรัก
เมื่อก่อนอาจเป็นแค่ใคร...ที่เธอไม่เคยรู้จัก
จนวันนี้...เป็นคนที่เอื้อมมือมาให้เธอพิงพัก...
...แม้จะรู้...ว่าเธอยังรักใคร
เคยเห็นเธออ่อนไหวอย่างไร...ในวันก่อน
หยดน้ำจากปลายตาร้าวรอน...ก็เพราะยังอาทรเขาอยู่ใช่ไหม
ไม่เป็นไร...ไม่ต้องห่วงความรู้สึกฉัน...
...ความเจ็บปวดตั้งแต่วันนั้น...ฉันเข้าใจ
ร้องมาเถอะ..ถ้าอยากร้องไห้...ไม่ว่าอย่างไรฉันก็จะอยู่ข้างเธอ
แต่ขอเพียงอย่างเดียว...ขอให้เธอเข้มแข็ง
ค่อย ๆ ทำให้หัวใจแข็งแกร่ง...จากคืนวันแห้งแล้ง...
...แห่งความเจ็บช้ำ..พร่ำเพ้อ
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน.....ฉันก็รอได้...
...และจะอยู่ใกล้ ๆ..คอยเป็นกำลังใจให้เธอ
จะเช็ดให้นะน้ำตาที่ล้นเอ่อ....เหมือนกับคำที่บอกอยู่เสมอ...
...ว่าเข้มแข็งไว้...ยังไงก็รักเธอคนเดียว
6 มีนาคม 2545 23:45 น.
mono
ฉันกำลัง...เดินจากเธอมา
พร้อมกับ...เอ่ยคำร่ำลาแค่เพียงในใจ
เสียงเต้นของหัวใจ...กลายเป็นเสียงคนร้องไห้
ข่มใจไม่ให้สั่นไหว...เพื่อก้าวให้ไกลออกมา
ปาดน้ำตา...ที่กำลังไหลริน
ด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยจบสิ้น...ความห่วงหา
รักเธอมากแค่ไหน...ฉันไม่อาจเอ่ยคำใดออกมา
นอกจากระบายลมหายใจช้า..ช้า......หลับตา...
...เพราะมันเหนื่อยจนล้า...จะใช้เวลาที่เหลือเอามาพักใจ
และคงไม่อาจ...หันกลับไปมอง
ไม่อยากให้เห็นสายตาเรียกร้อง....ที่ฟ้องว่าหวั่นไหว
วินาทีนี้...ฉันมีหน้าที่..แค่ก้าวเดินออกไปให้ไกล
เอ่ยว่ารักเธอเบา..เบา.....เป็นครั้งสุดท้าย...
.....พร้อมกับคำร่ำลาในใจเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
830
