5 สิงหาคม 2555 09:18 น.
papaanan
คิดทำการสิ่งใดให้โอนอ่อน
อย่ารีบร้อนขัดขวางไม่สร้างสรรค์
เมื่อเริ่มต้นกำลังใจมีให้พลัน
กิจนั้นนั้นก็สำเร็จเกินครึ่งแล้ว
คอยช่วยเหลือเมื่อลงมือคือหน้าที่
ไม่หลีกลี้หลงเพลินเดินแตกแถว
การใดควรก่อนหลังระวังแนว
คงไม่แคล้วสำเร็จสมภิรมย์ใจ
แม้หากเกิดผิดพลาดหรือบกพร่อง
ควรปรองดองสามัคคีร่วมแก้ไข
เมื่อผิดพลาดต้องพร้อมให้อภัย
แล้วเริ่มใหม่อีกครั้งหวังยังมี
4 สิงหาคม 2555 23:41 น.
papaanan
คอคนมีทำไมจึงไม่ใช้
เอาคอควายมาแทนทำไมหือ
หรือว่าคนกับควายก็ครือครือ
จึงยึดถือคอควายมาเขียนคน
รู้ทั้งรู้ว่าคอควายใช้ไถนา
ทั้งไถแปรไถดะทุกแห่งหน
หรือเห็นว่า คอควายดี กว่าคอคน
จึงต้องทนใช้คอควายไปนิรันดร์
4 สิงหาคม 2555 17:44 น.
papaanan
คอคนมีทำไมจึงไม่ใช้
เอาคอควายมาแทนทำไมหือ
หรือว่าคนกับควายก็ครือครือ
จึงยึดถือคอควายมาเขียนคน
รู้ทั้งรู้ว่าคอควายใช้ไถนา
ทั้งไถแปรไถดะทุกแห่งหน
หรือเห็นว่า คอควายดี กว่าคอคน
จึงต้องทนใช้คอควายไปนิรันดร์
2 สิงหาคม 2555 22:24 น.
papaanan
บทสุดท้ายของนิยายรัก ของ หยก บูรพา
(ก็แค่บางอารมณ์ ที่คิดถึง!..เพียงอยากนำมาบันทึกไว้)
๏ จริงหรือนี่ที่ว่ารักเราจักร้าว
นึกแล้วหนาวเหน็บนักแก้วรักเอ๋ย
รสสัมผัสอ่อนละมุนที่คุ้นเคย
ไยจึงเผยรสร้างจืดจางกัน
เราเคยร่วมใจฝันว่าวันหนึ่ง
เราจะถึงวันที่งามเหมือนความฝัน
ฟ้าสีทอง ดอกไม้บาน ธารพระจันทร์
และรักอันคงค่าสถาพร
ฉันเฝ้ารอคอยวันที่ฝันไว้
รอด้วยรักด้วยใจไม่ถ่ายถอน
แต่นี่สร้อยสายสวาทมาขาดตอน
เธอกล้ารอนลงด้วยมือเธอหรือไร
เมื่อเธอสิ้นเสน่หามาสนอง
รักที่ปองมอดหมดความสดใส
แผลรักร้ายบ่อนทั่วเนื้อหัวใจ
จะต้องปวดร้าวไปถึงไหนกัน
ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก
แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน
และอาจเป็นเช่นนี้ชั่วชีวัน
เมื่อรักอันแจ่มกระจ่างกลับร้างไกล
นิยายรักยืดยาวของเรานั้น
คงไร้วันสดชื่นขึ้นบทใหม่
หมดความหมายที่จะรอกันต่อไป
เพราะเปลวไฟรักดับลงกับตา ๚
ผลงานของ หยก บูรพา หรือเฉลิมศักดิ์ (ศิลาพร) รงคผลิน
1 สิงหาคม 2555 17:46 น.
papaanan
อย่ากังวล ถึงมัน อนาคต
อย่าสลด กับความหลัง ที่ฝังจิต
แล้วอยู่อย่าง คนกล้า ท้าชีวิต
ฝ่าวิกฤต ปัจจุบัน ให้มันดี
ทำวันนี้ ให้มัน ดีที่สุด
อย่าได้หยุด ศรัทธา แล้วผละหนี
เดินไปตาม ความเชื่อมั่น ที่ตนมี
เพียงเท่านี้ ก็ถึงฝั่ง ที่หวังไว้
ทำไปแล้ว ไม่ต้องคิด ว่าผิดถูก
จะเกิดทุกข์ อย่าย้ำคิด ผิดวิสัย
อย่าย้ำทำ เพราะคิดแล้ว จึงทำไป
สิ่งต้องการ เอาให้ได้ ในทุกทาง
มีสิ่งใด ยิ่งใหญ่เกิน ใจมนุษย์
ไปให้สุด ไม่ต้องแคร์ แม้ผีสาง
เมื่อชีวิต ยังต้องเดิน ต้องมีทาง
อย่ากลับหลัง ถอดใจ ก่อนไปถึง!..
อนันต์ อนันทชัยวรกุล ๒๕๕๔
ศรัทธาด้วยใจ...ไม่แปรเปลี่ยน!..
หน้าส่วนตัว
1306
