10 เมษายน 2547 20:58 น.
poet_p
กว่าจะรู้ว่าเพื่อนมีค่า
ก็ต่อเมื่อหันกลับมาแล้วเจอเพียงห้องว่าง
กว่าจะรู้ว่ามีแค่เราที่ต้องเดินบนเส้นทาง
ก็จะรู้ว่าความอ้างว้างมันน่ากลัวเพียงใด
แค่อยากให้เธอรู้
มิตรภาพระหว่างเรายังคงอยู่.......ไม่ว่าเธอเดินบนเส้นทางสายไหน
เพราะความเป็นเพื่อนไม่ได้หยุดแค่เมื่อเราเดินจากไกล
แต่มันได้ถูกmemไว้ในความทรงจำเหนือกาลเวลา
ขอให้เพื่อนโชคดี
ได้เดินบนถนนที่ใฝ่ฝัน
แล้วคว้าดาวดวงน้อยสอยมาเป็นรางวัล
แต่ถ้าลืมเพื่อนน่ารักน่าร๊ากอย่างเรานั้น...น่าดู
จะเป็นกำลังใจให้เธอเสมอจ๊ะ
สู้เขาเข้าน่ะสาวน้อยผู้เก่งกล้า
แรงใจน้อยน้อยจะคอยส่งให้เธอทุกเวลา
แค่เพียงเธอหลับตาฉันก็จะอยู่ข้างข้างเธอ
10 เมษายน 2547 20:48 น.
poet_p
สุนทรีย์ ณ แดนหนึ่ง
อนึ่งใกล้ไยลืมข้าม
คือสวนวิหกงาม
ข้างสนามหลังบ้านมี
นกกวักกวักร้องเรียก
ก่อสำเหนียกรื่นฤดี
กรีดกรายโยกย้ายที่
บนไม้คลี่น่าเอ็นดู
ไม่นานเจ้าถิ่นเก่า
นกเอี้ยงเฒ่าบินกลับภู
ประสานเสียงระรื่นหู
กวักเอี้ยงคู่กู่ก้องไพร
ดุลยภาพที่พานพบ
บ่ ต้องคบ ณ อื่นไกล
ธรรมชาติหลังบ้านไซร้
อยู่ใกล้ใกล้ไฉนลืม
10 เมษายน 2547 20:43 น.
poet_p
เอ๊ก อี เอ๊ก เอ๊ด แล้วเซดกุ๊ดมอร์นิ่ง
เป็นเสียงกริ่งของสัญญาณขานวันใหม่
เพื่อตระเตรียมแต่งตัวท่องทั่วไทย
ซัมเมอร์ใหม่โดยเริ่มไปเมืองเกาะกาญจน์
เมื่อสัมผัสพลันนิ่งขึงตะลึงคิด
งามวิจิตรพิสดารตามคำขาน
ด้วยน้ำตกสวยใสสดยะเยือกนาน
อีกโอฬารนทีธารบ้านมอร์กีร์ (มอร์แกน)
เกาะปันหยีที่กล่าวขานบ้านกลางน้ำ
ล้อมด้วยถ้ำที่นำเด่นเป็นสักขี
คู่ผืนน้ำและแผ่นฟ้ามาล้านปี
และผามีภาพเขียนสีสะดุดตา
เลี้ยวลดละถึงถ้ำลอดทอดบรรพต
แล้วไปจดเขาตะปูดูหรูหรา
และเลยไปเขาพิงกันยิ่งงามตา
สมฉายาว่าพังงาน่าภิรมย์......เอย
หน้าส่วนตัว
744
