หน้าส่วนตัว
สะพายเป้ใบเก่า
กับรองเท้าคู่เก๋าย่ำย่าง
ละเลียบเลาะลัดริมทาง
ผ่านหญ้าฟางผ่านพงไพร
ก้าวนี้หยุดที่ภู
เรียวไม้ลู่สู้ลมไสว
สอยสู่ละอองไอ
ถักทอใยเป็นไหมดาว>
แลบลิ้นใส่ริ้นร่าน
ส่งยิ้มหวานให้กวางขาว
นอนดูน้ำค้างพราว
สูดไอดาวสูดไอดิน
ขอบฟ้าที่ว่าไกล
ไม่เกินใจโผผกผิน
แจกรักยิ้มให้โบยบิน
แล้วลักยิ้มพิมพ์ในใจ
1791
