หรือว่า ?...ใจของเราและเขา...มีค่าไม่เท่ากัน...

Pommaichaisian

กาลเวลา  หมุนเปลี่ยนไป ใครกำหนด
ไม่เคยลด รักแต่เจ้า เฝ้าโหยหา
คราไกลเจ้า ใจพี่แพ้ แม่แก้วตา
อยากเห็นหน้า เหมือนเช่น เป็นอาจิณ
พี่เฝ้าฝืน ตัดใจ ห่างไกลน้อง
แต่ใจต้อง โหยหาย มลายสิ้น
เจ้ามิเจ็บ พี่หงอยเหงา เศร้าชีวิน
ภูผาหิน ดั่งใจน้อง ต้องเปรียบปาน
พี่มีใจ  ให้น้องเจ้า เฝ้าจงรัก 
มิเคยหัก รักเพียงเจ้า อย่างห้าวหาญ
พี่เคยคิด ปริตชีพนี้ ที่ทรมาน
เคยเฝ้าฝัน เจ้ารักแท้ แคร์พี่ยา
มีรักแท้ เพียงรักเดียว เทียวปกปัก
ให้ประจักษ์ ดังดวงจิต คิดใฝ่หา
รักเพียงเจ้า เฝ้าเชยชิด ติดกายา
ขอแก้วตา เพียงพะเน้า เฝ้าประคอง  
อยากเอาใจ ยกให้น้อง ประคองจิต
ให้ครุ่นคิด  พี่ผิดใด  ใยต้องหมอง
รักเป็นพิษ   จิตพี่ช้ำ น้ำตานอง
แล้วใยน้อง มิตรองนิด ถึงจิตใจ  
ขอเจอน้อง ต้องใจ ในวันหน้า
ครุ่นคิดว่า รักจักแจ้ง แถลงไข
เพียงเราสอง น้องกับพี่ นี้คู่กาย
ดังต้นไม้  มีคู่นก ปกป้องกัน ...

หากว่าเรารักใครสักคน...เราจะเฝ้าถนอมใจของ
คนที่เรารักและเอาอกเอาใจทุกอย่าง..เราแคร์และ
เป็นห่วงคนที่เรารักเสมอและเราก็ต้องการให้คน
ที่เรารัก...แคร์ใจและความรู้สึกของเราบ้าง...ไม่ใช่
การกระทำที่ไม่แคร์เรา...และไม่เห็นเราอยู่ในสาย
ตาเลย........เราก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกันไม่ใช่หรือ?
หรือว่า...ใจของเราและของเขามีคุณค่าที่ไม่เท่ากัน