27 สิงหาคม 2545 23:32 น.
ponpon
น้ำค้างกลางยอดพฤกษ์ พงไพร
รินหลั่งเป็นชลาลัย สู่หล้า
น้ำตาที่รินไหล อาบแก้ม หนอแม่
รินรดหมดใบหน้า ทั่วทั้งหัวใจ
หยดหนึ่งหยาดรดทั้ง ทรวงใน
ทุกข์ระทมตรมใจ ด่าวดิ้น
ล้างหมดความสดใส ก่อนเก่า นาแม่
ทุกข์เทวษไม่รู้สิ้น เหี่ยวแห้งแรงระโหย.
20 สิงหาคม 2545 08:21 น.
ponpon
หมอครับหมอ.
ผมมารอหมอแล้วนะ
หมอรีรออะไรทำไมล่ะ
เร็วหน่อยนะผมป่วยหมอช่วยที
ปวดที่หัวมึนงงเลยสงสัย
ปวดที่ใจทั้งสี่ห้องเลยนะนี่
เจ็บในอกปวดร้าวเหงาฤดี
ช่วยผมทีนะหมอ..ขอแต่งเลย.
20 สิงหาคม 2545 08:13 น.
ponpon
ห่วงคือนิยามของความรัก
อกหักคือนิยามของความหลง
ภักดีคือนิยามของความมั่นคง
ซื่อตรงคือนิยามของความศรัทธา
อาลัยคือนิยามของความพ่ายแพ้
ปรวนแปรคือนิยามของการค้นหา
สูญเสียคือนิยามของน้ำตา
เวลาคือนิยามของความจริง.
20 สิงหาคม 2545 08:06 น.
ponpon
ฝนเริ่มตกอีกแล้ว
เสียงฝนแว่วให้ได้ยินมาแต่ไกล
อีกไม่นานก้อคงมาตกที่ใกล้ใกล้
ละอองไอคงฉ่ำเย็นเช่นที่เคย
หลายฝนแล้วนะนี่
ที่ต้องรอมองสายฝนอย่างเงียบเฉย
มองอย่างเงียบเหงาและคุ้นเคย
มองอย่างเฉยเมยและเย็นชา
สายฝนที่ตกพรำ.
หัวใจเริ่มร้องร่ำเรียกหา
มันเหน็บหนาว..ปวดร้าวอุรา
หวั่นไหวทุกคราที่ฝนริน
ละอองฝนที่เย็นฉ่ำ
มันตอกย้ำความเหงาไม่รู้สิ้น
ทุกอนูของหัวใจที่ได้ยิน
ดั่งเพลงพิณ..ขลุ่ยเป่า..ให้เศร้าซึม.
20 สิงหาคม 2545 07:55 น.
ponpon
ญ. อุ๊ยย!!..อุ๊ยย!!..คุยเพร๊าะเพราะ
ช. แหม!!..ออเซาะ!!..น่าหมั้นไส้
ญ. ว้าวว!!..น่ารักจัง!!..ชั่งโดนใจ
ช. แฮ่ม!!..ขอนั่งใกล้..ได้มั่ยเธอ
ญ. วุ๊ยย!!..ถอยไปหน่อยสิค่ะ
ช อ่ะนะ!!..เธอนี่..ทำทีเซ่อ
ญ. อือ!!..นิดหน่อย..ได้นะเธอ
ช. อืมม!!..เผลอซะบ้าง..เข้าทางกัน!!.
หน้าส่วนตัว
710
