29 พฤษภาคม 2550 16:56 น.
reallove
..........................
............ สายลม
พัดผ่าน ผ่านไป
ผ่านใจ ผ่านกาย
บิดพลิ้ว ..............
...... ไม่อยากคิด
ถึงบางสิ่ง บางอย่าง
ไม่อยากพบ.......
ไม่อยากเห็น.....
ไม่อยากได้ยิน...
........... ขออยู่คนเดียว
ทำความเข้าใจ....
...กับตัวเอง........
ว่าเพราะอะไร ?..
อาจจะต้องใช้เวลา
ซักระยะ .. หรือนานกว่านั้น
หรือแค่ชั่วครู่.......
....กับการทบทวน
ความรู้สึกของเรา
มันสับสน .. วุ่นวาย
พักเดี๋ยว............
แล้วค่อยเดินต่อ..
นะใจเอ๋ย
18 ตุลาคม 2549 03:31 น.
reallove
เหมือนกับทุกๆสิ่ง
เหมือนกับทุกๆอย่าง
เหมือนความฝันที่ฉันเฝ้าใฝ่หามาแสนนาน
เหมือนดั่งในนิทานที่เคยฟังในครั้งก่อน
เหมือนหมอกที่บดบังแล้วจางหายไป
.... จากใจที่เคยแหลกสลายกลับกลาย .... แข็งแรง
...... เธอมาเปลี่ยนแปลง คนใจสลาย
มาทำให้ใจรับรู้สัมผัสความนุ่มนวลของชีวิต
........ และปล่อยให้มันลื่นไหลไป
...... เธอเปลี่ยนแปลง จากใจที่เคยสับสน
ไม่พันกันยุ่งเหยิงอีกแล้วเหมือนในอดีต
...... ขอบคุณ แค่เท่านี้ก็สุขใจ
......... จะขอมีเธออย่างนี้ ตลอดไป .........
11 กันยายน 2549 19:33 น.
reallove
เพียง..เสี้ยวนาที
ที่ปล่อยมือมือฉัน
ตลอดเวลาในแต่ละวัน...ยิ่งใจหาย
กลัว....ฉันกลัว ความรู้สึกที่มีอยู่เดิมของเธอ
จะค่อยถูกลบเลือนหายไปทีละน้อย .......
จากหัวใจ
ฉันกลัวที่จะถูกเธอ.... บอกเลิกไปมีใครคนใหม่
ฉันกลัว...กลัวความรู้สึกที่เกิดขึ้นในหัวใจนี้จริงๆ
ป.ล. กลัวเสียเธอไปจริงๆ (เพราะนานๆจะมีเหยื่อมาติดหลุดสักที 555+ ขำๆ)
6 กันยายน 2549 23:03 น.
reallove
อ่อนไหวบ้างในบางที
มีน้ำตาบางเมื่อท้อแท้ใจ
กลัวบ้างในบางที....เมื่อเหมือนว่าเราไม่มีใคร
แต่......
ใจหัวใจไม่เคยมีคำว่า .. ยอมแพ้... ซักนิดเดียว
31 สิงหาคม 2549 01:15 น.
reallove
เมื่อใครคนหนึ่ง...
ที่ผูกพันกับเรามานานสายนาน กลับต้องจากเราไป
เราคง .. จะรู้สึกเสียใจอย่างมากมาย
ไม่ว่า เหตุผลใดๆจาก ปากของเขาก็ตาม
สิ่งที่รู้สึกได้ มีเพียง..... ความเสียใจ
ความเจ็บปวด มันเป็นไง? เคยเห็นใครเค้าที่เคยผิดหวังในความรักมาแล้ว
ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน
คงไม่เท่าไรหรอก ร้องไห้ทำไม ? เคยคิดในใจ เล่นๆ
...........................................
แต่แล้วในวันหนึ่ง.....
เมื่อมันได้มาเกิดขึ้นกับตัวเอง ความรู้กมันกลับตรงกันข้าม
มันชาไปหมดทั้งตัว.. เวลาเหมือนมันหยุดหมุน.. อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลออกมา
โดยไม่รู้ว่ามันไหลออกมาได้ยังไง นี่น่ะเหรอ ... ความเจ็บปวด
............................................
แต่จะทำยังไงได้....
ในเมื่อเรากำหนดชะตากรรมของเราไม่ได้ สิ่งทีทำได้มีเพียง ยินยอมรับมัน
มันยากนะ.. ที่จะทำอย่างนั้น ใช่ บอกกับตัวเองทุกครั้งที่คิดถึงใครคนนั้น
พยายาม อดทน แม้เรานั้นแทบจะขาดใจก็ตาม ถึงเราจะวิ่งหนีมันให้ไกล
มันกลับใกล้เรากว่าเดิม เตรียมใจที่เผชิญกับมันเถอะ....
เราจะเรียนรู้ว่า ความเจ็บปวด มันเป็นยังไง จะรับมันได้ไหม
แล้วเราจะรู้สึกว่า เราเข้มแข็งขึ้น ..... มันอาจจะนานนะที่จะหาย
แต่จงภูมิใจเถอะว่า เราได้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่เสียเจ็บปวดมาแล้ว
และชนะมันได้ ....อย่าได้ อะไรอีกเลย แล้วบอกตัวเองเลยว่า
เราเอา ชนะ ได้แล้ว .
หน้าส่วนตัว
725
