13 ตุลาคม 2550 05:23 น.

หญ้าคา

SAENG


หญ้าคา
แดดอันร้อนแรง...เผาผิวไหม้แสบ...
อากาศเบาบาง... 
กระหายน้ำ...หิว...หมดเรี่ยวแรง...
อยากหยุดพัก....ใต้ร่มเงาใบ...สัมผัส...ลมอ่อน...เย็นกาย
อยากเงียบหลับ...ฝัน...พออิ่มใจ.....
มิได้ซิ! ...หยุดมิได้...จำต้องดั้นด้น
แม้อาทิตย์แผดแรง...ดั่งอาฆาต...มิปราณี
แม้...เป็นทุกข์...แสบเหลือ...เหงื่อไหลเข้าตา....
จำต้องบุกฝ่า...ดงหญ้าคา...หายากพืชอื่นขึ้นแซม
แม้รู้...ใบหญ้า...ระคายเคือง...ด้วยขนอ่อนขาวละมุน
ใบคม...กรีดหน้า...บาดขา...เลือดผสม...เหงื่อ...เนื้อสั่นระริก....
แม้เกลียด...เจ้าพวกวัชพืช....ผะอืดผะอม...จำต้องข่ม....
แต่ยามต้องลม...ต้องชม...เจ้าพลิ้วไหว...ไกวเอน...เบนตามทิศ
ยามลมตระบัด...เจ้าพัดพลิ้ว...ลิ่วล่อ...ล้อลม
แม้ร้อนผ่อนได้...คลายอารมณ์
รับรู้...แม้อยู่...ในดงทุกข์...แต่สุขได้
แม้บางคน...บ่นมองเจ้าไร้ค่า...
เบียดบัง...ผักเขียวของชาวนาร่างผอม...ผิวกรำแดด
ที่ปลูกไว้ในเดือนห้า
ใบบางบาดแก้ม...พวงชมพู่...สาวน้อย...น่ารัก...อ่อนวัย
แต่ใครจะทราบ(ละ)...รากหวาน...ซ่อนอยู่...คู่ใบคม
อุ้มดิน...อุ้มน้ำ...อุ้มสรรพสัตว์...หลายพันธ์
เป็นบ้าน...เป็นเรือน...สรรพสัตว์...หลากพรรณ
แม้แห้งแล้ง...ถึงเหี่ยวเฉา...เป็นเหยื่อไฟ....เหลือถ่านดำเบาหวิว
ลอยล่อง...ยามต้องลมหมุน
หลังวอดไฟ...จะ งอกเขียวสดใส...แม้ได้เพียงน้ำค้าง...
ดูซิ...กระท่อมชาวนา...ชายดงหญ้าคา...ไกลลิบๆ กลางแดดนั่น...
ฝาทำด้วยไม้ไผ่...แม้ใกล้ผุ...เอียง...ไม่รู้วันใดล้ม...
แต่คงร่มเย็น...ภายไต้...หลังคา...หลังคาหญ้าคา
หลังคาหญ้าคาแห้ง...ต้นเดือนหก...ฝนตกใส่...เสียงคงน่าจับใจ
ฮือ...ได้กลิ่นหอมหญ้าแห้ง...ผสมไอดิน
คุ้มฝน....อบอุ่น
แม้ค่าเพียงนิด...เป็นอาสนะรองนั่ง...ใต้ร่มมหาโพธิ์...บรรลุนิพพาน
แม้รู้ดงหญ้าคา...ที่ถูกตราหน้า...ว่า...วัชพืช
หนาครึ้ม...ต้องเดินผ่าน...อีกยาวไกล
แต่จะฝ่าไป...
เพื่อหวัง...จะขอน้ำในโอ่งดิน...ริมชายคา...
ชายคากระหนำ...ของคู่รักชรา...ให้พออิ่มใจ
				
Lovers  0 คน เลิฟSAENG
Lovings  SAENG เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSAENG
Lovings  SAENG เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSAENG
Lovings  SAENG เลิฟ 0 คน
  SAENG
ไม่มีข้อความส่งถึงSAENG