1 กุมภาพันธ์ 2549 12:21 น.
Silky
ชีวิตของคนฉันเปรียบเหมือนเรือในความรู้สึกแล้วแต่ใครจะฝ่าพายุอุปสรรคกันได้มากน้อยแค่ไหน เราจะดูแลเรือของเราให้แล่นตามทิศทางที่ต้องการได้อย่างไร เรือชีวิตของฉันเคยเจอมรสุมมามากมายบางครั้งต้องแอบร้องไห้คนเดียวด้วยความทุกข์ทรมาน รุ้สึกว่ามันยากเหลือเกินที่จะฝันฝ่าการต่อสู้ ในหลายๆเรื่องที่ทิ้งให้ฉันเผชิญและแก้ปัญหาเพียงลำพัง ในหลายครั้งฉันอยากจบชีวิต มันหนักและเหนื่อยล้าเต็มทนกับการอยุ่ในโลกใบนี้ แต่จะทำอย่างไรได้ ชีวิตคือชีวิต คงเหมือนเรือที่แล่นในท้องทะเลไม่ว่าจะเจอพายุคลื่นลมต้องฝ่าฟันเพื่อความอยู่รอด แม้จะอ้างว้าง เหน็บหนาวหวาดกลัวกับภัยร้ายบางอย่างที่มองไม่เห็น คงมีแต่น้ำตาเป็นเพื่อน ร่างกายบางครั้งออ่นแอ จนแทบจะยืนไม่ไหว หัวใจบางครั้งออ่นล้าเต็มทน คงมีกำลังใจเท่านั้นที่ยังแข็งแกร่งอยู่บ้าง
ฉันเคยคิดจะจอดเรือที่ฉันผ่านเกาะเล็กเกาะน้อยเพื่อหวังพึ่งพิงแต่ความหวาดกลัวความผิดหวังก็ยังติดตรึงในมโนภาพเรื่อยไป
แล้วก็มีเรือชีวิตของเธอผ่านเข้ามา เหมือนฉันเห็นทางสว่าง ไม่เหงาไม่ทุกข์มีคนคอยให้กำลังใจปลอบประโลมมีแต่ความรุ้สึกที่ดีต่อกันเสมอมา
แต่ก็ไม่รู้ว่าใครจะคัดหางเสือของเรือจากกันไปก่อน เรือของเราเล่นกันคนละมหาสุมทร ด้วยภาระด้วยหน้าที่ทำให้ไม่อาจละทิ้งสิ่งบางอย่างมาได้ กาลเวลา ความห่างไกล อาจจะทำให้คุณลืมเลือนฉันสักวัน อีกไม่นานคุณคงค่อยๆห่างหายไปจากชีวิตฉัน ไม่มีอะไรแน่นอนในโลกใบนี้ ฉันคงต้องประคองเรือชีวิตฉันตามลำพังดั่งเช่นที่ผ่านมาอีกครั้ง
ท้องทะเลมีอะไรหลายอย่างในตัวคงจะเหมือนชีวิตแต่ละคนที่ต้องดำเนินทางผ่านไปให้ได้ให้ถึงจุดหมายแม้จะยากลำบากและเหนื่อยเต็มทนก็ตาม
26 มกราคม 2549 23:17 น.
Silky
คงมีคนสงสัยและมีอีกหลายคนอยากรู้ ว่าอาการที่ว่า คืออะไร เกิดกับคนวัยใด ซึ่ง คิดว่า อาจจะเกิดกับ ผู้ชายบ้างก็เป็นได้ และอาจจะเกิดกับคนวัยสี่สิบต้นๆหรือคนวัยยี่สิบต้นๆขึ้นไป คงจะบอกได้คร่าวดังนี้
เวลาอาบน้ำถูสบู่ ถูแล้วถูอีก ถูอีกถูแล้ว ถูแล้วก็ถู ถูๆๆๆไม่รู้จะถูอะไรนักหนา
ออกจากห้องแล้ว กลับเข้าห้องดูว่าปิดแอร์ ปิดพัดลม ปิดอะไรต่ออะไร ดูแล้วก็ดู ดูเข้าไป
เพียงแค่นี้ ก็เป็นคุณนายได้ แต่ไม่ทราบว่าภาษาหมอเค้าเรียกอะไร แต่ถ้าปล่อยไว้นาน คงจะเกิดอาการวิตกกังวล เรื้อรัง ลองทบทวนดูน่ะค่ะว่าคุณมีอาการเหล่านี้หรือไม่
ผู้เขียนคงจะแยกประเภท ของคุณนายได้พอสังเขปดังนี้
1.คุณนายสะอาด กลัวสกปรก กลัวติดเชื้อโรค ไม่กล้าแม้จะแตะต้อง คน สัตว์ สิ่งของ
2.คุณช่างตรวจ ตรวจแล้วตรวจอีก นั่งหรือนอนเฉยๆลุกขึ้นมาตรวจสะงั้น ว่าปิดน้ำ ปิดไฟ ปิดแอร์ ปิดพัดลม ปิดอะไรเท่าที่จะปิดได้รึยัง
3.คุณนายย้ำคิดย้ำทำ ทำอะไรต้องมีขึ้นตอน ทำได้ครึ่งๆกลางๆสักพักเริ่มต้นใหม่ เลยทำไม่เสร็จสักที
4.คุณนายช่างนับ นับไปหมด นับแล้วนับอีก นับจนลืม ลืมจนนับใหม่ นับทุกอย่างที่ขวางหน้า
5.คุณนายช่างเหนียว ซื้ออะไรคิดแล้วคิดอีก คิดไปคิดมา ไม่รู้จะคิดอะไรนักหนา ช่างคิดเหลือเกิน
ผู้เขียนเองคงนึกได้เพียงเท่านี้ แต่ถ้าใครเริ่มมีอาการดังกล่าวข้างต้น ก็ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ...ที่คุณได้เป็นคุณนายสมใจ
ป.ล. กระต่ายขอกระซิบสักนิด ถ้ามีอาการครบทั้ง5ข้อที่กล่าวมา จงภูมิใจเถิด
คุณเป็น..โค..ตร...คุณนาย...เป็นความสามารถพิเศษที่ผู้อื่นมิอาจลอกเลียนแบได้เลย......(อิอิ)....
22 มกราคม 2549 11:14 น.
Silky
6วิธีการทำตัวเป็นคู่รักที่ดี
1. รู้จักการเป็นผู้ฟังที่ดี เวลาเขาพูดอะไรคุณลองนั่งนิ่งๆตั้งใจฟังที่เค้าพูด
คอยพยักเพยิดเห็นด้วยเป็นบางเรื่องกับเขาบ้าง เขาจะรู้สึกดีเพราะรู้สึกว่าคุณใส่ใจ
2. เป็นผู้สนับสนุนที่ดี เวลาเขาเกิดท้อใจขึ้นมา คอยให้กำลังใจ สิ่งที่เค้า
ไม่ให้ท้อถอย
3. มั่นใจตัวเอง เวลาเค้าเห็นคุณมั่นใจ ทำอะไรได้ด้วยตัวเอง เค้า
จะภาคภูมิใจ
4. จดจำเรื่องเล็กๆน้อยๆเวลาเขาเล่าหรือเคยให้คุณทำให้
5. ให้เวลาส่วนตัวเขาบ้าง อย่าติดตัวเขาตลอดเวลา ให้เค้าไปเที่ยว
กับเพื่อนเค้าบ้างแล้วเค้าจะคิดถึงคุณเอง
6. นึกถึงครอบครัวและเพื่อนเค้าบ้าง ให้เค้ามีเวลากับครอบครัวเค้า
และเพื่อนบ้าง คุณต้องยอมรับและรักครอบครัวเขาและเพื่อนของเขา
12 มกราคม 2549 22:13 น.
Silky
ในยามที่หัวใจฉันออ่นล้า ฉันมักมาพักพิงในที่แห่งนี้ สวนของพ่อ ที่เก่าแก่รกร้าง มีความทรงจำฉันอัดแน่นไปทุกอณู ไม่ว่าจะเป็นเม็ดดิน ใบไม้ทุกใบเสียงลมพัดแม้กระทั่งเสียงของหยดน้ำในลำธารเล็กๆ ที่มันไหลผ่านแทรกซึมอยู่ในร่างกายฉันเหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นวันวาน ความหวัง ความฝัน ความผูกพันธ์เยาว์วัย คำมั่นสัญญายิ่งทำให้ฉันไม่ลืมเลือนที่แห่งนี้
ระยะเวลากี่ปีแล้วฉันไม่อยากนับ เขาคนนั้นผูกพันธ์กับฉันแต่เด็กจนมากกว่าเพื่อนธรรมดา เรายิ้ม เราหัวเราะ ร้องไห้ แบ่งบันความสุขความทุกข์บอกเล่าความฝันและความหวังร่วมกัน
ความรักคงเบ่งบานเต็มหัวใจฉันจึงมองไม่เห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของเธอ คำร่ำลาที่เธอพร่ำบอกว่าต้องการไปสู่อนาคตที่ดีกว่า โบยบินไปสู่สิ่งที่เธอฝันเธอจะทำมันเพื่อฉัน ขอให้ฉันรอคอยและคำมั่นสัญญาที่เธอให้ฉัน
ใจเจ็บเกินเจ็บ เสียใจที่ต้องจากกันแต่อนาคตของเธอฉันทำเพียงได้แต่พยักหน้ารับแล้วส่งเธอด้วยสายตาที่นองด้วยน้ำตาจนเธอลับตา
ตลอดเวลาเธอจากไปหัวใจฉันมั่นคงเฝ้าวนเวียนมาที่แห่งนี้ ทุกครั้งในส่วนลึกของหัวใจฉันหวังว่าจะพบเธอยืนอยู่ด้วยรอยยิ้มสดใสและออ่นโยน
แต่เธอไม่เคยหวนกลับ รู้ไหมมีใครรอคอย จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปีนี่กี่ปีแล้วน่ะที่ฉันรอด้วยหัวใจอ้างว้างหงอยเหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยวเหลือเกินยามฝนตกเหมือนสายฝนจะแข่งกันร้องกับน้ำตาของฉัน สายลมที่เคยพัดผ่านเย็นสบายแปรเปลี่ยนเป็นความเหน็บหนาวที่กัดกร่อนหัวใจ สิ่งที่ผูกพันธ์กลับทำร้ายฉันยิ่งกว่าโรคร้ายใดๆอีก
หลายสิ่งเปลี่ยนไปไม่มีอะไรยั่งยืนเราควรจะยอมรับ ฉันเองก็เช่นกันเพียงเพราะคำสัญญาผูกติดกับชีวิตฉันหลายปี แต่ฉันเพียงอยากถามเธอสักคำเท่านั้นจำได้ไหมวันที่เราลาจากกันเธอสัญญาอะไรไว้มากมายเธอคงจำไม่ได้จึงไม่เคยกลับมาหาฉันสักครั้ง
ท้องฟ้าเริ่มตั้งเค้าแต่ไกลฟ้าที่เคยสว่างไสวกลับมืดมิด คงหมดเวลาแล้วสำหรับการรอคอย หลังฝนตกท้องฟ้าสว่างไสว แต่วันนั้นกับวันนี้ต่างกันมากมาย วันนี้มีเพียงฉันยืนอยู่อย่างเดียวดาย หลายปีเต็มทน คงหมดเวลาสำหรับการรอคอยสักที
29 ธันวาคม 2548 23:43 น.
Silky
พ่อเป็นคำพูดสั้นแต่มีความหมายมากมายสุดคนานับ
พ่อในความทรงจำของฉันสดสวยงดงามเสมอ
พ่อมักเอาฉันขี่คอพ่อไปโรงเรียน ไปดูแม่น้ำคนพายเรือที่ยู่ในแม่น้ำ นั่งดูแพ ดูพระอาทิตย์และเล่าเรื่องสนุกๆๆในวัยเด็กของพ่อให้ฟังเสมอ
พ่อคือผู้ที่รักลูกสาวทั้งหวงทั้งเห่อเพียงอาจเพราะมีคนชมฉันเสมอว่าเหมือนพ่อ ทุกอย่าง
พ่อไม่ยอมให้ฉันทำอะไรเลยอาจเพราะพ่อเห็นฉันร่างกายออ่นแอขี้โรค หรือไม่เพราะฉันเป็นลูกหลงลูกสาวคนเล็กที่พ่ออยากได้หนักหนา
พ่อมักมีคำพูดที่ฉันได้ยินจนติดหูเป็นประโยคประจำตัวของพ่อ
.....นี่ลูกสาวผม.....นี่ลูกสาวผม....ไว้ว่าฉันจะรำอวยพรที่ไหน หรือเล่นกีฬาอะไรพ่อจะรับส่งและอยู่แถวหน้าเป็นกองเชียร์
พ่อไม่เคยยอมให้ฉันนั่งรถเมลย์หรือไปไหนคนเดียว จนกระทั่งฉันเข้ามหาลัยถึงทำงาน พ่อก็ยังไม่ยอม
เหตุผลของพ่อคือฉันเป็นผุ้หญิงขึ้นรถเมลย์อันตรายจะเบียดเสียดกับผู้คนดูไม่งาม
พ่อทำให้ฉันทุกอย่างขับรถรับส่ง เป็นเพื่อน บางครั้งฉันเคยรู้สึกอึดอัดในสิ่งที่พ่อทำ เพราะฉันรู้สึกว่าฉันน่าจะเรียนรู้ด้วยตัวเองไม่ใช่พ่อจัดการเรื่องต่างๆให้ทุกครั้งเพราะความรัก
พ่อเคยน้ำตาคลอเพราะฉันเพียงเพราะฉันพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ฉันเข้าใจและรู้สึกเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป
แต่พ่อคงเป้นพ่อที่รักลูกเสมอเพียงหอมแก้มพ่อ กอดพุงพ่อพ่อก็กลับมาเป็นพ่อที่น่ารักตามเดิม
แล้วฉันทำงานพ่อก็ยังรับส่งฉัน ทั้งที่ฉันขับรถยนต์ได้ โตพอที่จะนั่งรถประจำทางกลับบ้านได้แต่พ่อเหมือนเดิมใช้เหตุผลแบบเดิมทั้งที่เวลาเปลี่ยนไป อายุฉันเปลี่ยนไปแต่พ่อไม่เคยเปลี่ยน
วันที่30ธันวาคม พ่อขับรถมารับฉันเพื่อกลับบ้านไปทานข้าวและทำบุญ ฉันบอกพ่อว่า ฉันกลับเองได้ แต่พ่อบอกว่าจะมารับฉันไปหาแม่และอีกอย่างพ่อมีของขวัญมาให้วันเกิดฉันไม่ใช่ตุ๊กตาที่ฉันขออย่างทุกปีเพราะฉันโตมากจนเกินจะเล่นแล้วรู้ไหม....ที่คือประโยคสุดท้ายของพ่อ.....
แม่โทรมาบอกว่า...วันเกิดหนู29ธันวาพ่อสั่งทำของให้ฉันเป้นของรักแทนใจของพ่อกับแม่รวมกัน....แต่มีเพียงสร้อยคอทองคำขาวกับพระองค์เล็กที่พ่อกำแน่นแม้ลมหายใจสุดท้าย
ปีใหม่คนฉลองมีความสุข แต่พ่อถูกรถชนเพราะคนขับเมา
ทั่วร่างกายพ่อมีแต่เศษกระจกทิ่มตำตามเนื้อตัว ฉันอาบน้ำศพให้พ่อ ใจมันเจ็บเหลือเกิน พ่อคงทรมาน ฉันอยากให้ความเจ็บนั้นมาลงที่ฉันไม่ใช่พ่อ ร่างกายฉันชาสมองไม่รับรู้อะไรแม้เศษกระจกจะบาดมือฉันในเวลาที่ฉันอาบน้ำให้พ่อ แต่มันไม่ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บสักนิด ....น้ำตาคงไหลผ่านอยู่อย่างนั้น...
หัวใจแหลกสลาย ร่างกายเหมือนคนไร้วิญญาณ...ทำไมไม่เป็นฉัน....ทำไมต้องเป็นพ่อ...เพราะอะไร..ทำไม...ความคิดฉันวนเวียนอยู่เพียงเท่านั้น...
วันเวลาผ่านมีคนบอกว่าเวลาจะรักษาแผลใจได้ คงจะจริงและพ่อคงอยากจะเห็นฉันแข็มแข็งยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง
ฉันเพียงอยากบอกผ่าน...สายน้ำ....ท้องฟ้า....ดวงดาว..ดวงจันทร์..ว่าความฝันที่พ่ออยากเห็นฉันได้ตำแหน่ง หน้าที่การงานอยากเห็นฉันใส่ชุดที่พ่อใฝ่ฝัน
พ่อค่ะ...ลูกสาวคนนี้ของพ่อทำได้เหมือนที่เคยรับปากพ่อไว้แล้วค่ะ
ยายตัวเล็กของพ่อ..เด๊ยวนี้แข็มแข็ง ยืนหยัด แก้ปัญหาด้วยตัวเองได้เพราะมีสายเลือดพ่อค่ะ อีกอย่างที่ยายตัวเล็กของพ่อว่า...เด๊ยวน๊หนูโตแล้วเรียนรู้ที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเองและสิ่งสำคัญ....หนูขึ้นรถเมลย์เก่งแล้วค่ะพ่อ
หน้าส่วนตัว
1190
