
เพื่อนกันแค่โกรธนั้น ไม่ตาย
เรื่องใหญ่แค่ใหนได้ ไม่โกรธ
อันรักที่มีอยู่สะสม ใวนาน
โกรธกันก็ก๊อยได้ ไม่ยาก บอกมา
เรื่องเล็กเก็บมาคิด ในใจ
เหมือนว่าเราไร้ค่า มากนัก
ศักศรีที่รักยิ่งห้าม ดูถูก
สิ่งเล็กที่เธอข้าม ใหญ่มาก บางคน
รักกันขาดความใว้ หัวใจ
อยู่ได้ไม่นานนัก ก็ดับ
หากรักที่มีใว้ ใจแล
ยากยิ่งจะดับได้ ด้วยรัก มั่นคง

คนรักกันมานาน ก่อนนั้น
ไม่เท่าคนรักกัน ใกล้ชิด
ยิ่งใกล้ยิ่งปวดร้าว ทรวงอก
ให้รักกันเท่าไรหยั่งแพ้ คนใกล้

ฝากบอกเพื่อนคนหนึ่ง ผ่านกลอน
ว่ารักนี้เว้าวอน บอกนัก
คบนานไม่อาจคิด เป็นอื่น
เพื่อนกันรักให้ได้ แค่นี้ จริงจริง

พร้างามย่อมต้องสร้าง นานแล
กว่าได้แต่ละด้าม เหนื่อยแท้
ความรักอีกนั้นใซร้ นานกว่า
อยากให้ความรักแย้ม ดั่งพร้า ต้องรอ
จุดไฟในเตาให้ ไฟแรง
แรงจัดกระทะวาง ถั่วคั่ว
ใส่งาตามลงไป ในนั้น
ถั่วสุกงาก็ใหม้ หมดแล้ว อดกิน