แสนคิดถึงซึ่งรักที่ไกลห่าง ใจอ้างว้างอย่างแรงแห่งห่วงหา ทรมานนานนักหนักอุรา โอ้กานดารู้ไหมใครเฝ้ารอ คืนทั้งคืนตื่นเหม่อละเมอคิด จนฝังจิตคิดถึงซึ้งหนักหนอ นอนมิหลับสับส่ายชายตาคลอ อยากพนอน้องนางมาข้างกาย ใจดวงน้อยลอยล่องท่องไปสู่ ถึงพธูคู่ใจไม่ห่างหาย ส่งแรงคิดติดนวลป่วนมิคลาย อยู่ข้างกายชายนี้มีเพียงเธอ ยังคิดถึงซึ้งรักครั้งใกล้ชิด สองดวงจิตผูกพันกันเสมอ เพราะด้วยห่วงห้วงรักภักดิ์ที่เจอ จึ่งละเมอเพ้อพร่ำร่ำลอยมา
หน้าส่วนตัว
2486
