4 ตุลาคม 2545 11:57 น.

+++ บอบช้ำและอ่อนล้า +++

เหนื่อยล้ามามากเท่าไหร่
กับหัวใจที่บอบบางอย่างนี้
เหนื่อยล้ากับทุกๆวันทีมี
อยากไปให้พ้นสักที กับเรื่องร้ายๆอย่างนี้
ไม่อยากพบเจอ

กับทุกๆวันที่ต้องทนอยู่
ไม่รู้ว่าชีวิตจะอยู่ในรูปแบบไหน
จะมีอุปสรรคมากมายเพียงใด
จะต้องพบเจออะไรต่อมิอะไรมากมาย

พอเหอะ พอสะทีได้ไหม
ทำไมต้องทรมานเราไปมากกว่านี้
แล้ววันข้างหน้ามันจะอยู่ยังไงกับชีวิตที่มี
ไม่อยากเจอเลย ทนอย่างงี้ไม่ไหว

อยากไปจากตรงนี้เสียที
ทำไมต้องมีแต่เรื่องที่ต้องให้หวั่นไหว
ฉันกลัวจิงๆ กลัวทางเดินข้างหน้าต่อไป
กลัวจะล้มก่อนใครๆ ยังไม่ถึงปลายทาง

เคยคิดว่าชีวิตที่บอบช้ำและเหว่ว้า
เคยคิดปลิดชีวามาหลายครั้ง
แต่ความคิดที่เอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง
ไม่นึกถึงคนที่อยู่ข้างหลังอย่างพ่อกะแม่
........................................................