3 เมษายน 2547 12:00 น.
sugarcane7
ถ้าความอายคือการสิ้นสุด
แล้วจุดเริ่มต้นของฉันอยู่ตรงไหน
ถ้าความรักมีอยู่คู่ความเป็นไป
แล้วดวงใจฉันล่ะมีใครมอง
ถ้าทุกสิ่งที่เกิดเป็นพรหมลิขิต
แล้วทำไมขีดเส้นชีวิตฉันให้สับสน
ถ้าชีวิตจำเป็นต้องมีใครสักคน
แล้วทำไมคนอย่างฉัน..ยังไม่มี
3 เมษายน 2547 11:58 น.
sugarcane7
นั่งรอโทรศัพท์เธอทุกๆคืน
ไม่ว่าดึกดื่นสักแค่ไหน
ไม่ต้องถามหรอกนะ..ว่าทำไม
ก้อแค่คิดถึงเธอไง......คนดี
แค่โทรมาบอกกันว่าคิดถึง
ยังเป็นหนึ่งเสมอในใจอย่างนี้
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วันกี่ปี
ทุกๆนาทีเธอจะมีฉันอย่างนี้
.........ตลอดไป..............
3 เมษายน 2547 11:57 น.
sugarcane7
ปากบอกว่าไม่ได้คิดถึงมากมาย
แต่กลับกลายเป็นว่าห่วงหามาก
...........ซะอย่างนั้น..............
ไม่รู้ทำไม..รู้สึกห่วงใยไม่เว้นวัน
หรือเป็นเพราะฉันรักเธอ..คนไกลตา
แต่ละวันผ่านไปอย่างเชื่องช้า
นั่งเหม่อรอเวลาเธอโทรมาหา
สงสัยจะคิดถึงเธอคนไกลตา
งั้นยอมรับเลยว่าคิดถึงเธอจริงๆ
3 เมษายน 2547 11:55 น.
sugarcane7
ไม่ได้มาขอคืนดี
ไม่ได้มีหัวใจมาฝาก
ไม่ได้พูดคำรักออกจากปาก
แต่มาขอลาจากด้วยดี
ขอให้ฉันได้จากไป
อย่ามีเยื่อใยกับคนๆนี้
ต่อไปจะไม่คิดถึงคนดี
เพราะเธอมีคนใหม่ที่คู่ควร
ไม่รู้จะทำอย่างไร
จะตัดใจหรือร้องไห้คร่ำครวญ
แต่พอกลับมาคิดทบทวน
ก้อสมควรแล้วล่ะที่ตัดใจ
เพราะเธอไม่เคยแยแส
จะใส่ใจดูแลก้อหาไม่
เลยไม่รู้จะอยู่ไปทำไม
สู้ตัดใจแล้วเดินจากไป...ดีกว่าเธอ
3 เมษายน 2547 11:53 น.
sugarcane7
อยู่ดีดีก้อเกิดอิจฉา
เมื่อเห็นเธอเดินมากับเขาคนนั้น
กินอะไรไม่ได้ไปหลายวัน
เมื่อเขาคนนั้นกระซิบข้างหูเธอเบาๆ
แต่ฉันไม่อาจทำอะไรได้
เพราะหัวใจเธออยู่ที่เขา
ไม่มีโอกาสได้ยินคำว่าเรา
ช่างน่าเศร้าแอบรักเขาข้างเดียว
หน้าส่วนตัว
452
