31 พฤษภาคม 2547 13:03 น.
Sun&Moon
ยังรอเธออยู่อย่างคนเลื่อนลอย
ยังคงเฝ้าคอยแม้ไม่รู้จุดหมายข้างหน้า
แอบหวังในใจเผื่อวันไหนเธอกลับมา
ทั้งที่หวั่นว่า คำตอบที่ค้นหา อาจจะไม่จริง
เธอจะรู้บ้างหรือไม่
ว่าคนที่เจ็บปวดใจจากการถูกทอดทิ้ง
และการต้องอยู่เพื่อยอมรับความจริง
ว่ารักของฉันเป็นแค่สิ่งที่เธอไม่ต้องการ
แต่...ยังไงก็รักเธอ
แม้อดีตที่เคยพบเจอเหล่านั้น
จะบอกเตือนฉันว่า เธอคงไม่กลับมา...หากัน
แต่ฉันก็รู้เหมือนกัน ว่าคงไม่มีวัน ลืมเธอ
31 พฤษภาคม 2547 12:59 น.
Sun&Moon
เส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบ
การมองเธอในภาพลบนั้นปวดร้าว
ทั้งที่ใจหวังไว้ให้รักยืนยาว
กลับจบลงที่เรื่องราวบนความไม่เข้าใจ....
รู้แก่ใจว่าไม่มีวันเกลียดเธอ
แต่ความจริงที่เจอก็ปฏิเสธไม่ได้
เขาอ่อนแอเกินกว่าที่เธอจะกล้าทำให้เสียใจ
ความอธิบายง่ายๆที่เธอให้ก่อนจากลา
เมื่อความสัมพันธ์มาถึงทางตันเช่นนี้
คงไม่มีทางออกใดที่ดีไปกว่า
เธอเลือกเขา-แล้วจากไป-และทิ้งฉันไว้-กับน้ำตา
และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เราจะไม่กลับมาพบกัน
28 พฤษภาคม 2547 13:57 น.
Sun&Moon
ไม่อาจรวมทุกความต่าง
เพื่อเติมเต็มช่องว่างระหว่างเราได้
อาจเป็นหนึ่งเหตุผล....ที่ทำให้เราสองคนต้องจากไกล
จุดหักเหแห่งความไม่เข้าใจในความเป็นเรา
แม้แต่ความผูกพันในวันวาน
ก็ไม่อาจผสาน-รอยร้าว
คงไม่คิดโทษใครให้ยิ่งยืดยาว
ถึงอย่างไรระหว่างเราก็ร้าวรอน
หมดแล้วความผูกพันจะฝันต่อ
ยิ่งรั้งรอยิ่งปวดร้าวกว่าเก่าก่อน
ฉันจะหวังอะไรได้ในความไม่แน่นอน
ไม่อาจย้อนหัวใจให้กลับไปเหมือนเดิม
28 พฤษภาคม 2547 13:55 น.
Sun&Moon
อาจไม่ใช่ท้องฟ้าเวลาเธอเหงา
เพราะฟ้าคงไม่เข้าใจเรื่องราวระหว่างเธอกับเขาเท่าฉัน
อาจไม่ใช่แสงไฟในคืนเงียบงัน
แต่เพราะว่าฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอไปไกล
แค่คนที่รักเธอได้หมดใจคนหนึ่ง
ที่เธออาจไม่ซึ้งถึงอยู่เคียงใกล้
แล้วเวลาจะบอกเตือนว่าฉันคือเพื่อนที่จริงใจ
ขอได้อยู่ข้าง-ข้างกายจะในฐานะอะไรก็ตาม
27 พฤษภาคม 2547 18:04 น.
Sun&Moon
อยากอยู่เฉยๆเหมือนไม่เคยรักใคร
ไม่ต้องห่วงใยอะไรทั้งนั้น
ไม่ต้องใส่ใจให้ความสำคัญ
กับคนที่ไม่มีวัน รักฉันอย่างจริงใจ
อยากเป็นลืมง่ายได้เท่าเธอ
ฉันคงไม่ต้องเจอกับความหมองไหม้
ขอบคุณเธอมากนะที่ทำให้ฉันรู้ว่าควรจะรักใคร
เพราะต่อจากนี้ไป ฉันจะไม่รักใครมากไปกว่าตัวเอง
หน้าส่วนตัว
781
