14 มีนาคม 2547 22:23 น.

...เก็บอารมณ์....

suprapai

....เก็บอารมณ์...๑๑๑๑ 



ฟ้ า หม่นมืดชืดสลัว กลัวเสียงไห้ 
แ ม่ น้ำ ไหลรินเอื่อยเอื่อยเหนื่อย..ผวา 
ไ ผ่ ก็นิ่ง ล ม ยิ่งเงียบ เยียบปลายฟ้า 
ค น เคยมารอท่าไม่เห็น..เป็นอะไร ? 


วั น คืนรวนหวนคำนึงซึ้งสนิท 
ห ว า น ตรึงจิตชื่นนิทรา..นี้ หาไหน 
ผ่ า น ความรู้สึกว้าง..เจ็บข้างใน 
แ ล้ ว แต่ใจใครจะคิด...ไม่ผิดซ้ำ 


แ ก้ ว ด อ กนี้ชื่นฤดีหอมมิหน่าย 
พี่ มิคลาย รั ก ดื่มด่ำคืนค่ำ 
ห นี ความรักภักดีคนทนซ้ำซ้ำ 
ใ จ ถลำร่ำถวิล...เจ็บยินดี 


อ ะ ไ ร ที่ไหวอ่อนซ่อนความหมาย 
คื อ สุดท้ายวายถวิลทุกถิ่นที่ 
ค ว า ม เป็นจริง..ยิ่งทำเงียบงำฉะนี้ 
ห ม า ย สิ่งใดไม่มีสมที่คิด.. 


ส า ย ..ตะวันพันแสงแล้วแก้วพี่หอม 
ห่ า ง ถนอมดมดอมใดไม่สนิท 
ฤ ดี ดาลซ่านไหวห่างไกลชิด 
ห า ย มิหายสายใจสนิทนวล..อีกนาน 


ห ม า ย เมินหมางร้างลาก็หาไม่ 
เ ก็ บ หัวใจให้มั่นมุ่ง..ไม่ฟุ้งซ่าน 
อ า ร ม ณ์รักไหวหนักหน่วงตกบ่วงมาร 
รมณีทิพตระการ...บ้ า น ของเรา 

๑๑๑๑๑				
12 มีนาคม 2547 04:53 น.

...มีแต่น้ำตา...

suprapai

ไม่รู้เติมไม่รู้แต่งเสแสร้งจริต 
ไม่รู้คิดไม่รู้คำเคยย่ำไฉน 
ไม่รู้ทำไม่รู้ทิศคงผิดอะไร 
ไม่รุ้ใจไม่รู้แจกแจงแผกชีวิต 


ร่ำรินรินกินน้ำตามาแต่ไหน 
ถามหัวใจก็ไม่ตอบ...ใช่ผิด 
อยากห่วงหาอาทรอ้อนสักนิด 
จะล่วงสิทธิ์คิด...มิกล้า..ครุ่นท่าที 


หัวใจเอ๋ยใครเคยรักสมัครมั่น 
ภาพผูกพันวันคืนวายมิหายหนี 
หอมนักหอมพยอมยามยากฝากไมตรี 
ถึงวันนี้ไม่มีใย...ยังไม่ลืม 


ชื่นนักชื่นระรื่นรินถวิลวาท 
ขาดแล้วขาดหวังวาดไกลใครมิปลื้ม 
คงเป็นกรรมชี้นำมา..ไห้...ลา...ลืม 
สวรรค์ดื่มด่ำ..ลืมลวงลึกห้วงจำ 


ไม่เป็นไร..เยื่อใยไม่เหลือหยั่ง 
ไม่อินังขังขอบเจ็บลอบกล้ำ 
อยากลองรักหนักลองฝืนกล้ำกลืนคำ 
วันคืนซ้ำเศร้าลำเค็ญ...ความเป็นจริง 


สายเอยสายสวาทนิราศสนิท 
ลืมคนชิดพิสมัยให้ทุกสิ่ง 
หวานหรือขมห่มรักอุ่นพักอิง 
คิดถึงยิ่ง...นิ่ง..หวังคืน..กลืนน้ำตา  


๑๑๑๑๑๑๑๑				
11 มีนาคม 2547 04:47 น.

.....สับสน.....

suprapai

ไม่รู้ทางไม่รู้ที่ไม่มีทิศ
ไม่มีสิทธิ์ไม่มีส่วนไม่หวนหา
ไม่อ่อนไหวไม่อ่อนหวานไม่ด้านมา
ไม่เก่งกล้าไม่เก่งหลง..คนตรงตรง


อยากกวาดคลื่นลมทะเลเห่สลด
ใช่ประชดกดดันใครเสือกไสส่ง
อิ่มฟ้าดินกินต่างทุกข์สุขดำรง
มิได้หลงตนเอง...เกรงอันใด


อารมณ์สาดกราดเกรี้ยวเกี่ยวพันโลกย์
พร่ำโศลกกรรโชกข้ามน้ำฟ้าไศล
ปฏิสนธิวิบากกรรม..มิร่ำไร
กรรมของใครก็ของใคร...ไม่ตอแย


ร้าวลมหนาวกร้าวลมร้อนย้อนซ้ำซาก
เหมือนคนฝากรักซ้ำคำตีแผ่
ซ่อนอารมณ์ขมอาลัยให้ดูแล
ยิ่งอ่อนแอ...แพ้เช่นนี้..ชั่วชีวิต


หวนไห้..อะไรใฝ่ฝัน

ผูกพัน..อะไรใฝ่จิต

อะไร..ละมุนครุ่นคิด

ฉันผิด....คิดตามความจริง


หัวใจใครที่ใฝ่ฝัน

ผูกพันกันแน่...แย่ยิ่ง

นองหน้าน้ำตาจริงจริง

ใช่นิ่ง.....ยิ่งชอกฉะนี้


        ๑๑๑๑๑๑๑				
1 มีนาคม 2547 09:31 น.

คำออดอ้อน......

suprapai

ทุกเวลามาพบแล้วอบอุ่น
หวานละมุนอุ่นไอใคร่ฝากฝัน
มิใช่คนตามผลกรรมจำผูกพัน
แค่...ความรู้สึกสั้น...อยากพันธนา


เข้าใจเธอ.....เผลอไปเยาว์วัยนัก
ซึ้งความรักหนักแน่นดังแผ่นผา
ไม่เคยรู้รสคู่รักประจักษ์ตา
อาจค้นหาอารมณ์..กล้า...อยากท้าทาย


สาวเอยสาวเจ็บร้าวนะจะบอกให้
หลงเยื่อใยใครจะมาก้าวก่าย
ทั้งชีวิตผิดถูกผูกพันตาย
จะดีร้ายตายเป็น...อย่าเล่นลอง


ความรักนี้มิได้ง่ายรู้จัก
หมั่นฟูมฟักประจักษ์แน่ใจแท้ถ่อง
ความสุขโศกโยกไหวในครรลอง
อย่าเรียกร้องปองหวัง...ต้องชั่งใจ


มิใช่สอน...วอนให้เรียนได้รู้
ผิดเป็นครูรู้จำ...คนร่ำไห้
เพิ่งผ่านวันเวลา...กล้าทำไม
คนก้าวไกลไปก่อน..นาน...ร้าวรานเตือน


โลกวันนี้สีงาม...ความสับปลับ
เกณฑ์ให้รับนับถือคือเลื่อนเปื้อน
คนเหนื่อยกร้านผ่านชีวิตไม่บิดเบือน
สังคมเถื่อน..เพื่อนน้องพี่...มิจำนน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsuprapai
Lovings  suprapai เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsuprapai
Lovings  suprapai เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsuprapai
Lovings  suprapai เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงsuprapai