หน้าส่วนตัว
ยามเย็นบ่ายย้อยคล้อยลงต่ำ
แม่นั่งตำน้ำพริกในครกใหญ่
มือถือสากปากเคี้ยวหมากค่อยตำไป
หวังสุขใจเมื่อลูกทานอาหารตน
คราลูกกลับถึงบ้านค่ำพอดี
เดินเร็วรี่เปิดประตูอย่างลานลน
ด้วยความหิวอันสุดจะอดทน
กลับไม่สนสวัสดีแม่ที่รอ
ลูกนั่งกินอาหารที่แม่ทำ
ช่างใจดำไม่เหลียวแลแม่พะนอ
พอกินเสร็จดูทีวีอย่างจดจ่อ
ทำเสียงอ้ออ่อเอ้ยตามละคร
1017
