31 มีนาคม 2545 01:55 น.
:+ Sweet Coron +:
เพื่อนใจ
เขียนกลอนนี้เพื่อมอบให้ใครคนหนึ่ง
ใครคนซึ่งฉันรักเป็นหนักหนา
เคยมอบความสัมพันธ์เคยสัญญา
จะไม่ราล้างกันนิรันดร
ใครคนเคยเอื้อตักให้พักหนุน
นิ่มละมุนอุ่นละไมกว่าใช้หมอน
เคยตัดพ้อต่อคำเคยพร่ำวอน
เคยแกล้งงอนให้ง้อขอคืนดี
เคยหยิกอยากยื่นจมูกไปถูกแก้ม
เคยยิ้มแย้มครายั่วเย้าเฝ้าจู๋จี๋
ต่างไม่เคยคลาดสายตาแม้นาที
ราวโลกนี้แคบคู่อยู่แค่เรา
แต่โลกล้วนอนิจจังไปทั้งสิ้น
สุขเลยบินลอยลับกลับเงียบเหงา
มองสิ่งใดดังสลบดูซบเซา
เมื่อสองเราต้องเหินห่างแยกทางเดิน
ยิ่งนับวันเหมือนว่ามีฟ้ากั้น
ทางพบนั้นมีน้อยพลอยขัดเขิน
ไม่รู้กรรมปางหลังหรือบังเอิญ
แกล้งเราเกินที่จะรับทุกข์ทับทัน
ได้อย่างดีเพียงจิตครวญคิดถึง
สุขครั้งหนึ่งเหมือนผ่านเพ้อละเมอฝัน
แม้ห่างหากวันไหนได้จาบัลย์
อ่านกลอนฉันปลอบเหมือนเป็นเพื่อนใจ
31 มีนาคม 2545 01:26 น.
:+ Sweet Coron +:
ก่อนเธอเคยบอกว่าฉันดีนักหนา
ทุกเวลาโลกของฉันนั้นสดใส
บอกว่าดีเลิศวิเศษเหนือใครๆ
เธอภูมิใจที่มีฉันยืนข้างเคียง
แต่วันนี้เธอบอกว่าฉันเปลี่ยนไป
ปรับปรุงตัวซะใหม่เสียดีกว่า
อยู่กับฉันแล้วเธอแสนเหนื่อยล้า
และบอกว่าให้ฉันทำเหมือนใครๆ
เธอลืมไปรึเปล่าว่ารักฉันเพราะอะไร
ทบทวนดูซะใหม่เสียดีกว่า
เธอรึเปล่าที่เปลี่ยนไปอย่างช้าๆ
หรือเพราะว่าตัวฉันไม่เปลี่ยนเลย
หน้าส่วนตัว
623
