9 มีนาคม 2545 14:24 น.
TuktaSatu
เ ธ อ ไ ป แ ล้ ว เ ธ อ จ า ก ไ ป
ไม่เหลือเยื่อใยให้คนๆนี้
คนที่รักเธอหมดใจที่มี
แต่เธอจากไปโดยไม่มีท่าทีสงสารกัน
แ ล้ ว เ จ้ า น้ำ ต า ก็ แ ส ด ง
เกิดอาการเปลี่ยนแปลงไหลออกมาอย่างนั้น
เมื่อนึกถึงการจากไป น้ำตาก็ไหลออกมาทันควัน
ความรักที่เคยมีให้กัน ไม่เหลือเลย
9 มีนาคม 2545 14:09 น.
TuktaSatu
คิดถึงเธอนะ ใจยังคิดถึง
ทั้งที่รู้ซึ้ง ว่าเธอจากไปแล้วไม่หวนหา
แต่ยังคิดถึงเธอได้ทั้งๆที่มีน้ำตา
ไม่เคยนึกถึงความปวดปร่า ที่เธอได้ให้มามากมาย
เ ห ลื อ แ ต่ ค ว า ม เ จ็ บ ช้ำ
ที่คนใจดำทิ้งให้กันเป็นเครื่องหมาย
ไว้ย้ำเตือนถึงอาการเจ็บขั้นปางตาย
แต่ทำไมยังคิดถึงเธอได้ ไม่เข้าใจตัวเอง
9 มีนาคม 2545 00:57 น.
TuktaSatu
เธอมาบอกรักกันด้วยท่าที
ว่าอยากมีความผูกพันกันอย่างนั้น
แต่ฉันกลับเล่นตัว ไม่ยอมรับมัน
ทั้งทีใจก็อยากรับหรอกนั่น...
...แต่กลัวว่ามันจะเร็วเกินไป
ก็มัวแต่คิดแบบนี้
เธอจึงเลิกใยดี แล้วไปหาคนใหม่
ส่วนตัวฉันต้องมานั่งเสียใจ
เพราะสายเกินไปที่จะรับรักนั้นมา
9 มีนาคม 2545 00:57 น.
TuktaSatu
รู้รสถึงการจากไป
รู้ซึ้งถึงหัวใจในรักนี้
มันเจ็บเกินกว่าความอดทนที่มี
ทรมานนานเป็นปียังจดจำ
รู้รสถึงการเสียใจ
นึกถึงการจากไปยิ่งตอกย้ำ
ความเจ็บปวดสะสมเป็นกอบเป็นกำ
นี่คือผลของสิ่งที่เธอทำให้ช้ำใจ
9 มีนาคม 2545 00:43 น.
TuktaSatu
รู้ว่าเธอไม่รัก
รู้ว่าต้องอกหักในครั้งนี้
รู้ว่าเธอไม่ไยดี
รู้ว่าเธอมีใคร
ก็ยังรักเธออยู่
ก็รู้ทั้งรู้ต้องเจ็บปวดขนาดไหน
ก็ยังคิดรักเธอหมดทั้งใจ
ไม่เคยหวั่นไหวแม้เธอไม่รักกัน
หน้าส่วนตัว
611
