12 ธันวาคม 2549 04:51 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
อากาศเย็นเช่นน้ำแข็งละลายเกล็ด
หยดเป็นเม็ดไหลหลั่งรินไม่สิ้นสาย
กระทบใจให้ชาเย็นไม่รู้คลาย
ให้ฉันกลายเป็นคนคล้ายไม่มีใจ
อาจด้านชาหาเหตุผลในส่วนหวาน
รักร้าวราญเกินก่อใหม่ให้สดใส
ส่วนสมองทั้งสองข้างมันด้านไป
ความหวานไหวเลยไม่มีไม่ทำงาน
ด้านหัวใจยังอ่อนโยนเมื่อโดนอ้อน
อยากจะย้อนอยากมีรักอยากฉ่ำหวาน
แต่อีกใจเชื่อในรักหวานไม่นาน
วันคืนผ่านกลับร้าวรานพอพอกัน
เลือกจะอยู่อย่างไร้คู่จะดีกว่า
ไม่ไขว่คว้ายื้อหาใครเติมสีสัน
ในชีวิตขอผ่านพ้นอย่าเจอกัน
คนสำคัญแม้กระนั้นก็ยังลืม
ลืมไปแร่ะใส่สียังไงหว่า 555555555
9 สิงหาคม 2549 03:23 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
เสียงฟ้าสั่ง ฟังสิฟัง สั่งฝนร่าย
สายฝนปราย โรยรายเม็ด ชุ่มทั่วผืน
แผ่นดินฉ่ำ น้ำจากฟ้า หยาดทั้งคืน
แต่ฉันกลืน หยาดหยดน้ำ ที่ล้นตา
เสียงสะอื้น ขมขื่นใจ ในความเหงา
ไร้แม้เงา คนเคยปลอบ เสน่หา.......
จากรอยยิ้ม ที่ปริ่มแก้ม แย้มผ่านมา
น้ำในตา คนอ่อนล้า คาเอ่อนอง
เหนื่อยเหลือเกิน ความเหงานี้ ที่รุมเร้า
เหว่ว้าเศร้า เฝ้าแสวง แสงสนอง
มืดมัวดิน สิ้นรวี ลำสีทอง
ฟ้าทั่วหมอง ห้องแห่งใจ ไยคล้ายกัน
เปียกแก้มนวล เรรวนจิต คิดไคว่ขว้า
จะดึงมา ซึ้งดังดาว พราวสีสัน
เจ็บเจียนตาย เมื่อหมายมั่น สุดไกลกัน
ยากเกินกลั้น น้ำในตา อย่าไหลริน
5 กรกฎาคม 2549 09:43 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
ก่อนนี้บอกรักได้ทุกวัน
ไม่เปลี่ยนผันอย่างงั้นอย่างงี้
รักเมื่อวานเปลี่ยนเป็นเกลียดวันนี้
อยากล้างใจล้างคนที่โกหกหลอกลวง
แกล้งทำน้อยใจแกล้งให้ความหวัง
สุดท้ายก็ทำพังไม่ได้รักไม่ได้หวง
สับรางสลับแขนหลายคนควง
แต่ถ้อยคำหลอกว่าห่วงเสียนี่กระไร
หลอกทำร้ายหัวใจคนเป็นเป็น
ให้หลงคำล้อเล่นแกล้งกลับทำสดใส
เกลียดเธอจังที่หวังแค่ทำร้ายใจ
ฉันทำผิดต่อเธอชาติใดใยมาเอาคืน
ไม่อยากฟังแล้วคำอธิบาย
คำง่ายๆ ว่าขอโทษไม่โกรธไม่ฝืน
เป็นน้ำคำทำร้ายให้ล้มทั้งที่ยืน
จะเป็นอื่นที่ไหนก็ตามสบาย
20 มิถุนายน 2549 10:01 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
กลิ่นหอมหวลชวนดอมราตรีเอย
ค่ำคืนชิดเชยเผยพยอมกลิ่นเจ้า
เลื่อนวันล่วงลับกับจันทร์ตะวันเช้า
ใยดอกจึงเฉาเงาคนเชยเลยลับตาม
ค่ำคืนแห่งความเหงามาเย้าหยอก
โชยกลิ่นพยอมดอกไร้หนาม
พวงขาวชูช่อล่อแมลงดมดอกงาม
โรยล่วงตามวันเปลี่ยนเวียนผลิใบ
ใจเอยใยเบาเหงาเพียงรำพัง
ผีเสื้อจะชิงชังยั้งได้ไฉน
สูบน้ำหวานผ่านแล้วก็ผ่านไป
บินลิบลับหมดเยื่อใยดอกไม้งาม
10 มิถุนายน 2549 22:04 น.
¨°o.O เพ้อ O.o°¨
ดอกขาวนวลชวนดอมพร้อมกลิ่นเย้า
ไสวเบาเคล้าลมชมเห่ก้าน...............
ลั่นทมล่วงดวงดอกหยอกลมนาน......
พลอยร้าวราญผ่านพ้นไม่สนใบ........
เป็นดอกไม้ไร้ใบไร้กิ่งก้าน..........
เพียงแย้มบานผ่านวันสั้นอ่อนไหว
กลีบเกลือกเกื้อเรื่อดินสิ้นสนใจ....
ไม่มีใครใคร่ชมไม่สมนวล............
ดอกใดไหนเลยวัยไม่ล่วงหล่น...
ดั่งใจคนวนเวียนเปลี่ยนไม่หวน
ไม่ตรึงตรองครองคำที่คร่ำครวญ
ไม่ทบทวนชวนกลั้นกลั่นน้ำตา...
เมื่อดอกโรยโปรยดินสิ้นกลิ่นกรุ่น
รอยละมุนอุ่นไอไร้ห่วงหา.............
เฉกเช่นใจใครเปลี่ยนไม่เวียนมา
น้ำจากตาดั่งฟ้าหลั่งฝนริน.............
หน้าส่วนตัว
1321
