8 กุมภาพันธ์ 2546 17:17 น.
virunda
เหนื่อยอ่อนล้าแทบสิ้นแรงจะสู้ต่อ
ท้อแสนท้อกับคืนวันน่าใจหาย
เหงาลุกลามเชือดเฉือนทั้งใจกาย
มิอาจคลายกังวลหมองหม่นไป
ด้วยชีวิตเกิดมาเพื่อต่อสู้
ดิ้นรนอยู่เพื่อก้าวย่างทางสดใส
ต้องเผชิญปัญหารุมเร้าใจ
หวังเพียงให้ใครสักคนพอผ่อนคลาย
เป็นดั่งเพื่อนคอยเตือนยามทำผิด
เป็นเช่นมิตรเตือนใจเช่นสหาย
เป็นดั่งพี่เป็นดั่งน้องเคียงข้างกาย
เป็นเช่นสายโซ่ทองที่คล้องใจ
ยามหมองหม่นเฝ้าปลอบครองเคียงคู่
เป็นยาชูกำลังใจให้อยู่ได้
มอบสิ่งดีไร้เคลือบแฝงสิ่งอื่นใด
เป็นร่มไม้ให้พักพิงยามอ่อนแรง
1 มกราคม 2546 21:30 น.
virunda
หยาดละอองฝนโปรยลงจากฟ้า
ราวสั่งลาพาข้านี้ใจหาย
เหมือนหนึ่งเสียงกระซิบว่ารักคลาย
น้ำตาพรายรินคล้ายดั่งฝนพรำ
30 ธันวาคม 2545 01:28 น.
virunda
ในหนทางวิถีที่ดิ้นรน
อาจสับสนอ่อนล้าแทบสิ้นหวัง
รอคอยแสงแห่งใจให้พลัง
เพื่อฉุดรั้งแรงใจให้กลับคืน
หน้าส่วนตัว
1109
