29 กันยายน 2547 21:30 น.
wanjai
รู้นะไม่ใช่ว่าไม่รู้
เธอชอบพอและรักเขา
แต่เธอไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึก
เธอเลยคว้าตัวฉันไว้
เพื่อปกปิดความรู้สึก
ที่เธอมีให้ใครอีกคน
เธอบอกว่าคิดถึงทุกวัน
ห่วงใยเป็นห่วงนะ
ความรู้สึกฉันมันบอกว่าไม่ใช่
เธอไม่ได้มีให้กับฉัน
เธอมีให้ใครคนนั้นต่างหาก
แต่เธอแกล้งบอกความรู้สึกผ่านทางฉัน
ให้ฉันคอยเป็นทางผ่านให้
ไม่ต้องหรอกนะ
ฉันรู้แล้วทุกๆอย่าง
อย่าแกล้งเล่นละครตบตากัน
เหมือนฉันไม่รู้อะไร
เหมือนฉันคนนี้เป็นคนโง่เลย
เธออาจจะมองเห็นฉันเป็นคนดีซื้อ
และก็โง่บื้อใช่ไหม ใช่
เธอคิดถูกแล้วฉันเป็นอย่างนั้น
แต่มันเมื่อก่อนหน้านั้น
ตอนนี้ฉันเป็นคนใหม่แล้ว
ไม่ได้โง่งมอย่างที่เธอคิด
ไม่ใช่อ่านความคิดตามเกมเธอไม่ทัน
ฉันรู้และเข้าใจแล้วทุกอย่าง
เพียงแต่ยังไม่พูดออกไป
อยากดูเหมือนกันว่า
คนอย่างเธอที่ว่าจริงใจต่อกัน
จะหลอกลวงปกปิด
ปิดบังความจริงไปถึงไหน
และจะรอดูคำแก้ตัว
ของเธอคนดี
29 กันยายน 2547 01:57 น.
wanjai
ในชีวิตคนหนึ่งคน
จะโชคดีสักกี่ครั้งกันเล้า
มีคนรักมีคนมาแคร์กัน
เธอจะเดินหนีทำไมกัน
กล้าๆเปิดใจหน่อยได้ไหม
อย่าเพิ่งกลัวว่าจะผิดหวัง
เพราะว่าหนทางวันนี้
เธอได้เจอสิ่งดีๆแล้ว
เธอจะเดินหนีกันทำไมไม่เข้าใจ
ลองเขาดูก่อนก็ได้นะ
เพราะฉันไม่ได้ไปขอให้เธอรักเขา
แค่บอกลองเปิดใจศึกษาเขาดู
อย่าไปคิดถึงคนเก่า
ที่เข้าทิ้งเธอไว้
เพราะในโลกนี้ยังมีผู้ชาย
ที่ดีๆมีมากไหม
เขานั่นใจที่คอยตามรักตามส่ง
มาหาเธอได้ทุกๆวันคืน
ดึกกื่นก็มานั่งคอยเธอเสมอ
แล้วเธอจะใจร้ายกับเขาได้เหรอ
บอกแค่นี้นะเพื่อนเกลอ
คิดยังไงตัดสินใจยังไง
ก็แล้วแต่เธอนะเพื่อนรัก
มันไม่ใช่เรื่องของเพื่อนยังเราๆ
ที่จะมาคิดตัดสินใจแทนเธอ
แต่เรามีความหวังดีให้
มีความจริงใจมากมายที่เธอก็เคยได้รับ
และเราก็อยากให้เธอมีความสุข
กลับมาเป็นคนเดิมที่เคยสดใส
น่ารักเป็นคนบ้าๆบอเหมือนฉัน
เป็นคนลุยๆอย่างที่เธอเคยเป็น
อยากให้เธอกลับมาเป็นเพื่อนรักของฉันเหมือนเดิม
29 กันยายน 2547 01:55 น.
wanjai
ไม่ต้องบอกกันแล้วมั้ง
ว่ารู้สึกยังไงกับเธอ
ไม่ต้องอธิบายอะไรต่อมิอะไร
เพราะที่ทำไปเพื่อเธอมันก็บอกชัดเจน
ไม่ต้องบอกแล้วว่าคิดอะไรอยู่
เธอก็น่าจะรู้ดีว่าฉันคิดอะไร
เพราะฉันไม่เคยคิดอะไร
นอกจากเรื่องของเธอ
เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของความรัก
เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของความคิด
เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
เข้ามเป็นส่วนหนึ่งของจิตใจฉัน
เข้ามาเป็นคนสำคัญ
เข้ามาเป็นคนดีของหัวใจ
เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของใจกัน
เข้ามาเป็นทุกๆอย่างในชีวิตผู้หญิงคนนี้
25 กันยายน 2547 21:56 น.
wanjai
คิดถึงจังคิดถึงจริง
ไม่รู้ทำไงดีโทรไปสายก็ไม่ว่าง
พอสายว่าก็ไม่มีเวลาคุย
เธอบอกต้องทำงาน
ปล่อยให้เรามานั่งเหงาคนเดียว
แลหาใครเพื่อนก็ไม่มีเลยสักคน
ไม่รู้เธอจะปล่อยทิ้งกันไปนานถึงไหน
ไม่รู้บ้างหรือยังไงว่าเขาเหงาและคิดถึงเธอ
คิดถึงจริงคิดถึงจัง
25 กันยายน 2547 21:51 น.
wanjai
นะนะเรามาคบกัน
ถ้าเธอไม่มีใครฉันเองไม่มีใคร
เรามารักกันดีกว่าไหม
ถ้าเราต่างคนต่างไม่มีใคร
มาลองคบกันดู
ค่อยๆศึกกันไป
ถ้ามั่นใจแน่ใจเมื่อไหร่
เราค่อยรักกันตลอดไป
เธอเห็นดีเห็นงามด้วยไหม
กับความคิดที่เสนอไป
ไม่เป็นไรยังไม่ต้องตอบในตอนนี้
กลับไปนอนคิดดีแน่ใจเมื่อไหร่ค่อยมาบอกัน
ฉันจะอยู่ตรงนี้
ยังไม่ไปไหนไกลๆ
เพราะยังรอคำตอบที่ยังไม่ได้
เลยขอรอเธอตรงนี้ไปก่อนแล้วกัน
หน้าส่วนตัว
1083
