30 ธันวาคม 2549 04:33 น.
White roses
เปิดประตู..ตู้เสื้อผ้า..พาเสียขวัญ
สุดจะกลั้น..ความอาลัย..หัวใจเหม่อ
หัวใจพี่..เจียนสลาย..รู้ไหมเออ
ยืนละเมอ..หยาดน้ำตา..พร่าไหลริน
แสนรันทด..หฤทัย..ใจจะขาด
ดั่งอสุนีย์..ฟันฟาด..ให้ดับดิ้น
เสื้อของเจ้า..เคยแขวนไว้..เป็นอาจิณ
แม้เพียงชิ้น..เจ้าเก็บไป..ไม่เหลือรอย
สองเข่าทรุด..กับพื้น..สะอื้นร่ำ
แม้เพียงคำ..ไม่เอ่ยลา..พาจิตหงอย
พี่ครวญหา..เพ้อคะนึง..ถึงเนื้อกลอย
ใจดวงน้อย..ดั่งโดนควัก..ไปจากทรวง
สองแขนพี่..เคยโอบกอด..แม่ยอดขวัญ
เคียงคู่กัน..ด้วยอาลัย..ใจแหนหวง
เจ้ากระซิบ..เอ่ยถ้อย..ร้อยคำลวง
ว่าหวงห่วง..ไม่แรมร้าง..ห่างจากกัน
ความรักพี่...ที่มอบให้..น้อยไปหรือ
จึงดึงดื้อ..เปลี่ยนจิต..คิดเหหัน
หรือพี่จน..เกินไป..ไม่ต้องการ
จึงทิ้งบ้าน..ทิ้งพี่ไป..ไม่ไยดี
เก็บตัวอยู่..มุมห้อง..นั่งร้องไห้
โอ้ทรามวัย..โปรดกลับมา..อย่าหน่ายหนี
รักเพียงเธอ..ผู้เดียว..เกี่ยวไมตรี
นะ..คนดี...กลับมารับ..ซับน้ำตา...
28 ธันวาคม 2549 22:04 น.
White roses
อยากได้พบ..สบตา..สักคราครั้ง
อยากขอนั่ง..เคียงข้าง..บ้างสักหน
อยากจะเอ่ย..ความในใจ..ให้ได้ยล
อยากเป็นคน..ชิดใกล้..ในสายตา
มีความหวัง..บ้างไหม..หัวใจนั่น
มีใจฉัน..อยู่เคียงข้าง..บ้างไหมหนา
มีสายตา..มาเยือน..บ้างสักครา
มีวาจา..มาทายทัก..สักครั้งคราว
เธอเท่านั้น..ที่ฉัน..ใฝ่ฝันถึง
เธอเท่านั้น..ฉันรำพึง..ทุกค่ำเช้า
เธอเท่านั้น..ฉันติดตาม..ถามข่าวคราว
เธอเท่านั้น..รู้หรือเปล่า..ใครเขารอ..
28 ธันวาคม 2549 04:13 น.
White roses
อย่าดูถูก..ว่าวัยรุ่น..วุ่นแต่รัก
มีอีกมาก..ที่สนใจ..ใฝ่ศึกษา
ร่ำเรียนรู้..เสริมทักษะ..วิทยา
จนก้าวหน้า..ไปไกล.." ในต่างแดน "
ทั้งเคมีย์..แขนกล..วิทยาศาสตร์
ช่างเก่งกาจ..กว่าผู้ใหญ่..อีกนับแสน
อย่าดูถูก..พวกเขา..อย่าดูแคลน
โปรดอ้าแขน..โอบอุ้มเขา.." ด้วยเข้าใจ "
พวกผู้ใหญ่..บางคน..ยิ่งกว่าเด็ก
เกกมะเหรก..เกเร..ถือว่าใหญ่
รังแกเด็ก..และสตรี..ย่ำยีไป
โปรดเห็นใจ..คนรอบข้าง..อย่างเมตตา
27 ธันวาคม 2549 03:32 น.
White roses
วันที่เธอ..เปลี่ยนใจ..ฉันได้รู้
ไม่ได้อยู่..ในหัวใจ..ของเธอนั่น
ความรักที่..เคยต่อ..ก่อสัมพัน
ถูกเธอนั้น..สลัดทิ้ง..ดิ่งลงคลอง
คราเมื่อฟ้า..มืดมิด..ฉันผิดหวัง
ไม่มีเธอ..เคียงข้าง..นั่งหม่นหมอง
เธอเคยบอก..รักแท้..หมายคู่ครอง
หวังจับจอง..เคียงคู่..อยู่นิรันดร์
ทุกทุกสิ่ง..เปลี่ยนแปลง..ใจแล้งนัก
เพิ่งประจักษ์..ใจชาย..ไม่คงมั่น
ความรักแท้..เคยสัญญา..มอบแก่กัน
ก็เพียงฝัน..ฟุ้งซ่าน..เลยผ่านไป
แต่ก็ขอ..ขอบคุณ..ที่สงสาร
ที่เธอนั้น..เขียนอักษรา..ส่งมาให้
เป็นคำปลอบ..ด้วยยังรัก..และห่วงใย
ถึงเป็นไข้..จนท้อแท้..แต่.." ดีใจ "
26 ธันวาคม 2549 16:43 น.
White roses
เจ้านกน้อย..สีขาว..ราวปุยนุ่น
เจ้าเคยคุ้น..เหิรบินไป..ในฟ้ากว้าง
ผ่านร้อนหนาว..ผ่านแดนดิน..ทุกถิ่นทาง
ข้าอ้างว้าง..เหน็บหนาว..ยามเขาไกล
วันนี้เจ้า..จะบินไป..แห่งใดเล่า
ข้าปวดร้าว..หม่นหมอง..นอนร้องไห้
ยินรำพัน..ของคนดี..ที่แสนไกล
ยิ่งหวั่นไหว..เหว่ว้า..ใจอาวรณ์
ข้าขอฝาก..หัวใจ..ที่เปี่ยมรัก
ฝากทายทัก..คนไกล..อย่าไถ่ถอน
โปรดอย่าเศร้า..เงียบเหงา..จนร้าวรอน
แม้ยามนอน..จงสุขสันต์..หลับฝันดี
เจ้านกน้อย..สีขาว..อันพราวเพริศ
ได้โปรดเถิด..บอกเขาว่า..คนทางนี้
ยังรอคอย..ความรัก..ความภักดิ์ดี
รอวันที่..เขาคืนกลับ..ซับน้ำตา...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1221
