
หลอกตัวเอง ไม่เสียใจ
กับแค่ต้องสูญเสียใคร ที่เลี้ยงไว้เท่านั้น
ไม่ใช่ เขา ไม่เคยใช่ คนสำคัญ
ไม่ใช่แม้กระทั้งจะฝัน..มาผูกพัน ไว้ใจ
หลอกตัวเอง ไม่ใช่คนแพ้
แล้วต้องมานั่งอ่อนแอ อ่อนไหว
บอกไม่แคร์ ไม่รักเธอ กับใครๆ
แต่แล้วน้ำตาข้างใน ก็ซ่อนใจไม่ทัน
ส่องกระจกสารภาพด้วยคำคำหนึ่ง
..ฉันมันคนขี้ขลาดคนหนึ่งเท่านั้น
เก่งต่อหน้าใคร..แต่กับหัวใจ..ร้องไห้ทุกวัน
แกล้งทำสายตาเย็นชาต่อกัน .....
ทั้งที่จริงๆ แล้วนั้น
....`ยั ง รั ก เ ธ อ`....