4 เมษายน 2550 11:03 น.
yingtaklom
บางครั้งที่สับสน
แค่อยากมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง
แค่ใครสักคนที่ไม่ทำให้ใจอ้างว้าง
อยู่เคียงข้างคอยซับน้ำตา
แค่ใครสักคนที่เข้าใจ
จะมีบ้างไหมคนที่ใจเรียกหา
แต่คนคนนั้นคงไม่มีเข้ามา
ได้เพียงแค่หวังว่า....คงเจอ...สักวัน
20 สิงหาคม 2549 14:23 น.
yingtaklom
ชีวิตก็คือชีวิต
ไม่รู้ว่าฟ้าจะลิขิตให้เป็นแบบไหน
สุข เศร้า เหงา หรือทุกข์ใจ
ทั้งชีวิตที่เป็นไปมันทั้งฟ้ากำหนดให้และกำหนดเอง
ไม่มีอะไรยั่งยืนแน่นอน
ความแปรผันมันจะสอนให้เราเก่ง
แต่ในความแปรผันนั่นเอง
มันทำให้เราเก่งทั้งน้ำตา
มีคนบอกว่า..ฟ้าไม่ได้ลิขิต
คนต่างหากที่ลิขิตชีวิตให้เป็นดั่งใจปรารถนา
และคนที่แหละที่มัวแต่โทษลมโทษฟ้า
ไม่เคยมองว่าตัวเราทำตัวอย่างไร
กว่าจะคิดได้อีกที
ทุกสิ่งที่มีก็เริ่มเลือนหาย
ความดีในชีวิต..ทำเถอะ..ไม่มีวันตาย
แต่ความชั่วนี่สิร้าย..ทำเราได้ตายทั้งเป็น
บางครั้งคิดว่าทำดีแล้ว
แต่ก็ไม่แคล้วมีสิ่งผิดพลาดให้เห็น
แต่ใครบ้างล่ะ..อยากให้มันเป็น
ไม่มีใครหรอกทึ่อยากเห็นว่าตัวเองผิดพลาดเพียงใด
หากย้อนมองดูสักนิด
ก็จะได้คิดว่าควรทำตัวแบบไหน
จะได้ไม่ต้องมามัวโทษฟ้าดิน..ที่ทำให้เราผิดไป
และไม่ต้องโทษใครนอกจากตัวเรา
ก่อนจะทำอะไรลงไปสักอย่าง
ให้คิดบ้างอย่าทำด้วยความเขลา
อย่าคิดว่าตัวเองทำเอง..คงไม่มีใครเดือดร้อนเพราะเรา
ให้คิดเอาว่าคนที่รักเราที่สุดคือใคร
พ่อแม่รักเรามากที่สุด
ไม่มีคำพูดที่เอามาเปรียบเทียบได้
รักก็คือรักด้วยความจริงใจ
รักด้วยไม่ได้หวังอะไรมาตอบแทน
มีความรักเดียวที่มีค่า
แม้ไม่ได้มีราคาแต่ก็รู้สึกถึงความหวงแหน
ไม่สามารถมีสิ่งอื่นใดมาทดแทน
ความรักที่แน่นแฟ้นที่ท่านมีให้เรา
แต่กว่าจะสำนึกได้
ก็สายไปแล้ว.....กับความโง่เขลา
กับสิ่งที่เราทำผิดพลาด..ความโง่ของเรา
ที่อาจจะอยู่ทดแทนบุญคุณพวกเขาได้อีกไม่นาน
อยากกลับไปแก้ไขชีวิต
อยากกลับไปลิขิตชีวิตให้เป็นเส้นขนาน
เป็นเส้นตรงที่ไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีอะไรมาทัดทาน
จะได้ไม่ต้องมาทรมานอยู่ทุกที
แต่มันก็ทำไม่ได้
เพราะว่ามันสายแล้วตอนนี้
ไม่มีทางแก้ไข..ทำได้แค่ทำกำลังใจให้ดี
จะได้มีชีวิตอยู่อย่างนี้กับพ่อแม่ต่อไป
28 มิถุนายน 2549 13:16 น.
yingtaklom
จะทำไงถ้าหัวใจเรายังรัก
จะทำไงเมื่อหัวใจเรายังหลง
จะทำไงถ้าหัวใจยังพะวง
ได้แต่หลงรักเธออยู่ร่ำไป
ก็เป็นแค่คนที่ผ่านมา
ไม่ได้มีค่ากับเธอเท่าไหร่
เธอเองไม่เคยมองด้วยซ้ำไป
แต่..จะโทษใคร..ในเมื่อเผลอใจไปรักเอง
13 มิถุนายน 2549 12:44 น.
yingtaklom
แอบรักคนมีเจ้าของ
ก็คงต้องน้ำตานองอยู่อย่างนี้
ทำอะไรไม่ได้ใจก็รู้ดี
แต่ก็ยังเป็นอยู่อย่างนี้..เป็นทำไม
ก็รู้ทั้งรู้อยู่แล้ว
ก็ยังไม่แคล้วรักเขาอยู่ได้
เจ็บมั้ยล่ะ.....หัวใจ
เจ็บมั้ย..ถึงยังไงเขาก็ไม่มอง
เขาก็บอกอยู่เสมอ
ว่าเขามีเธอเป็นเจ้าของ
แต่ก็ยังรักเขาถึงเป็นแค่ตัวสำรอง
ที่เขาไม่มีวันมอง...เป็นตัวจริง
8 มิถุนายน 2549 11:48 น.
yingtaklom
จำไปทำไมก็ไม่รู้
ทำไมต้องจำอยู่อย่างนี้
จำไปก็ไม่มีอะไรดี
ทั้งที่ใจเจ็บอย่างนี้ยังจะจำ
ลืมได้แล้วนะใจ
ลืมไปซะจะได้ไม่ต้องช้ำ
ลืมกับความขื่นขมที่เขาทำ
ลืมมันซะ....อย่าไปจำไว้ในใจ
หน้าส่วนตัว
946
