5 มิถุนายน 2550 11:56 น.

สิ่งมีค่าของ...แม่

กชมนวรรณ

แต่ละคนค้นหาสิ่งมีค่า
ตีราคาว่าไว้เท่าไหร่หนอ
จักต้องมีถึงเท่าไหร่จึงบอกพอ
หรือต้องรอค้นหากันต่อไป

ฉันเฝ้ารอสิ่งมีค่าจากฟากฟ้า
ที่ตรึงตราพาจิตให้สดใส
เป็นเหมือนหนึ่งซึ้งตั้งกำลังใจ
อย่าหวั่นไหวไกลห่างเรื่องร้างลา

หรือว่าเกิดจากว่าฟ้ากำหนด
หริอปรากฎตามการปราถนา
หรือฟ้าแกล้งขาดความเมตตา
หรือถึงครารับกรรมเคยทำไว้
                            
                            
                              ตามหาฝันของฉัน...ฝันแค่
                ให้เจ้าเป็น...  เด็กดี
                ให้เจ้ามี   ...  พลัง
                ให้เจ้าเป็น... ความหวัง...ของแม่ต่อไป...
         และ...สุดท้าย..    .แม่อยากได้ยินคำบอกรักจากเจ้าอีก ทุกๆ วัน นะลูก
     				
2 มิถุนายน 2550 17:20 น.

สงสาร...หาดใหญ่

กชมนวรรณ

 ยามค่ำคืน...ยืนร้าง...เมืองหาดใหญ่
                     มองทางไหน...ช่างเงียบ...ไร้สีสรร
            เป็นอย่างนี้...แล้วเมื่อไหร่...ตอนไหนกัน..
                     จะมี...ศรี...และ..สวรรค์...อย่างวันวาน..
          
            อยู่ในเมืองเหมือนอยู่ในสนามรบ...
  เกรงต้องพบ...ต้องเจอ...จึงเล่าขาน
             มาแต่งกลอน...บอกกล่าว....ใช่ประจาน
  แต่อยากสาน...กาลกลับ....เหมือนเคยมี.
                       
                     ทั้งข่าวขู่...กู้ไว้...มิว่างเว้น
              เหมือนกับเซ่น...สังเวย...จึงอยากหนี.
                     ไม่เคยคิด..เรื่องร้าย....มาราวี
              หรือให้พลี ชีวี..สักกี่คน..
             
              เราเป็นไทย ใคร่ท้วง  อยากวอนขอ...
 จงเพียงพอ..ขอไว้....อย่าสับสน
             จงทบทวน...หาเหตุ...อย่าวกวน
มากเสียงกร่น..คร่ำครวญ...ทวงวันวาน...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกชมนวรรณ
Lovings  กชมนวรรณ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกชมนวรรณ
Lovings  กชมนวรรณ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟกชมนวรรณ
Lovings  กชมนวรรณ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงกชมนวรรณ