10 กันยายน 2550 01:00 น.
กชมนวรรณ
เจ้าเป็นดั่งดวงดาวพร่างพราวแสง
ยามอ่อนแรงมองแสงกระจ่างใส
เจ้ามีค่าต่อแม่เหนือสิ่งใด
เป็นแรงใจแก่กันวันนี้เยือน
สองมือแม่จะอุ้มกุมมือเจ้า
อย่าได้เหงาเฝ้ากลัวหากดูเหมือน
กายจะเจ็บเก็บทนไว้คอยเตือน
ให้มันเลือนเคลื่นหายอย่าได้มี
แม้นยามหลับลูกจ๋าจงอย่าเหงา
แม่คอยเฝ้ารอคอยไม่ถอยหนี
ยามเจ้าตื่นยิ้มรับนะคนดี
หากเจ็บมีแม่รับมาเจ็บเอง
จะขอรอวันที่ดอกไม้หอม
วันที่พร้อมกล่อมเกลามิข่มเหง
จักมิให้ลูกอยุ่อย่างวังเวง
อย่ากริ่งเกรงแม่อยู่ตรงกลางใจ
7 กันยายน 2550 09:47 น.
กชมนวรรณ
เมื่อยังเด็กเล็กเล็กชอบจ้องพ่อ
แล้ววอนขอให้เล่าเรื่องกล่าวขาน
ซึ่งนิทานในช่วงโบราณกาล
มีมานานนิทานทางใต้เรา
เรื่องพ่อเล่าทุกเรื่องล้วนชวนหัว
เป็นเรื่องทั่วมั่วไปให้มิเหงา
เอาหลักการของกลอนมาขัดเกลา
เป็นเรื่องเล่าชาวใต้ให้แปลดู
เรื่องที่เล่าพ่อบอกเรื่องขี้หก
พ่อเก็บตกพกไว้เพื่อให้รู้
จากเรื่องเล่ากว่าวขานลองฟังดู
หวังฟื้นฟูปูทางสร้างสัมพันธ์
หนวยหนุนคาบเตาะเหาะขึ้นหวัน
นกพิราบคาบนางมากลางวัน
แลนนัดฟันกับเข้บนเหรา
จิ้งเหลนเฒ่าเข้าหุ้นดุนกรอกแกก
กิ้งจ่าเล็กหาบไหไส่สายสร้อย
แม่หมูขายจิ้งจังนั่งตาลอย
กินหัวกลอยเมาเกลือกเมือกลงพุง
ปลาแหยง แผลงทฤธิ์ คิดสร้างจักร
หอยกวัก หาบเลขึ้นเวหา
อยู่ข้างหลังยังแต่หนูและปูนา
ลงไปหาหมอความถามเรื่องราว..
อ่านคำกลอนนิทานอันโกหก
แล้วตลกตบมุกจากเรื่องเล่า
พ่อท่านบอกออกว่ายังมียาว
ไว้อีกคราวกล่าวขานอีกแล้วกัน
พ่ออายุ จะ 85 แล้วค่ะจำได้ท่านมีนิทานเล่าให้ฟังเยอะมากตอนนี้พยายามจดนิทานของพ่อเท่าที่ท่านจำได้นะค่ะ เพราะเห็นว่าจะหาอ่านจากที่ไหนไม่ได้ นอกจากจดจากท่าน ขอบคุณทุกท่านนะค่ะที่แวะมาอ่านพยายามทำความเข้ากับภาษาใต้สักนิดนะค่ะ ที่ไม่เเปลเพราะอยากให้ลองแปลกันเองก่อนนะค่ะfont>
คำแนะนำนะค่ะ โปรดหาคนไกล้ชิดเป็นคนใต้แล้วคล้องแขนมาอ่านด้วยกัน คุณถามให้เค้าแปล แล้วจะสนุกค่ะ
หน้าส่วนตัว
1020
