26 มิถุนายน 2549 20:57 น.
กรวสุภิญโญ
๐๐๐ถึงวันเศร้าเราต้องพรากจากกันแล้ว
ดั่งดวงแก้วหล่นลงแตกแยกออกสิ้น
ดวงแก้วเปรียบ-เทียบได้-ดั่งชีวิน
เมื่อแก้วสิ้นชีวินอยู่อย่างไร
เมื่อเธอไป ไปดี ยินดีด้วย
แต่ไม่ช่วยให้น้ำตาข้าหยุดไหล
เสมือนจากพรากรักเร็วเกินไป
ร่ำพิไลรัญจวนหวนคำนึง
ย้อนกลับไปเมื่อในครั้งอดีต
ว่าชีวิตให้ได้ไม่นึกถึง
ความรักงอมหอมหวานปานรำพึง
แล้วอนึ่งเธอมาจากพรากดวงมาลย์
เธอทำเจ็บเก็บใจฉันไปทิ้ง
เหมือนทุกสิ่งที่มีถูกเผาผลาญ
ก่อนนั้นเคยให้ฟ้าเห็นเป็นพยาน
แต่ใยกาลเวลามาเปลี่ยนเธอ
ได้แต่นั่งหมองเศร้าเข้าสถิต
พี่จะปลิด-ลิดชีพน้องแล้วหรือ
พี่จากอกน้องยาไม่หารือ
พี่เปรียบคือหมู่มารผลาญหัวใจ
พี่ทำให้น้องรักจนหมดสิ้น
พี่ทำให้น้องรินหลั่งน้ำตาไหล
พี่จากทำให้น้องพรากอยากอาลัย
เหตุไฉนพี่ทำกันได้ลง
น้องยกย่องพี่นี้คือสุดใจ
น้องยกย่องพี่ชายให้สูงส่ง
น้องนั้นยอมให้พี่มาเหยียบลง
น้องต้องตรมตรอมชีวีเพราะพี่ชาย
น้องไม่เคยคิดพาลจะผลาญพี่
น้องคิดดีด้วยเสมอมิห่างหาย
น้องรักพี่แม้ชีวีจะวางวาย
น้องยอมตายเพราะรักพี่ที่เว้าวอน
ถ้าจะรักใครสักคนรักให้ดี
คำคำนี้ที่พี่นั้นพร่ำสอน
แต่ทำไมวันนี้พี่บั่นทอน
ใจขาดรอนแหลกซ้ำพี่ทำกัน
รักของพี่น้องนี้จะเก็บไว้
รักจางหายน้องจะคิดว่าเหมือนฝัน
แม้รักนี้จะไม่ได้ไปด้วยกัน
จะขอมั่นรักพี่นิรันดร๐๐๐
25 มิถุนายน 2549 13:00 น.
กรวสุภิญโญ
๐๐๐ตะวันลับขอบฟ้านภากาศ
พิไลลาศเลิศลักษณ์ประจักษ์เห็น
ขอบฟ้าทองรองอร่ามเหลืองยามเย็น
แสนลำเค็ญไม่เห็นเธอเพ้อรำพัน
ยอดยาใจหายไปไหนหรือนี่
ลืมน้องนี้แล้วหรือฤาแกล้งฉัน
เฝ้าคอยหวงห่วงเจ้าเท่าชีวัน
ใจโศกศัลย์มั่นรักเธอชะเง้อคอย
อฐิษฐานฟ้าช่วยด้วยอีกครั้ง
ถ้าเธอยังรักมั่นมิหวั่นถอย
ปล่อยใจนี้ที่มีให้หลุดลอย
แล้วค่อยๆกระชิบเธออย่างแผ่วเบา
และแล้วเธอ-ก็มา-ดั่งปาฏิหาริย์
ด้วยแสงจันทร์สาดส่องต้องคลายเหงา
เธอบอกว่าถ้าวันนี้ไม่มีเรา
ใจคงเศร้าโศกศัลย์จนวันวาย
ยินเสียงแผ่วแว่วมาพาให้คิด
น้ำตาปลิดหล่นล่วงห้วงใจไหว
ฟังก็รู้ดูเธอนั้นเผลอใจ
ฉันขอให้สัญญาจะรักเธอ
ต่อจากนี้จะมีเราเพียงเท่านั้น
แม้ห่างกันหวั่นไหวใจพลั้งเผลอ
ใต้แสงจันทร์วันนี้ฉันมีเธอ
รักเสมอคือเธอตลอดไป๐๐๐
23 มิถุนายน 2549 20:52 น.
กรวสุภิญโญ
ด้วยรักและศรัทธา
จึงได้ปะเดชะบุญ
23 มิถุนายน 2549 20:50 น.
กรวสุภิญโญ
ค้นหามาแสนนาน
ความผูกพันธ์เริ่มเข้ามา
ด้วยรักและศรัทธา
จึงได้ปะเดชะบุญ
23 มิถุนายน 2549 19:56 น.
กรวสุภิญโญ
love my parents
พ่อและแม่ นั้นอาทร เอ็นดูลูก
ด้วยพันผูก รักเจ้า เฝ้าห่วงหา
สอนให้เจ้า ปราณี มีเมตตา
อีกวาจา กายใจ ให้ทำดี
แม้เติบใหญ่ อยากให้เจ้า ตั้งใจเรียน
ความพากเพียร คือทางแห่ง ควาสุขขี
พ่อและแม่ ยังห่วงเจ้า ทุกนาที
ไม่เคยหนี ห่างไกล ยังใกล้กัน
มีรางวัล ยอดเยี่ยม ลูกแห่งปี
ขอมอบแด่ ลูกคนดี คนขยัน
ขอให้เจ้า ก้าวหน้า ทุกคืนวัน
ขอให้เจ้า สุขสันต์ นิรันดร
หน้าส่วนตัว
1266
