ชีวิตที่แขวนไว้บนเส้นด้าย

ฉันเอง

ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่มีโอกาสได้เข้าเขียนในเวบนี้อีก
 เพราะว่าฉันป่วยไม่สบายจนคิดว่าคงจะไปแล้ว 
ความเจ็บปวดมันรุมเร้าฉันอยู่บ่อยๆ 
ฉันไม่โทษใครหรอกนะต้องโทษตัวเองที่ขี้เกลียจ 
ฉันเคยออกประจำกายทุกวันและฉันก็เคยได้ถ้วยมาแล้ว
 พอหยุดไปได้ปีนึงความอ้วนก็ถามหาฉัน
 และฉันก็กลายเป็นคนขี้เกลียจไปในที่สุด 
ผลเสียของการไม่ออกกำลังกาย 
ทำให้ร่างกายของฉันมีโรคต่างๆมาคุกคาม
 และมันทำให้ฉันขาดความมั่นใจในตัวเอง
 ถึงฉันจะมีอายุแล้วแต่ก่อนหน้านี้ฉันเป็นดาว 
ไม่ใช่เพราะสวยเพราะว่าไม่ค่อยมีผู้หญิงที่วิ่งจริงจังอย่างฉัน 
พรุ่งนี้ฉันบอกตัวเองฉแนต้องเริ่มต้นนับ 0 ใหม่อีกครั้งนึง 
ถ้าฉันออกกำลังกายโรคภัยต่างๆมันคงไม่มาเบียดเบียนฉัน 
ฉันอยากจะว่ายน้ำนะเพราะว่าฉันชอบมาก 
ฉันต้องหาที่ว่ายที่ไม่ไกลจากบ้านฉันนัก 
อยากบอกเพื่อนๆทุกคนว่าให้ออกกำลังกาย 
ไม่อย่างนั้นจะเหมือนฉันชีวิตที่เหมือน
 ชีวิตแขวนไว้บนสายด้ายพร้อมที่จะหล่นลงมาทันที				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    26 สิงหาคม 2547 16:10 น. - comment id 317113

     
    เขียนออกมาได้เป็นจริงเป็นจัง
    มากเลย  แสดงอารมณ์ออกมา
    ได้อย่างลงตัว     นี่มันเป็นเรื่อง
    จริงหรือเรื่องเล่นครับนี่   ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ::: เสียงที่ไม่ได้ยิน :::

    31 สิงหาคม 2547 18:18 น. - comment id 320219

    มาเป็นกำลังใจให้.....
    อย่าเพิ่งท้อ  หมดหวังซะล่ะ....
    สู้เค้านะ...จะเอาใจช่วย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน